Θερμαντήρας

[george hmmy]

Από τις πλέον απαραίτητες συσκευές σε κάθε ενυδρείο, ο θερμαντήρας φροντίζει να διατηρεί τη θερμοκρασία του νερού στα επιθυμητά επίπεδα τις κρύες μέρες. Η αρχή λειτουργίας του στηρίζεται στο σύρμα χρωμονικελίνης που είναι τυλιγμένο (συνήθως) σε ελικοειδή μορφή γύρω από ένα κυκλικό τύμπανο κεραμικού ή άλλου συνθετικού υλικού ειδικού να αντέχει σε θερμοκρασία.

Ο έλεγχος, το άναψε-σβήσε δηλαδή, γίνεται είτε ηλεκτρονικά είτε με διμεταλλικό έλασμα. Ρυθμίζουμε τη θερμοκρασία στα επιθυμητά επίπεδα και, ανάλογα το είδος του θερμαντήρα, είτε μεταβάλλουμε τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του ελάσματος είτε αλλάζουμε την αντίσταση του τρίμερ. Όλη η διάταξη, θερμαντική αντίσταση και σύστημα ελέγχου, βρίσκεται αεροστεγώς κλεισμένη σε γυάλινο πυρίμαχο σκεύος, σαν τους δοκιμαστικούς σωλήνες.

Τα προβλήματα που παρουσιάζουν είναι κυρίως η υγρασία που περνά με τον καιρό στο εσωτερικό τους και το ότι "κολλάνε", μένουν δηλαδή διαρκώς αναμμένοι με απρόβλεπτες συνέπειες εάν δεν το αντιληφθούμε εγκαίρως. Τρόπος πρόληψης είναι η ύπαρξη ενός εξωτερικού ελεγκτή θερμοκρασίας, σύστημα το οποίο πρακτικά μηδενίζει το ενδεχόμενο υπερθέρμανσης του νερού, αλλά με σημαντικά μεγάλο κόστος σε σχέση με το θερμαντήρα, περίπου 3-4 φορές επάνω.

Τα κριτήρια για την επιλογή του θερμαντήρα είναι η αξιοπιστία αυτού αλλά και το μήκος σε συνάρτηση με τα watt, την ισχύ δηλαδή. Δύο θερμαντήρες, στα ίδια watt, αλλά με διαφορετικό μήκος έχουν διαφορετική απαγωγή θερμότητας και μάλιστα, αυτός με το μεγαλύτερο μήκος είναι και ο πλέον αποδοτικός. Επίσης, σημαντικό είναι να γνωρίζουμε τη διαφορά θερμοκρασίας (επιθυμητή) σε σχέση με αυτή του περιβάλλοντος. Ένας θερμαντήρας 100watt αρκεί σε ένα ενυδρείο 200 λίτρων με διαφορά θερμοκρασίας περιβάλλοντος-ενυδρείο 2-3°C αλλά ένας θερμαντήρας 200watt δεν αρκεί στο ίδιο ενυδρείο με διαφορά θερμοκρασίας 8-9°C.