αναδημοσίευση Oι λίμνες της Αφρικής (μια γρήγορη παρουσίαση)
-
Recently Browsing 0 members
No registered users viewing this page.
-
Similar Content
-
By AfricaTeam
Λίμνη Μαλάουι
Mbuna
Labidochromis caeruleus
Labidochromis sp. Hongi
Chindongo Demasoni (ex. Pseudotropheus )
Pseudotropheus Cyaneorhabdos (melanochromis maingano)
Pseudotropheus Acei "Msuli"
Metriaclima estherae
Haplochromis (Haps, Aulonacara)
Nimbochromis venustus
Cyrtocara moorii
Sciaenochromis Fryeri
Otopharynx lithobates
Copadichromis Βorleyi
Aulonacara stuartgranti
-
By AfricaTeam
Επιστημονικό Όνομα: Cyphotilapia Gibberosa (Kapampa) (Takahashi and Nakaya, 2003)
Κοινές Ονομασίες: Cyphotilapia Frontosa Zaire Blue, Frontosa zaire Moba
Ελληνικό Όνομα: -
Γενική κατηγορία: Cichlids
Κλάση: Perciformes
Οικογένεια: Cichlidae
Μέγεθος: Τα αρσενικά του είδους μπορούν να φτάσουν τα 40-45 εκατοστά μαζί με την ουρά. Τα θηλυκά γίνονται λίγο μικρότερα.
Βιότοπος: Ενδημικό είδος της λίμνης Tanganyika. Ζει σε αμμώδη, βραχώδη και βαθιά νερά. Συναντάται σε κοπάδια.
Συντήρηση στο ενυδρείο
ΡH: 8,2– 9,1(Ιδανικά: 8,6)
KH: 14-20°dKH
GH: 12-20°dGH
Θερμοκρασία: 24-27 ° C(Ιδανικά: 25°C)
Λίτρα: Μπορούν να ζήσουν σε χαρέμια 1 αρσενικό με 3 ή 4 θηλυκά, με ελάχιστα τα 500 λίτρα και μήκος ενυδρείου 1.50μ. Προτιμότερο βέβαια είναι να μπουν στο ενυδρείο σαν κοπάδι, όμως αυτό προϋποθέτει τα ανάλογα λίτρα και μήκος που θα πρέπει να έχει το ενυδρείο.
Κοινωνική συμπεριφορά: Σχετικά φιλήσυχο ψάρι σε κατάλληλα λίτρα, αλλά μπορεί κάλλιστα να επιτεθεί θανάσιμα όταν τεθεί θέμα κυριαρχίας.
Διαχωρισμός φύλου: Τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά του είδους αυτού παρουσιάζουν το ίδιο χρώμα, αλλά και την χαρακτηριστική καμπούρα πάνω στο κεφάλι τους. Στα αρσενικά όμως είναι πιο μεγάλη και έντονη. Επίσης, τα αρσενικά είναι λίγο μεγαλύτερα απ' ότι τα θηλυκά, αλλά και το κυρίαρχο αρσενικό παρουσιάζει εντονότερα χρώματα.
Όταν είναι μικρά έχουν κυρίως μαύρο χρώμα, με άσπρες ρίγες και μπλε έντονα πτερύγια και κεφάλι, που όταν μεγαλώνουν γίνονται εντονότερα αποκτώντας και την καμπούρα.
Διακόσμηση ενυδρείου: Αν θέλει κάποιος να φιλοξενήσει αυτό το είδος, θα πρέπει να φτιάξει το ενυδρείο του με πέτρες οι οποίες θα σχηματίζουν φωλιές και περάσματα, αλλά και η άμμος καλό θα είναι να είναι ασβεστολιθική για το λόγο ότι ζουν σε σκληρό νερό. Όταν μεγαλώσουν αρκετά και σταθεροποιηθεί η ομάδα σε αριθμό και αναλογία, καλό είναι να δώσουμε ''χώρο' στα ψάρια μας, μικραίνοντας σε ύψος ή όγκο το ''νταμάρι'' μας αφαιρώντας κάποιες πέτρες.
Ζώνη Κολύμβησης: Κυρίως στον βυθό όταν είναι μικρά. Αλλά μεγαλώνοντας κινούνται και στα μεσαία στρώματα
Διατροφή: Είναι κυρίως σαρκοφάγο. Από τις τροφές του εμπορίου μπορούμε να δίνουμε πέλλετς, αλλά και κατεψυγμένες τροφές όπως αρτέμια, cyclops και mysis. Επίσης, μπορεί κάποιος να τα ταΐσει και χειροποίητες τροφές π.χ να κρεμάσει σε πετονιά μια καθαρισμένη γαρίδα ή ένα κομμάτι ψάρι και αυτό φυσικά αφού μεγαλώσουν οι φροντoζες γύρω στους 5-6 μήνες.
Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: 25 χρόνια υπό καλές συνθήκες.
Ιδανικοί συγκάτοικοι: Παρόλο που στην βιβλιογραφία οι απόψεις διίστανται για το αν βάζουμε συγκάτοικους και αν ναι, ποιους, η εμπειρία από χομπίστες έχει δείξει ότι μπορεί να συστεγαστεί σε ενυδρείο με κάποια είδη νανοκιχλίδες (Τanganyika Rock-Dweller), αλλά και με τις απαραίτητες προϋποθέσεις (λίτρα, διατροφικές συνήθειες, χαρακτήρας κλπ) .
Επίσης, σε ένα τέτοιο ενυδρείο μπορεί να μπει και το γατόψαρο synodontis, όμως η επιβίωση του γόνου είναι αμφίβολη.
Υποείδη και υβρίδια: Η ομάδα των Cyphotilapia αποτελείται από 3 είδη: "Cyphotilapia Frontosa", "Cyphotilapia Gibberosa", "Cyphotilapia Sp. North". Μέσα σε κάθε είδος υπάρχουν διαφορετικές ποικιλίες σύμφωνα με τη γεωγραφική θέση στην οποία ζουν. Όταν φιλοξενούμε παραπάνω από μία αποικία στο ενυδρείο μας, πρέπει να επιλέγουμε μία από κάθε είδος.
Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Δεν είναι δύσκολο να ζευγαρώσει σε κατάσταση αιχμαλωσίας εφόσον τηρηθούν τα απαραίτητα λίτρα, τα απαραίτητα άτομα και ο κατάλληλος διάκοσμος.
Είναι στοματοεπωάζον ψάρι. Το θηλυκό θα πάρει τα αυγά στο στόμα του και ο αρσενικός θα τα γονιμοποιήσει. Ο χρόνος που θα χρειαστεί περίπου για να γίνουν τα αυγά, γόνος είναι περίπου 35 με 40 μέρες ανάλογα με την εμπειρία του θηλυκού αλλά και την θερμοκρασία. Μόλις το θηλυκό απελευθερώσει τα μικρά, τότε αυτά θα τρέξουν να κρυφτούν σε μικρά ανοίγματα. Έπειτα θα αρχίσουν να αναζητούν την τροφή τους, γι' αυτό θα είναι καλό να τρίβουμε φλέικς έτσι ώστε να μπορούν να τραφούν.
Είναι από τα ψάρια που αργούν να οριμάσουν για να φτάσουν σε αναπαραγωγική ηλικία, μιας και έχουν πολύ αργή ανάπτυξη. Τον πρώτο χρόνο θα φτάσουν γρήγορα τα 15-20 εκατοστά, αλλά φτάνουν στην ενηλικίωση και έτοιμα για αναπαραγωγή γύρω στα 3 χρόνια και το τελικό τους μέγεθος αρκετά αργότερα.
Γενικές πληροφορίες: Το συγκεκριμένο είδος είναι από τα ομορφότερα αλλά και πιο δυσεύρετα. Ο λόγος είναι ότι ζει σε μεγαλύτερα βάθη από τα υπόλοιπα του είδους, ξεπερνώντας τα 40 μέτρα. Αυτό κάνει τον εντοπισμό αλλά και την συλλογή του ακόμα δυσκολότερη. Ο μέσος χρόνος που χρειάζεται μια "blue zair" για να φτάσει στην επιφάνεια χωρίς συνέπειες είναι 4 μέρες.
Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από το μέλος @thanasis1976
-
By Aquazone Project Team
Επιστημονικό Όνομα: Tropheus duboisi (Marlier 1959)
Κοινές Ονομασίες: -
Ελληνικό Όνομα: -
Τάξη: Perciformes
Οικογένεια: Cichlidae
Μέγεθος: Το αρσενικό φτάνει σε τελικό μέγεθος τα 13 εκατοστά, ενώ το θηλυκό τα 12 εκατοστά.
Βιότοπος: Ενδημικό της λίμνης Τανγκανίκα και πιο συγκεκριμένα θα το βρούμε στο βόρειο τμήμα της λίμνης κοντά στο Uvira του Κονγκό και κοντά στις περιοχές Kigoma , Cape Kabogo και Karilani στην Τανζανία. Ζει σε βραχώδη τμήματα της λίμνης και σε βάθος μεταξύ 5 και 15 μέτρων.
Συντήρηση στο ενυδρείο
PH: 8-9.2
KH: 12-20°dkh
GH: 14-20°dGH
Θερμοκρασία: 24°C-27°C
Λίτρα: Η αυξημένη επιθετικότητα προς τα ψάρια του είδους τους, μας υποχρεώνει να τα φιλοξενούμε σε μεγάλες ομάδες. Τα ελάχιστα λίτρα και το ελάχιστο μήκος που απαιτείται, ποικίλει μεταξύ των συγγραφέων. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Dr. Ad Konings ως ελάχιστο όριο ορίζονται τα 500 λίτρα και τα 150 εκατοστά μήκος. Τονίζεται επίσης ότι κάθε αρσενικός πρέπει να έχει την δική του συστάδα από πέτρες, η οποία να απέχει από του άλλου 30 εκατοστά. Αντίθετα ο Georg Zurlo αναφέρει τα 120 εκατοστά ως μήκος εισόδου. Συνδυάζοντας την βιβλιογραφία με εμπειρικές αναφορές, μπορούμε να καταλήξουμε στα 150 εκατοστά ως ελάχιστο μήκος εισόδου για μια ομάδα των 20 ατόμων.
Κοινωνική συμπεριφορά: Το Tropheus duboisi θεωρείται το λιγότερο επιθετικό είδος σε σύγκριση με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδα των tropheus. Μεγάλη σημασία έχει να φιλοξενηθεί σε μεγάλη ομάδα άνω των 15 ατόμων για να μετριαστεί αυτή η επιθετικότητα και τα ψάρια να μπουν στο ενυδρείο κατά προτίμηση όλα μαζί. Τα ισχυρότερα αρσενικά θα κυριαρχήσουν και θα οδηγήσουν τα πιο αδύναμα στον θάνατο εάν δεν παρέμβουμε απομακρύνοντας τα. H προσθήκη ενός νέου ατόμου, αφού έχει σχηματιστεί η ομάδα, είναι άκρως επισφαλής για τη σωματική ακεραιότητα του νέου ατόμου. Υπάρχουν αναφορές ότι η πιθανότητα επιβίωσης ενός νέου ατόμου αυξάνεται εφόσον γίνει πλήρης ανακατανομή του διακόσμου, κάτι που προκαλεί τριγμούς στην υπάρχουσα ιεραρχία. Παρ' όλα αυτά, καλό είναι να αποφεύγεται μιας και ούτε η παραπάνω προσέγγιση διασφαλίζει την επιβίωση του νέου ατόμου.
Διαχωρισμός φύλου: Ο διαχωρισμός είναι αδύνατος όταν τα ψάρια είναι μικρά. Εισάγουμε στο ενυδρείο μεγάλο αριθμό μικρών και παρατηρώντας την συμπεριφορά τους αφαιρούμε τα επιπλέον αρσενικά. Αυτά είναι συνήθως εκείνα που καταλήγουν στις άνω γωνίες του ενυδρείου, οδηγούμενα από την επιθετικότητα των υπολοίπων.
Διακόσμηση ενυδρείου: Όπως συμβαίνει με όλες τις Αφρικάνικες κιχλίδες που ζουν στα βραχώδη τμήματα της λίμνης Τανγκανίκα, χονδρόκοκκη άμμος και πολλές πέτρες είναι αυτό που χρειάζονται. Οι πέτρες παρέχουν σπηλιές και περάσματα για να νοιώθουν τα ψάρια ασφάλεια και να υποχωρούν εκεί για προστασία. Άμμος και πέτρες είναι προτιμότερο να είναι ασβεστολιθικά, ώστε να επιτύχουμε πιο εύκολα τις επιθυμητές σκληρότητες του νερού. Αν θέλουμε να βάλουμε κάποιο φυτό, αυτό θα πρέπει να είναι κάποιο ανθεκτικό είδος όπως κάποιο από το είδος vallisneria.
Ζώνη Κολύμβησης: Κινείται σε όλο το μήκος του ενυδρείου και πολλές φορές θα δούμε όλη την ομάδα να κολυμπάει μαζί, επιδεικνύοντας συμπεριφορά κοπαδιού.
Διατροφή: Πρόκειται για φυτοφάγο ψάρι όπου στην φύση τρέφεται με άλγη που ξύνει από τις πέτρες. Στο ενυδρείο μας πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τις τροφές που θα του παρέχουμε, καθώς τροφές με υψηλά ποσοστά ζωικής πρωτεΐνης θα οδηγήσουν στο bloat και σχεδόν σίγουρα στον θάνατο. Καλό θα ήταν τις πρώτες 2,3 μέρες να αφήσουμε τα ψάρια να τραφούν αποκλειστικά από τις άλγες του ενυδρείου, ώστε να προσαρμοστούν ευκολότερα πριν εισάγουμε στην διατροφή τους τροφές του εμπορίου. Ιδανικές θεωρούνται τροφές που είναι πλούσιες σε σπιρουλίνα, ενώ μπορεί να δεχθεί μικρά ποσοστά πρωτεΐνης μιας και στην φύση σκαλίζοντας την άλγη τρώει μαζί οστρακοειδή και διάφορους άλλους μικροοργανισμούς.
Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: 8-10 χρόνια.
Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Με κιχλίδες που ονομάζονται gobies όπως του γένους eretmodous, Tanganicodus και spathodus είναι συμβατό όπως επίσης και με την οικογένεια των petrochromis και simochomis. Το καλύτερο πάντως είναι να το φιλοξενηθούν στο ενυδρείο μας ως μοναδικό είδος.
Υποείδη και υβρίδια: Σύμφωνα με τον Dr. Ad Konings, η ομάδα των Tropheus αποτελείται από 8 είδη: Tropheus Moorii, Tropheus Annectens, Tropheus Duboisi, Tropheus Brichardi, Tropheus sp. “black”, Tropheus sp. “red”, Tropheus sp.“Mpimbwe”, και Tropheus sp. “Ikola”. Μέσα σε κάθε είδος υπάρχουν διαφορετικές ποικιλίες σύμφωνα με τη γεωγραφική θέση στην οποία ζούν. Όταν φιλοξενούμε παραπάνω από μία αποικία στο ενυδρείο μας, πρέπει να επιλέγουμε μία από κάθε είδος. Για παράδειγμα, αν βάλουμε μια ομάδα Τ. duboisi με μια ομάδα Τ. moorii δεν θα έχουμε πρόβλημα. Αν όμως βάλουμε δύο διαφορετικές ποικιλίες από το είδος των Τ. moorii, το πιθανότερο είναι να υβριδίσουν.
Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Πρόκειται για στοματοεπωάζουσα κιχλίδα όπου ζευγαρώνει σε απομονωμένα σημεία του ενυδρείου. Η περίοδος επώασης διαρκεί περίπου 30 ημέρες και σε κάθε γέννα προκύπτουν περίπου 20 μικρά. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι σε αντίθεση με άλλες κιχλίδες, δεν συνιστάται η απομάκρυνση του θηλυκού σε ξεχωριστό ενυδρείο καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην γίνει αποδεκτό όταν επιστρέψει πίσω στο ενυδρείο και πιθανότατα θα κυνηγηθεί πολύ έντονα.
Γενικές πληροφορίες: Η ομάδα των tropheus στην οποία ανήκει το Tropheus duboisi είναι από τα πιο ενδιαφέροντα ψάρια της λίμνης Τανγκανίκα. Η έντονη επιθετικότητα που εμφανίζουν καθώς και το γεγονός ότι απαιτούν πολύ καθαρό νερό δίνει την εντύπωση ότι είναι απαγορευτικά για αρχάριους. Σίγουρα δεν είναι από τα ψάρια που συγχωρούν λάθη αυτού που τα φιλοξενεί, αλλά αν τηρηθούν κάποιοι βασικοί κανόνες δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο. Καθαρό νερό, μικρά και συχνά γεύματα με τροφές υψηλής ποιότητας και πολύ σταθερές συνθήκες είναι αυτά που χρειάζονται και η ανταμοιβή από την μοναδική τους συμπεριφορά είναι δεδομένη.
Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από τον Matthew Mannell
-
By AfricaTeam
Η φωτογραφία παραχωρήθηκε από τον χρήστη Δίας
Επιστημονικό Όνομα: Chindongo Demasoni (πρώην Pseudotropheus Demasoni)
Κοινές Ονομασίες: Demasoni
Ελληνικό Όνομα:
Γενική κατηγορία: Cichlids
Κλάση: Perciformes
Οικογένεια: Cichlidae
Μέγεθος: Το ψάρι αυτό φτάνει τα 8 εκατοστά μήκος στο φυσικό του περιβάλλον, αλλά έχει παρατηρηθεί ότι σε συνθήκες αιχμαλωσίας μπορεί να γίνει και μεγαλύτερο.
Βιότοπος: Ενδημικό είδος της λίμνης malawi.
Ζει κυρίως σε πετρώδεις περιοχές του βυθού, και σπανίως κολυμπάει σε ανοιχτό χώρο.
Το φυσικό του περιβάλλον αποτελείται από πετρώδεις περιοχές και άμμο.
Συντήρηση στο ενυδρείο
PH: 7,6 - 8,6 (Ιδανικά: 8,2 )
KH: 7 - 12°dKH
GH: 7-14°dGH
Θερμοκρασία: 25 - 28 °C (Ιδανικά: 26 °C )
Λίτρα: Οι ελάχιστές απαιτήσεις για να φιλοξενηθεί στο ενυδρείο μας είναι τα 100 εκατοστά μήκος και τα 150 λίτρα, αν και όπως συμβαίνει με όλες τις κιχλίδες του είδους Mbuna όσο μεγαλύτερο είναι το ενυδρείο τόσο το καλύτερο.
Κοινωνική συμπεριφορά: Το ψάρι αυτό ζει σε ομάδες (10+ ψάρια ) διότι με αυτό τον τρόπο μετριάζεται η επιθετικότητα των ψαριών, αλλά παρατηρούνται και καλύτερες συμπεριφορές. Είναι περιοχικά ψάρια, γι'αυτό θα πρέπει να διασφαλίζονται πέτρες για όλα τα μέλη του κοπαδιού.
Διαχωρισμός φύλου: Σχετικά εύκολος. Τα αρσενικά έχουν σκούρο μπλε χρωματισμό με ανοιχτές κάθετες μπλε ρίγες και τα θηλυκά έχουν ίδιο χρωματισμό, αλλά όχι τόσο έντονο. Τα αρσενικά του είδους τείνουν να γίνονται λίγο μεγαλύτερα απ'ότι τα θηλυκά. Τα ψάρια γεννιούνται όλα μπλε. Στην συνέχεια όσο μεγαλώνουν,αρχίζουν να παίρνουν το τελικό τους χρώμα.
Διακόσμηση ενυδρείου: Αν θέλει κάποιος να τα διατηρήσει στο ενυδρείο του, θα πρέπει να φτιάξει το περιβάλλον τους με πολλές πέτρες, (νταμάρι) και να δημιουργήσει σπηλιές καθώς είναι ψάρια επιθετικά και χρειάζονται κρυψώνες και για τους πιο αδύναμους του κοπαδιού. Επίσης, καλό είναι να χρησιμοποιείται άμμος καθώς τα ψάρια αυτά σκάβουν πολύ.Η χρήση αραγωνίτη ή αμμου θαλάσσης θα βοηθούσε να επιτύχουμε τις απαιτούμενες σκληρότητες.
Ζώνη Κολύμβησης: Βυθός, αλλά και μεσαία στρώματα κολύμβησης
Διατροφή: Τα ψάρια αυτά είναι κυρίως φυτοφάγα, γι'αυτό η διατροφή τους πρέπει να βασίζεται κατά μεγάλο μέρος σε φυτικές ύλες και ελάχιστα σε ζωικές. Ιδιαίτερα ελκυστική σε αυτά είναι η σπιρουλίνα. Μπορεί κάποιος να τα ταΐζει εκτός από τις τροφές του εμπορίου ακόμα και λαχανικά τα οποία να έχουν ζεματιστεί για 2 λεπτά και έπειτα κοπεί σε μικρά κομμάτια.
Επίσης υπάρχει περίπτωση να επιτεθούν και στην άλγη του ενυδρείου η οποία έχει σχηματιστεί στα τοιχώματα και τις πέτρες.
Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: Συνήθως 8 - 10 χρόνια.
Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Είναι συμβατά σχεδόν με όλα τα είδη mbuna εκτός από μερικά είδη όπως ps.johanni, ps.saulosi, ps.cyaneorhabdos. l.mbamba. ps elongatus κ.α καθώς μπορεί να υπάρξει υβριδισμός.
Υποείδη και υβρίδια: Σχετικά εύκολο να υβριδίσει με κάποια συγγενικά του ψάρια, γι'αυτό πρέπει να τηρούμε κάποια βασικά κριτήρια διαβίωσης.
Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Είναι δυνατή και σχετικά εύκολη.H θηλυκιά εναποθέτει γύρω στα 15 αυγά τα οποία θα τα γονιμοποιήσει ο αρσενικός. Μετά το θηλυκό θα πάρει τα γονιμοποιημένα αυγά στο στόμα του και θα τα επωάσει μέχρι να εκκολαφθούν. Εφόσον το ζευγάρι του χαρεμιού ζευγαρώσει, το θηλυκό θα κρατήσει τα αυγά στο στόμα του ( στοματοεπωάζον ) για περίπου 20 με 25 μέρες μέχρι αυτά να αναπτυχθούν και να γίνουν γόνος. Καθ΄όλη τη διάρκεια που το θηλυκό ψάρι κρατά το γόνο στο στόμα του δεν τρέφεται.Μετά την ελευθέρωση του στο ενυδρείο σε περίπτωση κινδύνου αναζητά καταφύγιο στο στόμα της μητέρας. Είναι πολύ χαρακτηριστική η κίνηση της μητέρας που "ρουφάει" το γόνο για να τον προστατέψει.Τα μικρά τις πρώτες 2,3 μέρες δεν θα τρέφονται κανονικά, αλλά θα τρώνε από τον λεκιθικό τους σάκο και έπειτα θα αναζητήσουν τροφή. Καλό είναι να τρίβουμε φλέικς έτσι ώστε να μπορούν να τραφούν.
Γενικές πληροφορίες: Η εν λόγω Κιχλίδα αξιολογήθηκε το 2006 απο την Διεθνή Ένωση για την Προστασία της Φύσης (IUCN) στην κόκκινη λίστα με τα απειλούμενα είδη που εκδίδει και χαρακτηρίστηκε ώς ευάλωτο είδος (Vulnerable ). Ώς σημαντικότερός κίνδυνος για το Pseudotropheus Demasoni έχει προσδιοριστεί η περιορισμένη διασπορά του στη λίμνη.
-
By AfricaTeam
Επιστημονικό Όνομα: Cyphotilapia Frontosa (Kigoma) (Boulenger, 1906)
Κοινές Ονομασίες: 7-stripe Frontosa
Ελληνικό Όνομα:
Γενική κατηγορία: Cichlids
Κλάση: Perciformes
Οικογένεια: Cichlidae
Μέγεθος: Τα αρσενικά του είδους μπορούν να αγγίξουν τα 40 εκατοστά μαζί με την ουρά, ενώ τα θηλυκά λίγο λιγότερο.
Βιότοπος: Ενδημικό είδος της λίμνης Tanganyika. Ζει σε πετρώδη, βαθιά και σχετικά κρύα νερά. Στη φύση συναντάται σε κοπάδια.
Συντήρηση στο ενυδρείο
PH: 8,6 – 9,5 (Ιδανικά: 9,1)
KH: 14-20°dKH
GH: 12-20°dGH (Ιδανικά: 16°dGH)
Θερμοκρασία: 24-27 °C (Ιδανικά: 25 °C)
Λίτρα: Μπορούν να ζήσουν σε χαρέμια 1 αρσενικό με 3 ή 4 θηλυκά και τα ελαχιστα λίτρα είναι τα 500. Το σωστότερο όμως είναι να μπουν σε ομάδα, οπότε και τα λίτρα αυξάνονται.
Κοινωνική συμπεριφορά: Σχετικά φιλήσυχο ψάρι σε κατάλληλα λίτρα, αλλά μπορεί κάλλιστα να επιτεθεί θανάσιμα όταν τίθεται θέμα κυριαρχίας.
Διαχωρισμός φύλου: Τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά του είδους αυτού παρουσιάζουν το ίδιο χρώμα, αλλά και την χαρακτηριστική καμπούρα πάνω στο κεφάλι τους, όμως στα αρσενικά είναι πιο μεγάλη και έντονη. Επίσης, τα αρσενικά είναι μεγαλύτερα απ'ότι τα θηλυκά, αλλά και το κυρίαρχο αρσενικό παρουσιάζει εντονότερα χρώματα.
Όταν είναι μικρά έχουν κυρίως άσπρο χρώμα, με μαύρες ρίγες και μπλε πτερύγια που όταν μεγαλώνουν γίνονται εντονότερα αλλά αποκτούν και την καμπούρα. Μια πρώτη ένδειξη για το φύλλο τους, είναι μετά απο 1 χρόνο, παρατηρούμε οτι στο αρσενικό,τα θωρακικά πτερύγια, είναι πολύ πιο μακρύτερα απο τα θηλυκά.
Διακόσμηση ενυδρείου: Αν θέλει κάποιος να φιλοξενήσει αυτό το είδος, θα πρέπει να φτιάξει το ενυδρείο του με πέτρες οι οποίες θα σχηματίζουν φωλιές και περάσματα, αλλά και η άμμος καλό θα είναι να είναι ασβεστολιθική για το λόγο ότι ζουν σε σκληρό νερό.
Ζώνη Κολύμβησης: Κυρίως στον βυθό. Αλλά πάνε και στα μέσα στρώματα.
Διατροφή: Είναι κυρίως σαρκοφάγο. Τρέφεται με όλες τις τροφές του εμπορίου, σε πέλετς, ακόμα και κάποια φλέικς. Επίσης, μπορεί κάποιος να τα ταΐσει και χειροποίητες τροφές που έχουν βάση το ψάρι. Πολύ προσοχή πρέπει να δοθεί στο οι τροφές να είναι βυθιζόμενες και όχι επιπλέουσες για αποφυγή μιας ασθένειας ονόματι float. Τρώγοντας απο την επιφάνεια αυτά τα ψάρια πάνε κόντρα στη φύση τους σαν ψάρια βυθού που είναι και έτσι αποθηκεύεται αέρας μέσα τους με καταστροφικά αποτελέσματα αν δεν πράξουμε άμεσα.
Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: 25 χρόνια υπό καλές συνθήκες
Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Μπορεί κάλλιστα να συστεγαστεί σε ενυδρείο με κάποιες ανοκιχλίδες Τanganyika, αλλά απαραίτητο είναι να έχουν τις ίδιες διατροφικές συνήθειες. Επίσης, σε ένα τέτοιο ενυδρείο μπορεί να μπει και το γατόψαρο synodontis όμως καλό είναι να αποφεύγεται αν θέλουμε να επιβιώσει ο γόνος.
Υποείδη και υβρίδια: Η ομάδα των Cyphotilapia αποτελείται από 3 είδη: "Cyphotilapia Frontosa", "Cyphotilapia Gibberosa", "Cyphotilapia Sp. North". Μέσα σε κάθε είδος υπάρχουν διαφορετικές ποικιλίες σύμφωνα με τη γεωγραφική θέση στην οποία ζουν. Όταν φιλοξενούμε παραπάνω από μία αποικία στο ενυδρείο μας, πρέπει να επιλέγουμε μία από κάθε είδος.
Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Δεν είναι δύσκολο να ζευγαρώσει σε κατάσταση αιχμαλωσίας εφόσον τηρηθούν τα απαραίτητα λίτρα, τα απαραίτητα άτομα και ο κατάλληλος διάκοσμος.
Είναι στοματοεπωάζον ψάρι. Το θηλυκό θα πάρει τα αυγά στο στόμα του και ο αρσενικό θα τα γονιμοποιήσει. Ο χρόνος που θα χρειαστεί περίπου για να γίνουν τα αυγά σε γόνο είναι περίπου 35 με 40 μέρες ανάλογα την εμπειρία του θηλυκού αλλά και την θερμοκρασία. Μόλις το θηλυκό απελευθερώσει τα μικρά, τότε αυτά θα τρέξουν να κρυφτούν σε μικρά ανοίγματα. Έπειτα θα αρχίσουν να αναζητούν την τροφή τους, γι'αυτό θα είναι καλό να τρίβουμε φλέικς έτσι ώστε να μπορούν να τραφούν.
Γενικές πληροφορίες: Πολλοί χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο ψάρι σαν τον βασιλιά της Tanganyika. Δικαιολογημένα αφού και μόνο από το μέγεθος του σε συνεπαίρνει. Τα μακριά του πτερύγια και το χαρακτηριστικό αργό κολύμπι του, υποστηρίζουν με ευκολία την ονομασία. Ζώντας στα 15-20 μέτρα, το να συλλέξεις αυτό το ψάρι απαιτεί πολύ κόπο, αφού μόνο για να βγει στην επιφάνεια χωρίς συνέπειες θέλει 2-3 μέρες προσαρμογή στις πιέσεις. Όλα αυτά αφού πρώτα αιχμαλωτιστεί σε αυτά τα βάθη.
Πηγή φωτογραφίας: http://www.aquariumslife.com
-
By AfricaTeam
(Η φωτογραφία παραχωρήθηκε από τον χρήστη Δίας)
Επιστημονικό Όνομα: Tropheus Moorii Moliro
Κοινές Ονομασίες:
Ελληνικό Όνομα:
Γενική κατηγορία: Cichlids
Κλάση: Perciformes
Οικογένεια: Cichlidae
Μέγεθος: Φτάνουν τα 14 εκατοστά μήκος μαζί με την ουρά.
Βιότοπος: Ενδημικό είδος της λίμνης Tanganyika.Ζει σε βραχώδεις περιοχές με άμμο και σε μεγάλα βάθη.
Συντήρηση στο ενυδρείο
PH: 7,8 - 9 (Ιδανικά: 8.5
KH: 14 - 20°dKH
GH: 12 - 20°dGH
Θερμοκρασία: 24 - 27 °C (Ιδανικά: 26 °C)
Λίτρα: Η αυξημένη επιθετικότητα προς τα ψάρια του είδους τους, μας υποχρεώνει να τα φιλοξενούμε σε μεγάλες ομάδες. Τα ελάχιστα λίτρα και το ελάχιστο μήκος που απαιτείται, ποικίλει μεταξύ των συγγραφέων. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Dr. Ad Konings ως ελάχιστο όριο ορίζονται τα 500 λίτρα και τα 150 εκατοστά μήκος. Τονίζεται επίσης ότι κάθε αρσενικός πρέπει να έχει την δική του συστάδα από πέτρες, η οποία να απέχει από του άλλου 30 εκατοστά. Αντίθετα ο Georg Zurlo αναφέρει τα 120 εκατοστά ως μήκος εισόδου. Συνδυάζοντας την βιβλιογραφία με εμπειρικές αναφορές, μπορούμε να καταλήξουμε στα 150 εκατοστά ως ελάχιστο μήκος εισόδου για μια ομάδα των 20 ατόμων.
Κοινωνική συμπεριφορά: Τα ψάρια αυτά πρέπει να κρατούνται σε ομάδες άνω των 15 ψαριών, καθώς ζουν σε κοπάδια, αλλά αυτό τα κάνει να μετριάζουν την επιθετικότητα τους. Επιπρόσθετα, λόγω της περιοχικότητας που μπορεί να αναπτύξουν,καλό είναι να μπαίνουν όλα μαζί από την αρχή, και όχι σταδιακά. Αν πρέπει στη συνέχεια να προστεθεί κάποιο ψάρι, καλό θα ήταν να μπει σε νεαρή ηλικία, και όχι μόνο ένα , αλλά από δύο και πάνω, και για μερικές μέρες να είναι υπό παρακολούθηση. Αν υπάρξει τσακωμός μεταξύ αρσενικών για την κυριαρχία του ενυδρείου, και υπάρξει τραυματίας ηττημένος τότε πρέπει να δράσουμε άμεσα και να τον απομακρύνουμε από το ενυδρείο.
Διαχωρισμός φύλου: Είναι δύσκολο να διαχωρίσουμε το φύλο των ψαριών αυτών. Τα ψάρια του είδους αυτού, κατά την νεαρή τους ηλικία παρουσιάζουν ένα πρασινωπό χρώμα και κατά την ενηλικίωση τους αρχίζουν και αποκτούν το κόκκινο χρώμα τους το οποίο είναι ιδιαίτερα εμφανές στα πτερύγια τους..
Διαχωρισμός μπορεί να γίνει, παρατηρώντας κάποια σημάδια που έχουν τα δύο φύλα του είδους αυτού, όμως σίγουρη ταυτοποίηση φύλου μπορεί να γίνει από τα γεννητικά του όργανα.Αυτή η διαδικασία πρέπει να γίνει από κάποιον ειδικό.
Διακόσμηση ενυδρείου: Είναι πετρόψαρα, γι'αυτό ο διάκοσμος του ενυδρείου θα πρέπει να αποτελείται κυρίως από πέτρες. Επίσης, καλό υπόστρωμα για τα ψάρια αυτά είναι η άμμος. Ιδιαίτερα καλή είναι η άμμος θαλάσσης ή ο αραγωνίτης,ο οποίος μπορεί να ανεβάσει το ph και τις σκληρότητες του νερού.
Επιπρόσθετα, τα tropheus αγαπάνε τα δυνατά ρεύματα, γι'αυτο απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει καλή κυκλοφορία στο ενυδρείο μας, που να διασφαλίζει καλή οξυγόνωση και καθαριότητα.
Ζώνη Κολύμβησης: Κινούνται κυρίως στον βυθό αλλά και στις ενδιάμεσες ζώνες.
Διατροφή: Είναι φυτοφάγα, γι'αυτό η διατροφή τους πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά σε φυτικές τροφές. Ιδιαίτερα ελκυστική για αυτά είναι η σπιρουλίνα που μπορεί να περιέχεται σε μερικές τροφές του εμπορίου. Τα ψάρια αυτά είναι επιρρεπή στο bloat (μια ασθένεια των αφρικάνικων κιχλίδων), γι'αυτό η διατροφή τους θα πρέπει να είναι ισορροπημένη. Η διατροφή τους με ζωική πρωτεΐνη, αλλά και η υπερκατανάλωση σπιρουλίνας μπορεί να προκαλέσει την προαναφερθείσα ασθένεια.
Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: Περίπου 10 χρόνια.
Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Μπορούν να συμβιώσουν σχεδόν με όλα τα είδη tropheus, εκτος αν ειναι της ιδίας οικογενείας, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να αυξηθούν τα λίτρα συντήρησής τους. Εκτός από τα tropheus, οι συγκάτοικοι τους, θα πρέπει να προσδιορίζονται ανάλογα με τον χαρακτήρα του ψαριού, με τις διατροφικές τους συνήθειες και το μέγεθος.
Ιδανικοί συγκάτοικοι είναι τα γένη της οικογένειας julidochromis, eretmodus Και tanganicodus.
Υποείδη και υβρίδια: Σύμφωνα με τον Dr. Ad Konings, η ομάδα των Tropheus αποτελείται από 8 είδη: Tropheus Moorii, Tropheus Annectens, Tropheus Duboisi, Tropheus Brichardi, Tropheus sp. “black”, Tropheus sp. “red”, Tropheus sp.“Mpimbwe”, και Tropheus sp. “Ikola”. Μέσα σε κάθε είδος υπάρχουν διαφορετικές ποικιλίες σύμφωνα με τη γεωγραφική θέση στην οποία ζούν. Όταν φιλοξενούμε παραπάνω από μία ομάδα στο ενυδρείο μας, πρέπει να επιλέγουμε μία από κάθε είδος. Για παράδειγμα, αν βάλουμε μια ομάδα Τ. duboisi με μια ομάδα Τ. moorii δεν θα έχουμε πρόβλημα. Αν όμως βάλουμε δύο διαφορετικές ποικιλίες από το είδος των Τ. moorii, το πιθανότερο είναι να υβριδίσουν.
Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Πρόκειται για στοματοεπωάζουσα κιχλίδα όπου ζευγαρώνει σε απομονωμένα σημεία του ενυδρείου. Η περίοδος επώασης διαρκεί περίπου 30 ημέρες και σε κάθε γέννα προκύπτουν περίπου 20 μικρά. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι σε αντίθεση με άλλες κιχλίδες, δεν συνιστάται η απομάκρυνση του θηλυκού σε ξεχωριστό ενυδρείο καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην γίνει αποδεκτό όταν επιστρέψει πίσω στο ενυδρείο και πιθανότατα να κυνηγηθεί πολύ έντονα.
Γενικές πληροφορίες: Η ομάδα των tropheus, στην οποία ανήκει το Tropheus duboisi είναι από τα πιο ενδιαφέροντα ψάρια της λίμνης Τανγκανίκα. Η έντονη επιθετικότητα που εμφανίζουν καθώς και το γεγονός ότι απαιτούν πολύ καθαρό νερό δίνει την εντύπωση ότι είναι απαγορευτικά για αρχάριους. Σίγουρα δεν είναι από τα ψάρια που συγχωρούν τα λάθη αυτού που τα φιλοξενεί, αλλά αν τηρηθούν κάποιοι βασικοί κανόνες δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο. Καθαρό νερό, μικρά και συχνά γεύματα με τροφές υψηλής ποιότητας και πολύ σταθερές συνθήκες είναι αυτά που χρειάζονται και η ανταμοιβή από την μοναδική τους συμπεριφορά είναι δεδομένη.
-
By AfricaTeam
(Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν απο τα μέλη kokalo,Δίας)
Επιστημονικό Όνομα: Tropheus Sp. "Ikola" (Boulenger, 1898)
Κοινές Ονομασίες: Yellow banded tropheus, Tropheus yellow, Tropheus ikola kaiser
Ελληνικό Όνομα:
Γενική κατηγορία: Cichlids
Κλάση: Perciformes
Οικογένεια: Cichlidae
Μέγεθος: Το αρσενικό φτάνει σε τελικό μέγεθος τα 13 εκατοστά, ενώ το θηλυκό τα 12 εκατοστά.
Βιότοπος: Ενδημικό είδος της λίμνης Tanganyika. Ζει σε βραχώδης περιοχές με άμμο.
Συντήρηση στο ενυδρείο
ΡH 7,8-9
KH: 14-20°dKH
GH: 12-20°dGH
Θερμοκρασία: 24-27 ° C(ιδανικά 25°C)
Λίτρα: Η αυξημένη επιθετικότητα προς τα ψάρια του είδους τους, μας υποχρεώνει να τα φιλοξενούμε σε μεγάλες ομάδες. Τα ελάχιστα λίτρα και το ελάχιστο μήκος που απαιτείται, ποικίλει μεταξύ των συγγραφέων. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Dr. Ad Konings ως ελάχιστο όριο ορίζονται τα 500 λίτρα και τα 150 εκατοστά μήκος. Τονίζεται επίσης ότι κάθε αρσενικός πρέπει να έχει την δική του συστάδα από πέτρες, η οποία να απέχει από του άλλου 30 εκατοστά. Αντίθετα ο Georg Zurlo αναφέρει τα 120 εκατοστά ως μήκος εισόδου. Συνδυάζοντας την βιβλιογραφία με εμπειρικές αναφορές, μπορούμε να καταλήξουμε στα 150 εκατοστά ως ελάχιστο μήκος εισόδου για μια ομάδα των 20 ατόμων.
Κοινωνική συμπεριφορά: Τα ψάρια αυτά πρέπει να κρατούνται σε ομάδες άνω των 15 ψαριών, καθώς ζουν σε κοπάδια, αλλά αυτό τα κάνει να μετριάζουν την επιθετικότητα τους. Επιπρόσθετα, λόγω της περιοχικότητας που μπορεί να αναπτύξουν,καλό είναι να μπαίνουν όλα μαζί από την αρχή, και όχι σταδιακά. Αν πρέπει στη συνέχεια να προστεθεί κάποιο ψάρι, καλό θα ήταν να μπει σε νεαρή ηλικία, και όχι μόνο ένα , αλλά από δύο και πάνω, και για μερικές μέρες να είναι υπό παρακολούθηση. Αν υπάρξει τσακωμός μεταξύ αρσενικών για την κυριαρχία του ενυδρείου, και υπάρξει τραυματίας ηττημένος τότε πρέπει να δράσουμε άμεσα και να τον απομακρύνουμε από το ενυδρείο.
Διαχωρισμός φύλου: Είναι δύσκολο να διαχωρίσουμε το φύλο των ψαριών αυτών. Κατά την νεαρή τους ηλικία έχουν ένα μαύρο - γκρι χρώμα με ελάχιστο κίτρινο, και κατά την ενηλικίωση τους αρχίζουν να αποκτούν μια μεγάλη και παχιά κίτρινη γραμμή στην μέση του σώματος τους.
Διαχωρισμός μπορεί να γίνει όσον αφορά κάποια σημάδια που τείνουν να έχουν τα φύλα του είδους αυτού, όμως σίγουρη ταυτοποίηση μπορεί να γίνει από τα γεννητικά όργανα του ψαριού. Αλλά αυτή η διαδικασία θα πρέπει να γίνει από κάποιον ειδικό.
Διακόσμηση ενυδρείου: Όπως συμβαίνει με όλες τις Αφρικάνικες κιχλίδες που ζουν στα βραχώδη τμήματα της λίμνης Τανγκανίκα, χονδρόκοκκη άμμος και πολλές πέτρες είναι αυτό που χρειάζονται. Οι πέτρες παρέχουν σπηλιές και περάσματα για να νοιώθουν τα ψάρια ασφάλεια και να καταφεύγουν εκεί για προστασία. Άμμος και πέτρες είναι προτιμότερο να είναι ασβεστολιθικά, ώστε να επιτύχουμε πιο εύκολα τις επιθυμητές σκληρότητες του νερού. Αν θέλουμε να βάλουμε κάποιο φυτό, αυτό θα πρέπει να είναι κάποιο ανθεκτικό είδος όπως κάποιο από το είδος vallisneria.
Ζώνη Κολύμβησης: Κινείται σε όλο το μήκος του ενυδρείου και πολλές φορές θα δούμε όλη την ομάδα να κολυμπάει μαζί, επιδεικνύοντας συμπεριφορά κοπαδιού.
Διατροφή: Πρόκειται για φυτοφάγο ψάρι όπου στην φύση τρέφεται με άλγη που ξύνει από τις πέτρες. Στο ενυδρείο μας πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τις τροφές που θα του παρέχουμε, καθώς τροφές με υψηλά ποσοστά ζωικής πρωτεΐνης θα οδηγήσουν στο bloat και σχεδόν σίγουρα στον θάνατο. Καλό θα ήταν την πρώτη και για δυο τρεις μέρες να αφήσουμε τα ψάρια να τραφούν αποκλειστικά από τις άλγες του ενυδρείου, ώστε να προσαρμοστούν ευκολότερα, πριν εισάγουμε στην διατροφή τους τροφές του εμπορίου. Ιδανικές θεωρούνται τροφές που είναι πλούσιες σε σπιρουλίνα, ενώ μπορεί να δεχθεί μικρά ποσοστά πρωτεΐνης μιας και στην φύση σκαλίζοντας την άλγη τρώει μαζί οστρακοειδή και διάφορους άλλους μικροοργανισμούς.
Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: 8 με 10 χρόνια.
Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Με κιχλίδες που ονομάζονται gobies όπως του γένους eretmodous, Tanganicodus και spathodus είναι συμβατό όπως επίσης και με την οικογένεια των petrochromis και simochomis. Το καλύτερο πάντως είναι να το φιλοξενηθούν στο ενυδρείο μας ως μοναδικό είδος.
Υποείδη και υβρίδια: Σύμφωνα με τον Dr. Ad Konings, η ομάδα των Tropheus αποτελείται από 8 είδη: Tropheus Moorii, Tropheus Annectens, Tropheus Duboisi, Tropheus Brichardi, Tropheus sp. “black”, Tropheus sp. “red”, Tropheus sp.“Mpimbwe”, και Tropheus sp. “Ikola”. Μέσα σε κάθε είδος υπάρχουν διαφορετικές ποικιλίες σύμφωνα με τη γεωγραφική θέση στην οποία ζουν. Όταν φιλοξενούμε παραπάνω από μία αποικία στο ενυδρείο μας, πρέπει να
επιλέγουμε μία από κάθε είδος. Για παράδειγμα, αν βάλουμε μια ομάδα Τ. duboisi με μια ομάδα Τ. moorii δεν θα έχουμε πρόβλημα. Αν όμως βάλουμε δύο διαφορετικές ποικιλίες από το είδος των Τ. moorii, το πιθανότερο είναι να υβριδίσουν.
Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Είναι δυνατή και σχετικά εύκολη. Εφόσον το ζεύγος εκ της ομάδας ζευγαρώσει, το θηλυκό θα κρατήσει στο στόμα του (στοματοεπωάζον) τα αυγά για περίπου 25 με 30 μέρες (ανάλογα το θηλυκό), μέχρι να γίνουν γόνος Ένα θηλυκό μπορεί να κρατήσει από 5 μέχρι 15 αυγά. Μόλις τα αυγά γίνουν ψάρια,η μητέρα θα τα ελευθερώσει, αλλά δεν θα τα αφήσει μόνα. Θα τα κρατάει και θα τα θρέφει μέχρι να μην χωράνε άλλο στο στόμα της. Τότε είναι η ώρα για την οριστική τους απελευθέρωση.
Γενικές πληροφορίες: Η ομάδα των Τropheus στην οποία ανήκει το Tropheus sp. Ikola είναι από τα πιο ενδιαφέροντα ψάρια της λίμνης Τανγκανίκα. Η έντονη
επιθετικότητα που εμφανίζουν καθώς και το γεγονός ότι απαιτούν πολύ καθαρό νερό δίνει την εντύπωση ότι είναι απαγορευτικά για αρχάριους. Σίγουρα δεν είναι από τα ψάρια που συγχωρούν λάθη αυτού που τα φιλοξενεί, αλλά αν τηρηθούν κάποιοι βασικοί κανόνες δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο. Καθαρό νερό, μικρά και συχνά γεύματα με τροφές υψηλής ποιότητας, και πολύ σταθερές συνθήκες, είναι αυτά που χρειάζονται, και η ανταμοιβή από την μοναδική τους συμπεριφορά είναι δεδομένη.
-
By AfricaTeam
(Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν απο τα μέλη johnbaggios και Irakles)
Επιστημονικό Όνομα: Neolamprologus Brichardi
Κοινές Ονομασίες: Lamprologus Brichardi, Neolamprologus Pulcher
Ελληνικό Όνομα: Πριγκίπισσα του Μπουρουντί
Γενική κατηγορία: Cichids
Κλάση: Perciformes
Οικογένεια: Cichlidae
Μέγεθος: Το τελικό μέγεθος του αρσενικού φτάνει περίπου τα 10 εκατοστά, ενώ το θηλυκό είναι ελαφρώς μικρότερο.
Βιότοπος: Ενδημικό είδος της λίμνης Tanganyika. Ζει σε βραχώδεις περιοχές με άμμο.
Συντήρηση στο ενυδρείο
ΡH: 7,8-9
KH: 14-20°dKH
GH: 12-20°dGH
Θερμοκρασία: 24-27 ° C ( Iδανικά 25°C )
Λίτρα: Το N. Brichardi στην φύση ζει σε μεγαλες ομάδες εκατοντάδων ψαριών, καταλαμβάνοντας μεγάλες πέτρινες εκτάσεις. Στο ενυδρείο μας, μια γυάλα 200 λίτρων και 110 εκατοστών μήκος, είναι κατάλληλη για ένα ζευγάρι και τα μικρά τους.
Κοινωνική συμπεριφορά: Αν και πολύ επιθετικό ψάρι όσο αφορά τα άλλα είδη, η συμπεριφορά του N.Brichardi προς τα μέλη της οικογένειας είναι πραγματικά αξιοσημείωτη, αφού έχει παρατηρηθεί οι γονείς να αφήνουν τις πρώτες και μεγαλήτερες σε ηλικία γενιές να μπαίνουν στην περιοχή τους, και εκτός αυτού, να τους βοηθάνε στο μεγάλωμα των νεότερων.
Διαχωρισμός φύλου: Δυστυχώς ο διαχωρισμός είναι αρκετά δύσκολος αφού αρσενικό και θηλυκό δεν διαφέρουν πολύ. Η διαφορά μεγέθους του αρσενικού, και το ελαφρώς μεγαλύτερο ραχαίο πτερύγιο μπορεί να βοηθήσει στην ταυτοποίηση, αλλά φυσικά η πολύωρη παρατήρηση συμπεριφοράς είναι το κλειδί.
Διακόσμηση ενυδρείου: Όπως συμβαίνει με όλες τις Αφρικάνικες κιχλίδες που ζουν στα βραχώδη τμήματα της λίμνης Τανγκανίκα, χονδρόκοκκη άμμος και πολλές πέτρες είναι αυτό που χρειάζονται. Οι πέτρες παρέχουν σπηλιές και περάσματα για να νοιώθουν τα ψάρια ασφάλεια, και να καταφεύγουν εκεί για προστασία. Άμμος και πέτρες είναι προτιμότερο να είναι ασβεστολιθικά, ώστε να επιτύχουμε πιο εύκολα τις επιθυμητές σκληρότητες του νερού. Αν θέλουμε να βάλουμε κάποιο φυτό, αυτό θα πρέπει να είναι κάποιο ανθεκτικό είδος όπως κάποιο από το είδος vallisneria.
Ζώνη Κολύμβησης: Κυρίως κινείται στο βυθό κοντά στις πέτρες και δύσκολα θα αφήσει την περιοχή του ειδικά όταν υπάρχει γόνος.
Διατροφή: Πρόκειται για σαρκοφάγο ψάρι. Οπότε η διατροφή του θα πρέπει να αποτελείται κυρίως από ζωικές πρωτεΐνες όπως dafnia και krill, ή και ακόμα τροφές του εμπορίου ειδικά για τις ανάγκες του. Σίγουρα δεν θα πρέπει να παραλείπουμε και τις φυτικές τροφές όπως η σπιρουλίνα για να υπάρχει μια ισορροπημένη διατροφή.
Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: 5 με 8 χρόνια.
Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Σίγουρα ο καλύτερος τρόπος για να διατηρήσουμε το N. Brichardi είναι μόνο του (species ενυδρείο), αλλά αν παρ’ όλα αυτά θέλουμε να βάλουμε συγκάτοικους, τότε σίγουρα θα χρειαστούμε ένα αρκετά μεγάλο ενυδρείο με ελάχιστο μήκος τα 120 εκατοστά. Οι συγκάτοικοι προτιμότερο είναι να φτάνουν ή και να ξεπερνάνε το Ν. Brichardi σε μέγεθος για να μπορέσουν να αντέξουν την επιθετικότητα του, ειδικά σε περιόδους αναπαραγωγής. Όπως και να έχει, το πιο πιθανό, είναι το ζευγάρι να είναι το κυρίαρχο στο ενυδρείο.
Υποείδη και υβρίδια: Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες του είδους, που βρίσκονται διασκορπισμένες σε όλο το μήκος και πλάτος της λίμνης. Οι διαφορές τους είναι ελάχιστες αλλά μέσα στην οικογένεια Neolamprologus έχουμε μερικά υποείδη τα οποία καλό θα είναι να αποφεύγουμε να βάζουμε στο ίδιο ενυδρείο λόγω κινδύνου υβριδισμού.
Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Είναι δυνατή και σχετικά εύκολη. Αφού στο ενυδρείο έχουμε ένα πιστοποιημένο ζευγάρι, τότε από το μέγεθος των 5 εκατοστών περίπου είναι αρκετά ώριμα για αναπαραγωγή.
Είναι γνωστό οτι γεννάνε αρκετούς απογόνους την κάθε φορά (φτάνοντας τους 100+), δημιουργώντας σε μερικούς μήνες ολόκληρη αποικία.
Γενικές πληροφορίες: Σαν τελικό συμπέρασμα είναι οτι πρόκειται για μια εκπληκτική κιχλίδα, με εκρηκτικό ταπεραμέντο, που μπορεί να δώσει στον χομπίστα αρκετές συγκινήσεις.
Οι γέννες, το μεγάλωμα του γόνου και η σπάνια κοινωνική του συμπεριφορά συναρπάζει και υπόσχεται ατελείωτες ώρες ευχαρίστησης.
-
By AfricaTeam
Επιστημονικό Όνομα: Nimbochromis venustus
Κοινές Ονομασίες: Venustus
Ελληνικό Όνομα: -
Γενική κατηγορία: Cichlids
Οικογένεια: Haplochromine
Μέγεθος: Τα αρσενικά του είδους μπορούν να αγγίξουν τα 28cm μαζί με την ουρά, ενώ τα θηλυκά λιγότερο.
Βιότοπος: Ενδημικό είδος της λίμνης Malawi. Ζει σε αμμώδες και σχετικά ρηχά νερά. (περίπου μέχρι τα 15μέτρα) όπου θα βρει και θα κυνηγήσει μικρά σε ηλικία ή μέγεθος ψάρια.
Συντήρηση στο ενυδρείο
PH: 7.2-8,8 (Ιδανικά:8)
KH: 14-20°dKH
GH: 10-18°dGH (Ιδανικά: 16°dGH)
Θερμοκρασία: 24-27 °C (Ιδανικά: 25 °C)
Λίτρα: Μπορούν να ζήσουν σε χαρέμι 1 αρσενικό με 3 ως 6 θηλυκά και τα ελάχιστα λίτρα είναι τα 450 για ένα χαρέμι
Κοινωνική συμπεριφορά: Ψάρι αρπακτικό που οτιδήποτε άλλο ψάρι χωράει στο στόμα του θα το κυνηγήσει ή θα του στήσει ενέδρα για να γίνει το γεύμα του δεν συνιστάται η συγκατοίκηση με μικρότερα ή νεαρότερα ψάρια
Διαχωρισμός φύλου: Τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά του είδους αυτού παρουσιάζουν τον ίδιο χρωματισμό κατά την νεαρή ηλικία (ελαφρύ κίτρινο με καφέ στρόγγυλα στίγματα. ) Κατά την ενηλικίωση και περίπου λίγο πριν την εποχή του ζευγαρώματος το αρσενικό αποκτά μπλε χρωματισμό στο κεφάλι και ποιο έντονο κίτρινο στο σώμα καθώς φεύγουν και τα στίγματα. . Επίσης, τα αρσενικά είναι μεγαλύτερα απ΄ ότι τα θηλυκά,. Ασφαλείς διαχωρισμός του φύλλου γίνεται μετά την σεξουαλική του ωρίμανση .
Διακόσμηση ενυδρείου: Αν θέλει κάποιος να φιλοξενήσει αυτό το είδος, θα πρέπει να φτιάξει το ενυδρείο του με πολύ άμμο και πέτρες οι οποίες θα σχηματίζουν φωλιές και περάσματα, αλλά και η άμμος καλό θα είναι να είναι ασβεστολιθική για το λόγο ότι ζουν σε σκληρό νερό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ένα μεγάλο ψάρι και πρέπει να του εξασφαλίσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χώρο κολύμβησης .
Ζώνη Κολύμβησης: Σε όλα τα στρώματα του ενυδρείου άλλα η αγαπημένη του συνήθεια είναι να ξαπλώνει στην άμμο στήνοντας ενέδρα προς εύρεση τροφής..
Διατροφή: Είναι σαρκοφάγο. Τρέφεται με όλες τις τροφές του εμπορίου πρωτεΐνης, σε πέλετς, . Επίσης, μπορεί κάποιος να τα ταΐσει και χειροποίητες τροφές που έχουν βάση το ψάρι. Πολύ προσοχή πρέπει να δοθεί στο οι τροφές να είναι και βυθιζόμενες και όχι επιπλέουσες για αποφυγή της ασθένειας Malawi float . Τρώγοντας από την επιφάνεια αυτά τα ψάρια εγκλωβίζεται αέρας μέσα τους με καταστροφικά αποτελέσματα.
Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: Έως και δέκα χρόνια υπό καλές συνθήκες
Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Μπορεί να συστεγαστεί σε ενυδρείο με κάποιες μεγάλες κιλχίδες Haps , αλλά απαραίτητο είναι να έχουν τις ίδιες διατροφικές συνήθειες και σε πολύ μεγάλα ενυδρεία .
Υποείδη και υβρίδια: Έχουν αναφερθεί υβρίδια και πρέπει να αποφεύγεται η συγκατοίκηση με το Nimbochromis Livingstonii
Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Δεν είναι δύσκολο να ζευγαρώσει σε κατάσταση αιχμαλωσίας εφόσον τηρηθούν τα απαραίτητα λίτρα, τα απαραίτητα άτομα και ο κατάλληλος διάκοσμος.
Είναι στοματοεπωάζον ψάρι. Το θηλυκό θα πάρει τα αυγά στο στόμα του αφού το αρσενικό τα γονιμοποιήσει. Ο χρόνος που θα χρειαστεί περίπου για να γίνουν τα αυγά γόνος είναι περίπου 21 με 25 ημέρες ανάλογα την εμπειρία του θηλυκού αλλά και την θερμοκρασία. Μόλις το θηλυκό απελευθερώσει τα μικρά, τότε αυτά θα τρέξουν να κρυφτούν σε μικρά ανοίγματα. Έπειτα θα αρχίσουν να αναζητούν την τροφή τους, γιαυτό θα είναι καλό να τρίβουμε φλέικς έτσι ώστε να μπορούν να τραφούν. Ένα ενήλικο θηλυκό γεννά περίπου 150 ψαράκια .
Γενικές πληροφορίες: Ένας θηρευτής της λίμνης με επιθετικό χαρακτήρα και άγρια ομορφιά . Στα αξιοσημείωτα είναι ο τρόπος που στήνει ενέδρα στα θηράματα του ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το κυρίαρχο αρσενικό στο ενυδρείο δεν θα ανεχτεί άλλα αρσενικά και θα τα κυνηγήσει μέχρι να τα σκοτώσει.
Οι φωτογραφίες είναι από τα ενυδρεία των μελών μας tkalamat και johnbaggios.
-
By AfricaTeam
(φώτο από το διαδίκτυο)
Επιστημονικό Όνομα: Paracyprichromis Nigripinis
Κοινές Ονομασίες: Blue Neon
Ελληνικό Όνομα: -
Γενική κατηγορία: Cichlids
Κλάση: Perciformes
Οικογένεια: Cichlidae
Μέγεθος: Το είδος αυτό μπορεί να φτάσει τα 11 εκατοστά σε πλήρη ανάπτυξη. Τα θηλυκά λίγο μικρότερα.
Βιότοπος: Ενδημικό είδος της λίμνης Tanganyika. Ζεί σε βραχώδεις περιοχές με σπηλιές, όπου ο βυθός αποτελείται από πέτρες και άμμο, σε βάθη από 10 ως 40 μέτρα.
Συντήρηση στο ενυδρείο
PH: 8 - 9,4 (Ιδανικά: 8,6)
KH: 12 - 20 °dKH
GH: 11 – 20 °dGH
Θερμοκρασία: 23 - 27 °C (Ιδανικά: 25 °C)
Λίτρα: Τα ελάχιστα λίτρα που μπορεί να φιλοξενηθεί είναι τα 300 και 120 εκατοστά μήκος ενυδρείου με ελάχιστο αριθμό τα 8-10 άτομα.
Τα ψάρια αυτά ζουν σε κοπάδια στα οποία αντιστοιχούν πολλές θηλυκές σε έναν αρσενικό.
Μπορούν να φιλοξενηθούν και παραπάνω απο ένα αρσενικά αν τηρηθούν τα απαραίτητα λίτρα και οι συνθήκες διαβίωσης.
Κοινωνική συμπεριφορά: Φιλήσυχο είδος. Καλό είναι να μην συμβιώνει με άλλα μεγαλύτερα είδη καθώς μπορεί να τεθεί θέμα επιβίωσης.
Διαχωρισμός φύλου: Τα αρσενικά του είδους έχουν κόκκινο χρώμα με μπλέ οριζόντιες ρίγες και μπλέ καταλήξεις στα πτερύγια τους, ενώ τα θηλυκά έχουν πιο μουντά χρώματα.
Διακόσμηση ενυδρείου: Δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με αυτά τα ψάρια, αλλά και απο τα ψάρια που θα τα συνδιάσουμε. Αν μπουν μόνα τους σε ένα ενυδρείο, χαμηλός φωτισμός, άμμος για υπόστρωμα και λίγες πέτρες (ψηλές κάθετες που να δημιουργούν σπηλιές) είναι αρκετές για την συμβίωση τους. Σε αντίθεση με τα Cyprichromis τους αρέσει να κολυμπάνε κοντά σε βραχώδης περιοχές και όχι σε ανοιχτά νερά, ιδιαίτερα τα θυληκά θα εκτιμήσουν μικρά περάσματα και ''κρυψώνες''.
Ζώνη Κολύμβησης: Μέσες και πάνω ζώνες κολύμβησης.
Διατροφή: Σαρκοφάγο είδος. Παρόλο των διατροφικών του συνηθειών, δεν μπορεί να τραφεί με άλλα ψάρια, αλλά στο φυσικό του περιβάλλον τρέφεται με ζωοπλακτόν. Το μικρό του στόμα δεν του επιτρέπει την κατάπωση μεγάλων τροφών, γι'αυτό καλό θα είναι να το ταΐζουμε μικρά σε
μέγεθος pellets και διάφορα flakes.
Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: 5 - 8 χρόνια.
Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Μικρόψαρα της ίδιας λίμνης. Συνδυάζονται άψογα σε ένα κοινωνικό ενυδρείο Tanganyika. Μπορούν άνετα να συμβιώσουν με ''μικρά'' πετρόψαρα και κοχυλόψαρα (εκτός ορισμένων εξαιρέσεων).
Υποείδη και υβρίδια: Υπάρχουν αλλες τρεις ποικιλίες του είδους, "Albino", "Chituta", "Kambwimba". Θα πρέπει όμωςνα κρατείται στο ίδιο ενυδρείο μόνο 1 είδος απο την οικογένεια αυτή διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος υβριδισμού.
Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Είναι εύκολο να γίνει. Θα γεννήσουν πιο σπάνια σε ένα κοινωνικό ενυδρείο Tanganyika, αλλά σε ένα ενυδρείο μόνο με αυτό το είδος, οι γέννες θα γίνουν κάτι συχνό.
Το είδος αυτό είναι στοματοεπωάζον. Το θηλυκό μπορεί να γεννήσει μέχρι και 20 αυγά τα οποία θα πάρει στο στόμα του κατά την διαδικασία της γονιμοποίησης τους. Στο διάστημα αυτό θα είναι επιφυλακτική, και δεν θα τρώει. Ο χρόνος περίπου που θα χρειαστεί για να γίνουν τα αυγά γόνος είναι περίπου 21 με 28 μέρες ανάλογα την εμπειρία του θηλυκού και την θερμοκρασία.
Γενικές πληροφορίες: Mπορεί να φαίνεται ότι μοιάζουν αρκετά με τα "ξεδέρφια" τους τα Cyprichromis, αλλά στην ουσία το μόνο που έχουν κοινό είναι οι διατροφικές τους συνήθειες. Τους αρέσει να κολυμπάνε κοντά σε βραχώδης περιοχές και όχι σε ανοιχτά νερά. Διεκδικούν βράχους με σπηλιές και όχι απλά περιοχές στη στήλη του νερού. Επίσης τα αυγά στα Paracyprichromis γονιμοποιούνται έξω από το στόμα του θηλυκού, ενώ στα μεγαλύτερα "ξαδέρφια" τους μέσα. Παρ΄όλα αυτά το συγκεκριμένο "τελετουργικό", λαμβάνει χώρα στα ανοιχτά νερά και για τα 2 είδη.
-
Recommended Posts
Create an account or sign in to comment
You need to be a member in order to leave a comment
Create an account
Sign up for a new account in our community. It's easy!
Register a new accountSign in
Already have an account? Sign in here.
Sign In Now