Search the Community
Showing results for tags 'θαλασσινο νερο'.
Found 369 results
-
Καλημέρα ήθελα να ρωτήσω για ενυδρείο αλμυρού νερού πόσα λίτρα προτείνεται και πόσο καίνε περίπου σκεφτόμουν την μάρκα REAHU, αν γνωρίζει κανείς αν είναι καλή η οχι...
-
Plectorhinchus chaetodonoides Αυτό το ευαίσθητο είδος παρουσιάζει ενδιαφέρον, ιδίως όταν είναι μικρό, τόσο λόγω της εμφάνισής του όσο και του περίεργου τρόπου που κολυμπά, καθώς μιμείται δηλητηριώδεις πλατυέλμινθες για να προστατευτεί. Επειδή τα μικρά δεν είναι τόσο γρήγορα, πρέπει να έχουν ήρεμους συγκατοίκους που δεν θα καταναλώνουν αμέσως όλη την τροφή προτού προλάβουν τα ίδια να τραφούν. Μέχρι να συνηθίσουν, μπορούν να βρίσκουν μικρά σκουλήκια και καρκινοειδή που ζουν στην άμμο, ακριβώς όπως κάνουν και στη φύση. Στο ενυδρείο μπορούμε να κρατήσουμε παραπάνω από ένα ανήλικο, αλλά μεγαλώνοντας θα χρειαστούν αρκετό χώρο για να μην δημιουργηθούν προβλήματα, αφού το τελικό τους μέγεθος είναι αρκετά μεγάλο. Χρειάζεται άπλετο χώρο και καλές κρυψώνες. Τα μικρά αρνούνται συχνά να τραφούν και μπορεί να απαιτηθεί ζωντανή τροφή στην αρχή, όπως γαρίδες, φρέσκα μύδια ή ζωντανά σκουλήκια. Με τον καιρό θα δεχτεί ψιλοκομμένα φρέσκα ή καταψυγμένα μαλάκια, καλαμάρια, γαρίδες και ψάρια, αλλά και προπαρασκευασμένες κατεψυγμένες ψαροτροφές. Τα ενήλικα θα φάνε επίσης κάποιους επιθυμητούς κατοίκους του ενυδρείου όπως μικρά σαλιγκάρια, σκουλήκια, καρκινοειδή και οφίουρους. Θα φάει όμως και επιβλαβή σκουλήκια, όπως ορισμένους πολυχαίτες. Πρέπει να ταΐζεται πολλές φορές την ημέρα. Ζει σε βάθη από 1 έως 30 μέτρα. Τα μικρά απαντώνται μόνα και τα ενήλικα συχνά σχηματίζουν ομάδες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας κρύβεται στον ύφαλο και τη νύχτα βγαίνει σε αμμώδεις περιοχές για να τραφεί. Σε αιχμαλωσία τα χρώματά του τείνουν να ξεθωριάζουν.
-
Plectorhinchus albovittatus Είναι ένα από τα πιο ανθεκτικά ψάρια, ωστόσο είναι και το μεγαλύτερο μέλος του γένους, καθιστώντας το πάρα πολύ μεγάλο για τη συντριπτική πλειοψηφία των ενυδρείων. Πρόκειται για έναν ατρόμητο θηρευτή που όταν εγκλιματιστεί θα γίνει επιθετικός και θα συναγωνιστεί με είδη που έχουν παρόμοια φύση. Κρατήστε μόνο ένα στο ενυδρείο, παρέχοντάς του αρκετό χώρο για κολύμπι και μερικές καλές κρυψώνες. Αυτό το είδος θα βοηθήσει να διατηρείται το υπόστρωμα του ενυδρείου καθαρό, αφού συνηθίζει να παίρνει μπουκιές άμμου στο στόμα του καθώς ψάχνει για τροφή. Στο ενυδρείο θα δεχτεί ψιλοκομμένα φρέσκα ή καταψυγμένα μαλάκια, καλαμάρια, γαρίδες και ψάρια, αλλά και προπαρασκευασμένες κατεψυγμένες ψαροτροφές. Πρέπει να ταΐζεται πολλές φορές την ημέρα. Καλό είναι να προσέξουμε την ψαροσύνθεση του ενυδρείου στο οποίο θα το εισάγουμε, αφού θα καταπιεί ολόκληρο ότι χωρά στο στόμα του, όπως μικρά ψάρια, γαρίδες, μικρά σαλιγκάρια και οφίουρους. Ζει σε βάθη από 2 έως 50 μέτρα. Τα μικρά απαντώνται σε ρηχότερα νερά και ζουν μόνα, ενώ τα ενήλικα συχνά απαντώνται σε ζευγάρια. Ο αμερικανός βιολόγος Ransom A. Myers (1999) αναφέρει πως τα ενήλικα σχηματίζουν ομάδες κατά την περίοδο ζευγαρώματος μεταξύ Απρίλη και Μάη κοντά στη νέα σελήνη. Τα μικρά μοιάζουν με το Plectorhinchus lineatus, έχοντας τέσσερις οριζόντιες λωρίδες στα πλαϊνά. Φτάνοντας τα 14 εκατοστά, οι λωρίδες τις κοιλιάς χάνονται και σε πλήρη ενηλικίωση το είδος γίνεται γκρι με μαύρα πτερύγια.
-
Pentapodus emeryii Το είδος αυτό είναι ήσυχο, ανθεκτικό και πολύ ενδιαφέρον να το παρακολουθείς, αφού παίρνει μπουκιές άμμου για να βρει μικρά σαλιγκάρια, σκουλήκια, οφίουρους και καρκινοειδή με τα οποία και τρέφεται, φτύνοντας τους κόκκους δεξιά και αριστερά. Είναι απαραίτητο λοιπόν να έχουμε λεπτόκοκκο υπόστρωμα βάθους τουλάχιστον 5 εκατοστών. Καλό είναι να κρατάμε μόνο ένα στο ενυδρείο και με ήσυχους συγκατοίκους. Προσοχή γιατί συνηθίζει να πηδά έξω από το ενυδρείο όταν φοβηθεί. Στο ενυδρείο θα δεχτεί διάφορα είδη κατεψυγμένης ή φρέσκιας τροφής, όπως γαρίδες, μύδια και κομμάτια ψαριών. Αν κάποιο αρνείται να φάει, καλό είναι να του προσφέρουμε ζωντανές γαρίδες ή σκουλήκια. Αν και κάποια στιγμή θα μάθει να πιάνει την τροφή του από τη στήλη του νερού, συνήθως προτιμά να τρέφεται από το βυθό. Έτσι θα πρέπει να είμαστε σίγουροι πως κάποια κομμάτια θα φτάνουν στον πάτο, πριν να καταναλωθούν από άλλα ψάρια. Πρέπει να τρέφεται τουλάχιστον 3 φορές τη μέρα. Ζει σε βάθη από 2 μέχρι 35 μέτρα. Τα μικρά απαντώνται μόνα και σε πιο ρηχά νερά, ενώ τα ενήλικα συχνά σχηματίζουν μικρά κοπάδια που κολυμπούν πάνω από τον βυθό, συνήθως σε βάθη που ξεπερνούν τα 20 μέτρα.
-
Scolopsis bilineata Το είδος αυτό είναι ανθεκτικό και πολύ ενδιαφέρον να το παρακολουθείς, αφού παίρνει μπουκιές άμμου για να βρει μικρά σαλιγκάρια, σκουλήκια και καρκινοειδή με τα οποία και τρέφεται, φτύνοντας τους κόκκους δεξιά και αριστερά. Είναι απαραίτητο λοιπόν να έχουμε λεπτόκοκκο υπόστρωμα βάθους τουλάχιστον 5 εκατοστών. Καλό είναι να κρατάμε μόνο ένα στο ενυδρείο και με ήσυχους συγκατοίκους. Στη φύση τρέφεται με σαλιγκάρια, σκουλήκια και καρκινοειδή που βρίσκει στην άμμο. Στο ενυδρείο θα δεχτεί διάφορα είδη κατεψυγμένης ή φρέσκιας τροφής, όπως γαρίδες, μύδια και κομμάτια ψαριών. Αν κάποιο αρνείται να φάει, καλό είναι να του προσφέρουμε ζωντανές γαρίδες ή σκουλήκια. Αν και κάποια στιγμή θα μάθει να πιάνει την τροφή του από τη στήλη του νερού, συνήθως προτιμά να τρέφεται από το βυθό. Έτσι θα πρέπει να είμαστε σίγουροι πως κάποια κομμάτια θα φτάνουν στον πάτο, πριν να καταναλωθούν από άλλα ψάρια. Πρέπει να τρέφεται τουλάχιστον 3 φορές τη μέρα. Ζει σε βάθη από 1 μέχρι 30 μέτρα. Τα μικρά απαντώνται συνήθως μόνα, ενώ τα ενήλικα συχνά σχηματίζουν ζευγάρια και σπανιότερα μικρά κοπάδια. Συχνά ακολουθούνται από wrasses που εκμεταλλεύονται το ανακάτεμα του βυθού για να κλέψουν τροφή (το ίδιο κάνουν και αυτά, ακολουθώντας μπαρμπούνια με τον ίδιο στόχο). Υπάρχουν τρεις χρωματικές φάσεις που περνούν τα μικρά, ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή που κατοικούν: στα Φίτζι έχουν μια κίτρινη χρωματική φάση, στον υπόλοιπο Ειρηνικό έχουν κίτρινες και σκούρες οριζόντιες λωρίδες με λευκή κοιλιά και στον Ινδικό δεν έχουν καθόλου κίτρινες λωρίδες. Τα ενήλικα από τον Ειρηνικό έχουν κίτρινο στο ραχιαίο πτερύγιο.
-
Scolopsis lineata Το είδος αυτό είναι ανθεκτικό και πολύ ενδιαφέρον να το παρακολουθείς, αφού παίρνει μπουκιές άμμου για να βρει μικρά σαλιγκάρια, σκουλήκια και καρκινοειδή με τα οποία και τρέφεται, φτύνοντας τους κόκκους δεξιά και αριστερά. Είναι απαραίτητο λοιπόν να έχουμε λεπτόκοκκο υπόστρωμα βάθους τουλάχιστον 5 εκατοστών. Καλό είναι να κρατάμε μόνο ένα στο ενυδρείο και με ήσυχους συγκατοίκους. Στη φύση τρέφεται με σαλιγκάρια, σκουλήκια και καρκινοειδή που βρίσκει στην άμμο. Στο ενυδρείο θα δεχτεί διάφορα είδη κατεψυγμένης ή φρέσκιας τροφής, όπως γαρίδες, μύδια και κομμάτια ψαριών. Αν κάποιο αρνείται να φάει, καλό είναι να του προσφέρουμε ζωντανές γαρίδες ή σκουλήκια. Αν και κάποια στιγμή θα μάθει να πιάνει την τροφή του από τη στήλη του νερού, συνήθως προτιμά να τρέφεται από το βυθό. Έτσι θα πρέπει να είμαστε σίγουροι πως κάποια κομμάτια θα φτάνουν στον πάτο, πριν να καταναλωθούν από άλλα ψάρια. Πρέπει να τρέφεται τουλάχιστον 3 φορές τη μέρα. Ζει σε βάθη από 1 μέχρι 20 μέτρα. Τα μικρά απαντώνται συνήθως μόνα, ενώ τα ενήλικα συχνά σχηματίζουν ζευγάρια και σπανιότερα μικρά κοπάδια. Συχνά ακολουθούνται από wrasses που εκμεταλλεύονται το ανακάτεμα του βυθού για να κλέψουν τροφή (το ίδιο κάνουν και αυτά, ακολουθώντας μπαρμπούνια με τον ίδιο στόχο).
-
Monodactylus argenteus Είναι ένα ανθεκτικό ψάρι που χρειάζεται άπλετο χώρο για κολύμπι καθώς και κατάλληλες κρυψώνες για να καταφεύγει όποτε χρειαστεί. Τα καταφέρνει καλύτερα σε ενυδρεία με ήσυχους συγκάτοικους και ζει καλύτερα σε ομάδες τουλάχιστον πέντε ατόμων (καλό είναι βέβαια να τοποθετούνται όλα τα ψάρια ταυτόχρονα). Μπορεί να διατηρηθεί με ποικιλία μεγαλύτερων υφάλμυρων και θαλάσσιων ψαριών, αν και θα φάει ψάρια που είναι αρκετά μικρά για να τα καταπιεί(π.χ. tetras). Αυτό το ψάρι δεν θα βλάψει ασπόνδυλα. Στη φύση τρέφεται με πλαγκτόν και υπολείμματα άλλων οργανισμών. Είναι εύκολο ψάρι που στο ενυδρείο θα φάει όποια τροφή και να του προσφερθεί. Καλό είναι να του παρέχεται ποικίλη διατροφή που να περιλαμβάνει φρέσκα και κατεψυγμένα θαλασσινά, και φυτική ύλη (π.χ. σπανάκι ή αποξηραμένα φύκια) και να ταΐζεται τουλάχιστον τρεις φορές τη μέρα. Ζει σε βάθη από 1 έως 15 μέτρα. Τα νεαρά συνήθως απαντώνται ανάμεσα σε ρίζες μαγκρόβιων και εκβολές ποταμών, και μπαίνουν τακτικά σε περιβάλλον με γλυκό νερό. Τα ενήλικα ψάρια απαντώνται σε εκβολές ποταμών, κάτω από ξύλινες προβλήτες και βραχώδεις υφάλους, και συχνά κατοικούν σε βούρκους. Τα μικρά ζουν μόνα ή σε μικρές ομάδες, ενώ τα ενήλικα σχηματίζουν μικρά ή μεγάλα κοπάδια. Μπορεί να διατηρηθεί σε ένα ευρύ φάσμα αλατότητας. Σε περιβάλλον γλυκού νερού, θα πρέπει να προσθέσετε τουλάχιστον 10-20 γραμμάρια αλατιού ανά 10 λίτρα. Διατηρήστε το pH από 7,2 έως 8,5.
-
Parupeneus cyclostomus Τα μπαρμπούνια του γένους Parupeneus είναι νευρικά ψαριά που χρειάζονται μεγάλους ανοιχτούς χώρους για κολύμπι, μερικές καλές κρυψώνες και ήσυχους συγκατοίκους. Το συγκεκριμένο είδος μπαρμπουνιού δεν είναι κατάλληλο για να αναδεύει το υπόστρωμα του ενυδρείου, αφού χρησιμοποιεί τα μουστάκια του για να εντοπίζει και να οδηγεί μικρά ψάρια έξω από την κρυψώνα τους. Τα μικρά περνούν τον περισσότερο χρόνο τους κολυμπώντας κάτω από άλλα ψάρια κυνηγώντας παρέα, ιδίως είδη που είναι μακρόστενα (όπως π.χ. τα wrasses της οικογένειας Labridae), όπως άλλωστε κάνουν και στη φύση. Προσοχή γιατί συνηθίζουν να πηδούν έξω από το ενυδρείο όταν φοβηθούν. Στη φύση τρέφεται με μικρά ψάρια (damsel, blennies, dragonets, gobies) καβούρια, γαρίδες και αμφίποδα. Στο ενυδρείο δέχεται συνήθως όλα τα είδη τροφής, αλλά μετά από μερικούς μήνες συχνά αρχίζει να χάνει βάρος και πεθαίνει. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα νεότερα ψάρια, τα οποία πρέπει να καταναλώνουν αρκετά θρεπτικά συστατικά για να καλύψουν τις μεταβολικές τους ανάγκες καθώς και για την ανάπτυξή τους. Επομένως, είναι σημαντικό να ταΐζεται τουλάχιστον τέσσερις με πέντε φορές την ημέρα. Ζει σε βάθη από 1 μέχρι 123 μέτρα και απαντάται μόνο ή σε μικρά κοπάδια 2-12 ατόμων. Τα μικρά είναι πιο μακρόστενα από τα μεγάλα και τα άτομα που ζουν σε βαθύτερα νερά είναι πιο ροζ. Αυτό το είδος περνά μια κίτρινη χρωματική φάση καθώς μεγαλώνει. Έχει την ίδια ιδιοσυγκρασία και τις ίδιες διατροφικές απαιτήσεις με άλλα είδη του γένους, όπως το Parupeneus macronema και Parupeneus rubescens.
-
Lutjanus sebae Αυτός ο λουτιάνος εγκλιματίζεται εύκολα στο ενυδρείο και χρειάζεται αρκετές κρυψώνες αλλά και μεγάλους ανοιχτούς χώρους για κολύμπι. Τα μικρά μπορεί στην αρχή να είναι ντροπαλά, όταν όμως εγκλιματιστούν μπορούν να γίνουν εριστικά, κυνηγώντας τους συγκατοίκους τους και πληγώνοντας τα πτερύγιά τους. Μεγαλώνει γρήγορα, γι’ αυτό πρέπει να προσέξουμε την ψαροσύνθεση του ενυδρείου στο οποίο θα το εισάγουμε, αφού θα καταπιεί ολόκληρο ότι χωρά στο στόμα του, είτε αυτό είναι ψάρι είτε καρκινοειδές. Στη φύση τρέφεται με καβούρια, γαρίδες, κεφαλόποδα και ψάρια. Στο ενυδρείο θα δεχτεί ψιλοκομμένα φρέσκα ή καταψυγμένα μαλάκια, καλαμάρια, γαρίδες και ψάρια, αλλά και προπαρασκευασμένες κατεψυγμένες ψαροτροφές. Ζει σε βάθη από 3 μέχρι 180 μέτρα. Τα μικρά συχνά βρίσκουν καταφύγιο ανάμεσα στα αγκάθια αχινών του είδους Astropyga radiata και δεν απομακρύνονται από αυτούς παρά μόνο για να τραφούν. Τα ενήλικα ζουν σε μεγάλα βάθη και έχει παρατηρηθεί πως τους χειμερινούς μήνες μετακομίζουν στα ρηχά. Τα αρσενικά είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά και απαντώνται συνήθως μόνα ή και σε μικρά κοπάδια που αποτελούνται πάντα από ψάρια ίδιου μεγέθους. Παρόλο που προσβάλλεται συχνά από την τοξίνη Ciguatera και προκαλεί τροφικές δηλητηριάσεις, αποτελεί σημαντική πηγή τροφής σε πολλές περιοχές του Ινδο-Ειρηνικού.
-
Symphorichthys spilurus Ο λουτιάνος αυτός εγκλιματίζεται εύκολα στο ενυδρείο και χρειάζεται μεγάλους ανοιχτούς χώρους για κολύμπι αλλά και κρυψώνες για να καταφεύγει όποτε χρειαστεί. Τα μικρά μπορεί στην αρχή να είναι ντροπαλά, όταν όμως εγκλιματιστούν μπορούν να γίνουν εριστικά, κυνηγώντας τους συγκατοίκους τους. Όταν ταΐζεται σωστά μεγαλώνει γρήγορα, γι’ αυτό πρέπει να προσέξουμε το μέγεθος του ενυδρείου και την ψαροσύνθεση, αφού θα καταπιεί ολόκληρο ότι χωρά στο στόμα του, είτε αυτό είναι ψάρι είτε καρκινοειδές. Στη φύση τρέφεται κυρίως με ψάρια, αλλά και καρκινοειδή και μαλάκια που κρύβονται στην άμμο. Στο ενυδρείο θα δεχτεί ψιλοκομμένα φρέσκα ή καταψυγμένα μαλάκια, καλαμάρια, γαρίδες και ψάρια, αλλά και προπαρασκευασμένες κατεψυγμένες ψαροτροφές. Θα πρέπει να το ταΐζουμε τρεις φορές τη μέρα. Ζει σε βάθη από 5 έως 60 μέτρα. Είναι είδος μοναχικό, όμως κατά την περίοδο αναπαραγωγής (Απρίλη με Ιούλιο) σχηματίζει κοπάδια που φτάνουν μέχρι και 1000 άτομα. Αυτά τα κοπάδια, που αρχίζουν να συγκεντρώνονται μερικές μέρες πριν τη νέα σελήνη, παραμένουν κατά μήκος της άκρης του υφάλου κατά τη διάρκεια της ημέρας και μετακινούνται σε ρηχά νερά τη νύχτα. Τα κοπάδια διαλύονται αμέσως μετά την ωοτοκία.
-
Heniochus acuminatus Είναι ένα από τα ανθεκτικότερα είδη της οικογένειας και εγκλιματίζεται εύκολα στο ενυδρείο. Ζει άνετα με άλλα πεταλουδόψαρα, συμπεριλαμβανομένου του είδους του, αρκεί να τα τοποθετήσουμε στο ενυδρείο ταυτόχρονα. Με τα ομοειδή του θα σχηματίσει ομάδα ιεραρχίας και οι επίδοξοι αρχηγοί θα σπρώχνουν με το κούτελο τους αντιπάλους τους για να εγκαθιδρύσουν την εξουσία τους. Αυτό το είδος δεν είναι κατάλληλο για το ενυδρείο υφάλου. Στη φύση τρέφεται με ζωοπλαγκτόν, άλγες και διάφορα ασπόνδυλα, συμπεριλαμβανομένων των σκληρών και μαλακών κοραλλιών. Μαθαίνει εύκολα να δέχεται “τροφές ενυδρείου” αλλά μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή και χρήση ζωντανών τροφών για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά, ιδίως όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Δεν πρέπει να το εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 2 έως 75 μέτρα. Τα ενήλικα απαντώνται μόνα, σε ζευγάρια ή σε μικρές ομάδες, αλλά ποτέ σε μεγάλα κοπάδια. Τα μικρά λειτουργούν περιστασιακά και ως καθαριστές παράσιτων (ιδίως των τρηματωδών). Το είδος αυτό μοιάζει πολύ με το Heniochus diphreutes, τόσο εξωτερικά όσο και σε απαιτήσεις και ιδιοσυγκρασία. Η μόνη διαφορά είναι πως το H. diphreutes δημιουργεί τεράστια κοπάδια που μπορούν να αποτελούνται και πάνω από 1000 άτομα!
-
Heniochus chrysostomus Είναι ένα αρκετά ανθεκτικό είδος που εγκλιματίζεται σχετικά εύκολα στο ενυδρείο. Ζει άνετα με άλλα πεταλουδόψαρα, συμπεριλαμβανομένου του είδους του, αρκεί να τα τοποθετήσουμε στο ενυδρείο ταυτόχρονα. Αυτό το είδος δεν είναι κατάλληλο για το ενυδρείο υφάλου. Στη φύση τρέφεται με ζωοπλαγκτόν, αυγά ψαριών, καρκινοειδή και διάφορα ασπόνδυλα, συμπεριλαμβανομένων των σκληρών και μαλακών κοραλλιών. Μαθαίνει να δέχεται και “τροφές ενυδρείου” αλλά μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή και χρήση ζωντανών τροφών για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά, ιδίως όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Αγαπά ιδιαίτερα τους ζωντανούς μαυροσκώληκες και ζωντανές γαρίδες Artemia. Δεν πρέπει να το εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 1 έως 40 μέτρα. Τα μικρά είναι μοναχικά, ενώ τα ενήλικα σχηματίζουν ζευγάρια ή ομάδες μέχρι 18 άτομα. Ενίοτε σχηματίζουν μεγάλα κοπάδια και με άλλα πεταλουδόψαρα, όπως το Heniochus monoceros και το H. Varius, αλλά και με το Zanclus cornutus.
-
Heniochus intermedius Είναι ένα ανθεκτικό είδος που εγκλιματίζεται εύκολα στο ενυδρείο. Ζει άνετα μόνο ή και σε ζευγάρια, αλλά και με άλλα πεταλουδόψαρα, συμπεριλαμβανομένου του είδους του, αρκεί να τα τοποθετήσουμε στο ενυδρείο ταυτόχρονα. Αυτό το είδος δεν είναι κατάλληλο για το ενυδρείο υφάλου. Στη φύση τρέφεται κυρίως με ζωοπλαγκτόν, αλλά και με αυγά ψαριών, καρκινοειδή και διάφορα ασπόνδυλα, συμπεριλαμβανομένων των σκληρών κοραλλιών. Μαθαίνει να δέχεται και “τροφές ενυδρείου” αλλά μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή και χρήση ζωντανών τροφών για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά, ιδίως όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Δεν πρέπει να το εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου, αφού τρέφεται και με πολύποδες σκληρών κοραλλιών. Γενικά όμως δεν θα πειράξει μαλακά κοράλλια. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 3 έως 50 μέτρα. Τα μικρά είναι συνήθως μοναχικά, ενώ τα ενήλικα σχηματίζουν ζευγάρια κοντά στον πυθμένα, ή ομάδες όταν τρέφονται με ζωοπλαγκτόν πάνω από τον ύφαλο. Τα μικρά ανακατεύονται ενίοτε με μεγάλα κοπάδια του είδους Heniochus diphreutes.
-
Heniochus monoceros Είναι ένα αρκετά ανθεκτικό είδος που θα τα πάει καλύτερα σε ένα ενυδρείο με ήσυχους συγκατοίκους. Τα μεγάλα ανήλικα και τα μικρά ενήλικα τα καταφέρνουν καλύτερα από τα μεγάλα ενήλικα και για να είναι πραγματικά ευτυχισμένα χρειάζονται ένα ενυδρείο με αρκετές κρυψώνες. Αυτό το είδος δεν είναι κατάλληλο για το ενυδρείο υφάλου. Στη φύση τρέφεται κυρίως με ζωοπλαγκτόν, αλλά και με αυγά ψαριών, καρκινοειδή και διάφορα ασπόνδυλα, συμπεριλαμβανομένων των σκληρών και μαλακών κοραλλιών. Μαθαίνει να δέχεται “τροφές ενυδρείου” αλλά μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή και χρήση ζωντανών τροφών για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά, ιδίως όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Δεν πρέπει να το εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 2 έως 20 μέτρα. Τα ενήλικα ζουν μόνα ή σε ζευγάρια και συχνά σχηματίζουν ομάδες με το είδος Heniochus chrysostomus. Τα μικρά είναι μοναχικά και ντροπαλά και σπάνια απομακρύνονται από τις τρύπες που κρύβονται.
-
Heniochus singularius Είναι ένα σχετικά ανθεκτικό είδος που θα τα πάει καλύτερα σε ένα ενυδρείο με ήσυχους συγκατοίκους. Δεν τα πάει καλά με το είδος του και θα κυνηγά και άλλα είδη του ίδιου γένους. Τα μεγάλα ανήλικα και τα μικρά ενήλικα τα καταφέρνουν καλύτερα από τα μεγάλα ενήλικα και για να είναι πραγματικά ευτυχισμένα χρειάζονται ένα ενυδρείο με αρκετές κρυψώνες. Αυτό το είδος δεν είναι κατάλληλο για το ενυδρείο υφάλου. Στη φύση τρέφεται με ζωοπλαγκτόν, αυγά ψαριών, καρκινοειδή και διάφορα ασπόνδυλα, συμπεριλαμβανομένων των σκληρών και μαλακών κοραλλιών. Μαθαίνει να δέχεται και “τροφές ενυδρείου” αλλά μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή και χρήση ζωντανών τροφών για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά, ιδίως όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Δεν πρέπει να το εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 2 έως 20 μέτρα. Τα ενήλικα ζουν πάντα σε ζευγάρια ενώ τα μικρά είναι μοναχικά και ντροπαλά και σπάνια απομακρύνονται από τις κρυψώνες τους.
-
Heniochus varius Είναι ένα είδος που μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο στον εγκλιματισμό σε ενυδρείο, αν και όταν εγκλιματιστεί γίνεται αρκετά ανθεκτικό. Θα τα πάει καλύτερα σε ένα ενυδρείο με μικρούς και ήσυχους συγκατοίκους. Τα ανήλικα τα καταφέρνουν καλύτερα από τα ενήλικα και για να είναι πραγματικά ευτυχισμένα χρειάζονται ένα ενυδρείο με αρκετές κρυψώνες. Αυτό το είδος δεν είναι κατάλληλο για το ενυδρείο υφάλου. Στη φύση τρέφεται με σφουγγάρια, κοράλλια και ασκίδια. Μαθαίνει να δέχεται και “τροφές ενυδρείου” αλλά μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή και χρήση ζωντανών τροφών για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά, ιδίως όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Δεν πρέπει να το εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 2 έως 30 μέτρα. Τα ενήλικα ζουν συνήθως σε ζευγάρια, αλλά σχηματίζουν και μικρές ομάδες. Τα μικρά είναι μοναχικά και ντροπαλά και σπάνια απομακρύνονται από τις τρύπες που κρύβονται. Το είδος αυτό μοιάζει πολύ, τόσο εξωτερικά όσο και στις προτιμήσεις του, με το Heniochus pleurotaenia που ζει στον Ινδικό Ωκεανό.
-
Forcipiger longirostris Αυτό το πεταλουδόψαρο δεν είναι τόσο ανθεκτικό όσο το πανομοιότυπο Forcipiger flavissimus, λόγω του πολύ μικρού στόματός του και της συνεπαγόμενης ιδιαιτερότητάς του να τραφεί. Προτιμά ένα ενυδρείο με αρκετές κρυψώνες και ήσυχους συγκάτοικους. Είναι ιδιαίτερα επιθετικό με μέλη του ίδιου είδους, γι’ αυτό είναι καλύτερο να κρατάμε μόνο ένα στο ενυδρείο. Δεν θα δημιουργήσει κανένα πρόβλημα σε ενυδρεία υφάλου, αφού δεν τρέφεται ούτε με σκληρά, ούτε με μαλακά κοράλλια. Αυτό το είδος έχει πολύ μικρό στόμα και έτσι μπορεί να καταναλώσει μόνο πολύ μικρά κομμάτια τροφής. Πρέπει να του παρέχουμε πολύ ψιλοκομμένα φρέσκα και κατεψυγμένα μαλάκια, οστρακόδερμα και γαρίδες. Ένας καλός τρόπος για να τραφεί είναι και οι μικροοργανισμοί που κατοικούν στον ζωντανό βράχο, όπως κωπήποδα και πολυχαίτες. Δεν αποτελεί απειλή για σκληρά και μαλακά κοράλλια αφού δεν περιλαμβάνονται στις διατροφικές του συνήθειες. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 5 μέχρι 200 μέτρα. Απαντάται μόνο, σε ζευγάρια ή και σε τρίο. Όταν δημιουργεί ζευγάρια, πολλές φορές χωρίζεται από τον σύντροφό του για να τραφεί και επανασυνδέεται. Όταν τσακώνεται με άλλα ψάρια σκύβει και προτάσσει τα μακριά αγκάθια στη ράχη του για να υπερασπιστεί το εαυτό του. Μοιάζει πολύ με το Forcipiger flavissimus με την διαφορά πως έχει μακρύτερο ρύγχος, τα μάτια του είναι μαύρα και έχει σκούρες βουλίτσες στο στέρνο του.
-
Forcipiger flavissimus Αυτή η πεταλούδα είναι αρκετά ανθεκτική, με την προϋπόθεση να υπάρχουν αρκετές κρυψώνες και ήσυχοι συγκάτοικοι. Είναι ιδιαίτερα επιθετική με μέλη του ίδιου είδους, γι’ αυτό είναι καλύτερο να κρατάμε μόνο μία στο ενυδρείο. Εάν ταΐζεται καλά και έχουμε κάνει προσεκτική επιλογή κοραλλιών, μπορούμε να την δοκιμάσουμε σε ένα ενυδρείο υφάλου (δεν θα πειράξει σκληρά κοράλλια και μαλακά κοράλλια όπως Sarcophyton και Lobophytum, υπάρχει βέβαια η περίπτωση να τσιμπολογά σκληρά κοράλλια με μεγάλους πολύποδες). Πρέπει όμως να την παρατηρούμε προσεκτικά: εάν ξεκινήσει να “χτυπά” κοράλλια θα πρέπει να την απομακρύνουμε. Διατροφή: Παρόλο που στη φύση τρέφεται και με πολύποδες κοραλλιών, η δίαιτά του περιλαμβάνει επίσης άλλα ασπόνδυλα και άλγες. Θα μάθει να δέχεται και “τροφές ενυδρείου” αλλά μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή και χρήση ζωντανών τροφών για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά, ιδίως όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Δεν πρέπει να το εμπιστευόμαστε απόλυτα σε ένα ενυδρείο ύφαλου. Γενικά χαρακτηριστικά: Ζει σε υφάλους σε βάθη από 2 μέχρι 145 μέτρα. Απαντάται μόνο, σε ζευγάρια ή και σε τρίο. Όταν δημιουργεί ζευγάρια, πολλές φορές χωρίζεται από τον σύντροφό του για να τραφεί και επανασυνδέεται. Όταν τσακώνεται με άλλα ψάρια σκύβει και προτάσσει τα μακριά αγκάθια στη ράχη του για να υπερασπιστεί το εαυτό του. Μοιάζει πολύ με το Forcipiger longirostris με την διαφορά πως έχει κοντύτερο ρύγχος και τα μάτια του είναι μισό μαύρο και μισό λευκό. Επίσης δεν έχει τις σκούρες βουλίτσες που έχει το F. longirostris στο στέρνο του.
-
Chelmon rostratus Η ανθεκτικότητα αυτού του είδους ποικίλλει. Τα άτομα που συλλέγονται από την Αυστραλία τείνουν να τα πάνε καλύτερα από αυτά που εξάγονται από τις Φιλιππίνες, αντανακλώντας τις διαφορές στις πρακτικές συλλογής και μεταφοράς τους. Έχει προταθεί πως τα άτομα με έντονο χρώμα από την Ασία έχουν συλλεχθεί με κυάνιο και είναι πιθανότερο να χαθούν πρόωρα (αν και αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά). Αν θέλουμε να κρατήσουμε περισσότερες από μία, οι πιθανότητες επιτυχίας θα αυξηθούν εάν τις τοποθετήσουμε σε μεγαλύτερο ενυδρείο ταυτόχρονα. Μπορεί να τοποθετηθεί σε ενυδρείο υφάλου με τα περισσότερα μαλακά και σκληρά κοράλλια με μικρούς πολύποδες, αν και μερικά άτομα μπορεί να τσιμπήσουν σκληρά κοράλλια με μεγάλους πολύποδες, ορισμένα μαλακά κοράλλια (συμπεριλαμβανομένων των xeniidae και των clavulariidae) και ζωανθάρια (π.χ. Parazoanthus). Ένα πλεονέκτημα στο ενυδρείο υφάλου είναι πως τα περισσότερα άτομα θα φάνε παρασιτικές ανεμώνες Aiptasia (αν και ορισμένα θα τις αγνοήσουν). Ένα πιθανό μειονέκτημα είναι ότι θα αποδεκατίσουν πληθυσμούς πολυχαιτών. Παρόλο που είναι κοινό είδος σε ορισμένες περιοχές, δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για τις διατροφικές του συνήθειες. Θεωρείται ότι τρέφεται σε μεγάλο βαθμό με πολυχαίτες και μικρά καρκινοειδή. Στο ενυδρείο ορισμένα εγκαθίστανται μέσα σε λίγες μέρες και αρχίζουν να τρώνε φρέσκες και κατεψυγμένες τροφές, ενώ άλλα αρνούνται να φάνε, απαιτώντας ζωντανές τροφές, ανοιγμένα ζωντανά όστρακα ή ζωντανό βράχο με ασπόνδυλα. Ζωντανές γαρίδες του γένους Artemia και μυσιδώδη (mysid shrimps) έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί ώστε να πειστούν τα διστακτικά άτομα να δεχτούν τροφή. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως το είδος αυτό γενικά δεν είναι εύκολο να τραφεί και θα πρέπει να αποφεύγεται από τον αρχάριο χομπίστα. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 1 έως 25 μέτρα. Παρόλο που τα μικρά είναι μοναχικά, τα ενήλικα απαντώνται συνήθως σε ζευγάρια. Όταν τσακώνονται μεταξύ τους, χτυπούν τα κεφάλια τους προσπαθώντας να σπρώξουν τον αντίπαλο προς τα πίσω. Μοιάζει πολύ με το Chelmon marginalis, αν και σε αυτό λείπει η μεσαία πορτοκαλί λωρίδα και το “μάτι” στο μαλακό ραχιαίο πτερύγιο είναι ξεθωριασμένο.
-
Coradion melanopus Αυτή η πεταλούδα είναι αρκετά ανθεκτική, με την προϋπόθεση να υπάρχουν αρκετές κρυψώνες και ήσυχοι συγκάτοικοι. Δεν είναι ιδιαίτερα επιθετική με μέλη της ίδιας οικογένειας ή του ίδιου είδους και έτσι μπορούμε να τοποθετήσουμε περισσότερες από μία, ιδίως σε μεγάλα ενυδρεία. Εάν ταΐζεται καλά και έχουμε κάνει προσεκτική επιλογή κοραλλιών, μπορούμε να την δοκιμάσουμε σε ένα ενυδρείο υφάλου (δεν θα πειράξει σκληρά κοράλλια και μαλακά κοράλλια όπως Sarcophyton και Lobophytum, υπάρχει βέβαια η περίπτωση να τσιμπολογά σκληρά κοράλλια με μεγάλους πολύποδες). Πρέπει όμως να την παρατηρούμε προσεκτικά: εάν ξεκινήσει να “χτυπά” κοράλλια θα πρέπει να την απομακρύνουμε. Αυτό το είδος δεν περιλαμβάνει κοράλλια στη διατροφή του, τρώει όμως ζωανθάρια, πολυχαίτες, χιτωνοφόρα, καρκινοειδή και ζωοπλαγκτόν. Επειδή οι διατροφικές προτιμήσεις του είναι ποικίλες είναι εύκολο να αποδεχτεί “τροφές ενυδρείου” αν και μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Είναι από τα πεταλουδόψαρα που με προσοχή μπορούμε να εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 5 μέχρι 50 μέτρα, σε περιοχές με αραιή παρουσία κοραλλιών, αλλά με μεγάλες ποσότητες σφουγγαριών, πάνω στα οποία ζουν μικροοργανισμοί (όπως π.χ. κωπήποδα) με τους οποίους και τρέφεται. Απαντάται συνήθως σε ζευγάρια αλλά και μόνο.
-
Hemitaurichthys zoster Είναι ένα πολύ ανθεκτικό είδος που εγκλιματίζεται εύκολα στο ενυδρείο. Ζει άνετα με άλλα πεταλουδόψαρα και μπορούμε να το τοποθετήσουμε σε ζευγάρια ή και σε κοπάδι, αρκεί βέβαια να έχουμε αρκετά μεγάλο ενυδρείο αφού χρειάζεται άπλετο χώρο για κολύμπι. Μπορούμε να το κρατήσουμε σε ένα ενυδρείο υφάλου εάν το ταΐζουμε καλά και έχουμε κάνει προσεκτική επιλογή κοραλλιών (δεν θα πειράξει σκληρά κοράλλια, αλλά υπάρχει η περίπτωση να ενοχλήσει μαλακά κοράλλια της οικογένειας Xeniidae). Διατροφή: Αυτό το είδος δεν περιλαμβάνει σκληρά κοράλλια στη διατροφή του, τρέφεται με ζωοπλαγκτόν και κυρίως με κωπήποδα. Επίσης τρέφεται με μαλακά κοράλλια και άλλα βενθικά ασπόνδυλα. Επειδή οι διατροφικές προτιμήσεις του είναι ποικίλες είναι πολύ εύκολο να αποδεχτεί “τροφές ενυδρείου” αν και μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Είναι από τα πεταλουδόψαρα που με προσοχή μπορούμε να εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου. Πρέπει όμως να το παρατηρούμε προσεκτικά: εάν ξεκινήσει να “χτυπά” κοράλλια θα πρέπει να το απομακρύνουμε. Γενικά χαρακτηριστικά: Ζει σε υφάλους σε βάθη από 1 έως 35 μέτρα και σχηματίζει μεγάλα κοπάδια που κολυμπούν με άλλα ψάρια στη στήλη του νερού για να τραφούν με ζωοπλαγκτόν. Τη νύχτα διασκορπίζονται και κρύβονται σε σχισμές στον ύφαλο.
-
Hemitaurichthys polylepis Είναι ένα πολύ ανθεκτικό είδος που εγκλιματίζεται εύκολα στο ενυδρείο. Ζει άνετα με άλλα πεταλουδόψαρα και μπορούμε να το τοποθετήσουμε σε ζευγάρια ή και σε κοπάδι, αρκεί βέβαια να έχουμε αρκετά μεγάλο ενυδρείο αφού χρειάζεται άπλετο χώρο για κολύμπι. Μπορούμε να το κρατήσουμε σε ένα ενυδρείο υφάλου εάν το ταΐζουμε καλά και έχουμε κάνει προσεκτική επιλογή κοραλλιών (δεν θα πειράξει σκληρά κοράλλια, αλλά υπάρχει η περίπτωση να ενοχλήσει μαλακά κοράλλια της οικογένειας Xeniidae). Αυτό το είδος δεν περιλαμβάνει σκληρά κοράλλια στη διατροφή του, τρέφεται με ζωοπλαγκτόν και κυρίως με κωπήποδα. Επίσης τρέφεται με μαλακά κοράλλια και άλλα βενθικά ασπόνδυλα. Επειδή οι διατροφικές προτιμήσεις του είναι ποικίλες είναι πολύ εύκολο να αποδεχτεί “τροφές ενυδρείου” αν και μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Είναι από τα πεταλουδόψαρα που με προσοχή μπορούμε να εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου. Πρέπει όμως να το παρατηρούμε προσεκτικά: εάν ξεκινήσει να “χτυπά” κοράλλια θα πρέπει να το απομακρύνουμε. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 3 έως 46 μέτρα και σχηματίζει μεγάλα κοπάδια που κολυμπούν με άλλα ψάρια στη στήλη του νερού για να τραφούν με ζωοπλαγκτόν. Τη νύχτα διασκορπίζονται και κρύβονται σε σχισμές στον ύφαλο. Και το χρώμα τους επίσης αλλάζει δραματικά κατά τη διάρκεια της νύχτας: η λευκή περιοχή, όπως και το κεφάλι, σκουραίνει και μένει μόνο μια άσπρη βούλα στο πλάι.
-
Johnrandallia nigrirostris Είναι ένα πολύ ανθεκτικό είδος που εγκλιματίζεται εύκολα στο ενυδρείο. Ζει άνετα με άλλα πεταλουδόψαρα, συμπεριλαμβανομένου του είδους του, αρκεί να τα τοποθετήσουμε στο ενυδρείο ταυτόχρονα. Μπορούμε να το κρατήσουμε σε ένα ενυδρείο υφάλου εάν το ταΐζουμε καλά και έχουμε κάνει προσεκτική επιλογή κοραλλιών (γενικά δεν θα πειράξει σκληρά ή μαλακά κοράλλια, αλλά τα αλκυονάρια παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατροφή του). Αυτό το είδος δεν περιλαμβάνει σκληρά κοράλλια στη διατροφή του, τρώει όμως ζωανθάρια, θαλάσσιες ανεμώνες, πολυχαίτες, χιτωνοφόρα και ζωοπλαγκτόν. Επειδή οι διατροφικές προτιμήσεις του είναι ποικίλες είναι πολύ εύκολο να αποδεχτεί “τροφές ενυδρείου” αν και μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Είναι από τα πεταλουδόψαρα που με προσοχή μπορούμε να εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου. Πρέπει όμως να το παρατηρούμε προσεκτικά: εάν ξεκινήσει να “χτυπά” κοράλλια θα πρέπει να το απομακρύνουμε. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 3 έως 40 μέτρα. Απαντάται και μόνο, αλλά συνήθως σχηματίζει ζευγάρια ή κοπάδια που αποτελούν σταθμούς καθαρισμού παράσιτων. Ο καλύτερος πελάτης του είναι το Mulloidichthys dentatus, που σκουραίνει του χρώμα του όταν το καθαρίζουν για να φαίνονται καλύτερα τα παράσιτα. Καθαρίζει επίσης σφυρίδες, τσιπούρες, και διάφορα ψάρια, ακόμη και σφυροκέφαλους καρχαρίες, που επιβραδύνουν καθώς τα πλησιάζουν για να απαλλαγούν από τα παρασιτικά κωπήποδα που συνηθίζουν να ζουν πάνω στο δέρμα τους. Τη νύχτα η μαύρη λωρίδα στη ράχη του ξεθωριάζει και λευκές κηλίδες εμφανίζονται στο σώμα του. Τα μικρά είναι πιο κίτρινα αλλά μεγαλώνοντας αποκτούν ένα λευκό-ασημί χρώμα.
-
Chaetodon vagabundus Είναι μια από τις ευκολότερες πεταλούδες, αλλά χρειάζεται αρκετό χώρο για κολύμπι αφού είναι και ένα από τα μεγαλύτερα είδη. Εάν θέλουμε να κρατήσουμε περισσότερες από μία, οι πιθανότητες επιτυχίας θα αυξηθούν εάν τις τοποθετήσουμε σε μεγαλύτερο ενυδρείο ταυτόχρονα. Τα πάει επίσης περίφημα και με άλλα είδη πεταλουδόψαρων. Αυτό το είδος δεν είναι κατάλληλο για το ενυδρείο υφάλου. Παρόλο που στη φύση τρέφεται με πολύποδες σκληρών κοραλλιών, η δίαιτά του περιλαμβάνει επίσης άλλα ασπόνδυλα και άλγες. Θα μάθει να δέχεται και “τροφές ενυδρείου” αλλά μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή και χρήση ζωντανών τροφών για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά, ιδίως όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Δεν πρέπει να το εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου, αφού τρέφεται περιστασιακά με κοράλλια και ανεμώνες, όπως το Chaetodon decussatus, ο κοντινότερος συγγενής του από τον Ινδικό Ωκεανό. Ζει σε υφάλους σε βάθη από 1 έως 30 μέτρα. Τα ενήλικα απαντώνται συνήθως σε ζευγάρια, ενώ τα ανήλικα ζουν μόνα και έχουν μια μαύρη κηλίδα στο ραχιαίο πτερύγιο που χάνεται καθώς μεγαλώνουν. Τη νύχτα επιστρέφουν στην ίδια κρυψώνα για να κοιμηθούν. Μοιάζει πολύ με το Chaetodon decussatus από τον Ινδικό Ωκεανό. Υβριδίζει με το Chaetodon raflessii.
-
Chaetodon ulietensis Τα ανήλικα μεταξύ 5-8 εκ. εγκλιματίζονται ταχύτατα, όμως τα μεγάλα ανήλικα αρνούνται συχνά να δεχτούν τροφή. Γενικά όμως είναι μια από τις ευκολότερες πεταλούδες και όταν εγκλιματιστεί θα γίνει ένα από τα πιο τολμηρά και ανταγωνιστικά ψάρια. Μπορούμε να κρατήσουμε ακόμη και ένα μικρό γκρουπ στο ενυδρείο, αρκεί βέβαια να εισάγουμε όλα τα ψάρια ταυτόχρονα. Δεν είναι κατάλληλο για το ενυδρείο υφάλου αφού είναι αρκετά καταστροφικά, καταναλώνοντας σκληρά κοράλλια, ανεμώνες και μανιτάρια. Παρόλο που στη φύση τρέφεται και με πολύποδες σκληρών και μαλακών κοραλλιών, η δίαιτά του περιλαμβάνει επίσης άλλα ασπόνδυλα και άλγες. Θα μάθει να δέχεται και “τροφές ενυδρείου” αλλά μπορεί να απαιτηθεί ιδιαίτερη προσοχή και χρήση ζωντανών τροφών για να διασφαλιστεί ότι τρέφεται καλά, ιδίως όταν πρωτοεισάγεται στο ενυδρείο. Δεν πρέπει να το εμπιστευόμαστε σε ένα ενυδρείο ύφαλου. Ζει σε κοραλλιογενείς υφάλους σε βάθη από 1 έως 30 μέτρα. Ενώ τα ανήλικα ζουν μόνα, τα ενήλικα απαντώνται και σε ζευγάρια και σε μεγάλες ομάδες μέχρι 50 άτομα. Έχει μακρύτερο ρύγχος από τις περισσότερες πεταλούδες προφανώς για να ξετρυπώνει ευκολότερα πολυχαίτες, μικρά καρκινοειδή και άλλα βενθικά ασπόνδυλα. Μοιάζει πολύ με το Chaetodon falcula, με τη διαφορά πως δεν έχει κίτρινο χρώμα στην ράχη του (παρά μόνο στα αγκάθια του ραχιαίου πτερύγιου) και οι μαύρες κηλίδες κατεβαίνουν χαμηλά στο σώμα του.
