Θαλάσσια Σφουγγάρια… Υπό Εξαφάνιση!

[reaperburner]

Νέα απειλή για τα σφουγγάρια στα ελληνικά πελάγη. Μία μυστηριώδης ασθένεια των σφουγγαριών που ανακαλύφθηκε το 1986, έπληξε τις αποικίες τους. Σύμφωνα με την ασθένεια αυτή, ένα «φονικό» βακτήριο ερχόταν σε επαφή με τον οργανισμό και σταδιακά προκαλούσε την νέκρωσή του. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίστηκε και το 2000. Επιστημονικές μελέτες, έδειξαν ότι οι μεταβολές των κλιματικών αλλαγών και οι ακραίες θερμοκρασίες που επικρατούν τα τελευταία χρόνια στην Μεσόγειο, συντέλεσαν στην οικολογική καταστροφή.

Με την ασθένεια των σπόγγων το 1986, οι παραδοσιακοί σφουγγαρότοποι ερημώθηκαν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ενώ στην αρχή του αιώνα τα σφουγγαράδικα αλιευτικά να είναι περίπου 500, σήμερα να υπάρχουν μόνο 15 και αυτά όλα συγκεντρωμένα στην περιοχή της Καλύμνου.

Οι χρήσεις του σφουγγαριού, είναι πάρα πολλές. Επιστήμονες δοκιμάζουν τις ιδιότητές τους και σε τεχνολογίες απορρύπανσης. Εξαιτίας του ότι είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά, τα χρησιμοποιούν στον καθαρισμό ιχθυοτροφείων αλλά και στο φιλτράρισμα των αποχετευτικών αγωγών που καταλήγουν στην θάλασσα.

Από αρχαιοτάτων χρόνων, τα σφουγγάρια ήταν γνωστό στην Μεσόγειο και ιδιαίτερα στους Έλληνες. Ο Όμηρος αναφέρεται σ’ αυτά τόσο στην Ιλιάδα όσο και στην Οδύσσεια. Όπως αναφέρουν οι συγγραφείς, τα σφουγγάρια κατά την αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν στην γραφή, την ζωγραφική, την φαρμακευτική αλλά και σε οικιακές εργασίες.

Γενικά χαρακτηριστικά των σφουγγαριών είναι: ότι αναπτύσσονται πάνω σε σκληρές επιφάνειες όπως είναι οι βράχοι και τα κοχύλια. Έχουν διάφορες διαστάσεις με το πιο μικρό να έχει ύψος περίπου 1mm ενώ το μεγαλύτερο μπορεί να φτάσει και το ύψος των 2 μέτρων. Έχουν διάφορα χρώματα, όπως είναι το καφέ, το μαύρο, το κόκκινο, το κίτρινο και το πορφυρό. Ζουν έως και 40 χρόνια.

Αξίζει να γνωρίζουμε ότι 200 είδη σφουγγαριών, από τα 681 εκατομμύρια που έχουν καταγραφεί σε όλη την Μεσόγειο, βρίσκονται στις Ελληνικές θάλασσες.