Αναζήτηση στην κοινότητα

Γεια σας παιδια. Μετα την απωλεια του ψαριου, παρατηρησα απο χτες το βραδυ κατι περιεργο. Ενα μικρο χρυσοψαρο κυνηγαει συνεχεια και στριμωχνει ενα μεγαλύτερο (!) σχεδον ολη την ωρα. Απο χτες το βραδυ που το παρατηρω το κανει συνεχεια ακομα και τωρα μετα απο εικοσι ωρες. Το κανει μονο στο συγκεκριμενο ψαρι και σταματαει μονο για να φαει. Ανεβαζω και βιντεο

Ενα βιντεο που ουσιαστηκα μας εξηγει οτι δεν υπαρχουν κανονες συμβιωσης στα ενυδρεια μας και πως πρεπει να τα παρατηρουμε και να πρατουμε αναλογως την περιπτωση.Καθε ψαρι ειναι μοναδικο,καθε ενυδρειο επισης! Πολλες φορες φοβομαστε να πειραξουμε τις πετρες ενω αν παρατηρησουμε τα ψαρια και εντωπισουμε καποιο προβηλμμα πρεπει να το αλλαξουμε. Φοβομαστε να βγαλουμε τις πετρες και να κυνηγησουμε τα ψαρια για να φτιαξουμε τον πλυθησμο μας ξανα. Τα ψαρια χρειαζονται οντως τοσες κρυψωνες? Να βαλω κι'αλλες πετρες? Οι πετρες πρεπει να ακουμπουν μεταξυ τους ή να χωριζουν σε τμηματα το ενυδρειο? Βρηκα πολυ ενδιαφερον το βιντεο και θα ηθελα να το αναλυσουμε λιγο. Προσωπικα πιστευω οτι οι πολλες πετρες βοηθουν για να διορθωσουμε μια πιθανων προβλημματικη κατασταση.Και οι πολλες πετρες ομως δημιουργουν αλλα προβλημματα πχ αρνουμαστε μετα απο καιρο να επεμβουμε ωστε να απομακρυνουμε υπεραρυθμα ψαρια. Εγω ξεκινησα με mbuna σε ενα ενυδρειο του μετρου οριακο για ενα σωστο χαρεμι.Το υποτιθεμενο χαρεμι βγηκε τελικα 3-2 με πλειοψηφια τα αρσενικα απο ανθρωπο που υποτιθεται ηξερε να τα ξεχωριζει.Οι πολλες πετρες ομως με βοηθησαν και εμενα και τα ψαρια στο να μην υπαρχουν απωλειες για οσο διαστημα ετρεχε το ενυδρειο και μαλιστα βγηκαν και μικρα.Στην πορεια ο λαθος συνδυασμος αυτος μαζι με την πρωτη γεννα μεταφερθηκε σε ενα μεγαλυτερο ενυδρειο και πηρα την αποφαση να αφαιρεσω πανω απο τα μισα κιλα πετρες και να χρησιμοποιησω πιο σωστα τις πετρες που επελεξα.Πιο φυσικο αποτελεσμα,ψαρια που δεν κρυβονται και επιτελους το απολαμβανω!Στην πορεια βγαινουν αρκετα αρσενικα αφου πειραματιζομαι με την θερμοκρασια και αφαιρω αρσενικα,προς το παρων παει πολυ καλα! Τα ερωτηματα τελικα πρεπει να... Επεμβαινω στο ενυδρειο? Αλλαζω το scape? Αφαιρειτω τα υπεραρυθμα? Αν δεν κανουμε αυτο που πρεπει η καταλαξη ισως ειναι ενα αφρικανικο ενυδρειο με προβλημματα που δεν θα θελουμε ουτε εμεις πλεον να το χαζεψουμε και να ασχοληθουμε. Περιμενω να δειτε το βιντεο και να μποιραστειτε την δικη σας εμπειρια και να κανουμε μια ομορφη κουβεντα.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑΣ ΚΙΧΛΙΔΩΝ ΑΦΡΙΚΗΣ Όλοι οι αφρικάνοι, όταν στήνουμε ένα νέο ενυδρείο, κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, έρχεται το κυριότερο ερώτημα όλου του πρότζεκτ:Τι κιχλίδες θα φιλοξενήσουμε! Ενώ μοιάζει μια απλή διαδικασία, στην πραγματικότητα είναι μια από τις πιο πολύπλοκες, αφού τα ψάρια αυτά μέσα στα χιλιάδες χρόνια εξέλιξης τους, ανέπτυξαν πολύ διαφορετικούς τρόπους να τρέφονται, να ζευγαρώνουν, να επιβιώνουν. Η φύση βρήκε τρόπο να συμβιώνουν όλα μαζί σε μια λίμνη, όμως όταν επιχειρούμε να φέρουμε την φύση στο σαλόνι μας τότε το πράγμα δυσκολεύει. Εκεί έρχονται κάποιοι βασικοί κανόνες συμβατότητας να μας καθοδηγήσουν, για να μειωθούν όσο γίνεται οι πιθανότητες αποτυχίας. Διατροφή: Ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας για το τι ψάρια θα φιλοξενήσουμε είναι η διατροφή. Στις λίμνες της Αφρικής κάθε είδος έχει εξελίξει άλλο τρόπο να τρέφεται. Κάποια ψάρια "ξύνουν" άλγες πάνω από τις πέτρες, κάποια φιλτράρουν την άμμο για έντομα και μικροοργανισμούς και άλλα τρέφονται ακόμα και με κιχλίδες μικρότερου μεγέθους. Αν και η διατροφή είναι δύσκολο να προσδιοριστεί 100%, έχουμε καταλήξει σε 3 μεγάλες κατηγορίες. Φυτοφάγες(Herbivores) κιχλίδες: Η διατροφή τους στηρίζεται σε φυτικές πρωτείνες και ίνες. Όπως άλγες και φυτοπλακτόν. Σαρκοφάγες/ιχθυοφάγες(Carnivores) κιχλίδες: Χρειάζονται τροφές πλούσιες σε ζωικές πρωτείνες όπως ζωοπλακτόν, έντομα και ακόμα μικρά ψάρια. Παμφάγες(Omnivores) κιχλίδες: Τρέφονται με φυτικές αλλά και ζωικές πρωτείνες σχηματίζοντας ένα μεγάλο διατροφικό προφίλ. Αυτός ο διατροφικός διαχωρισμός όμως δεν σημαίνει οτι δεν πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία και πληθώρα τροφών, ανεξαρτήτως σε ποια κατηγορία ανήκει το κάθε είδος. Με αυτό τον τρόπο καλύπτεται όλο το διατροφικό φάσμα, δίνοντας έμφαση όμως στις ιδιαιτερότητες του κάθε είδους. Για παράδειγμα σε μια φυτοφάγα κιχλίδα, αφού καλύψουμε τις ανάγκες τις σε φυτικές πρωτείνες και ίνες, καλό θα ήταν να ταίζεται και με κάποιες ζωικές. Το αντίστοιχο γίνεται και για τις σαρκοφάγες. Δύο είδη κιχλίδων με διαφορετικές διατροφικές ανάγκες είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να συμβιώσουν. Μια ελλειπή/λάθος διατροφή θα κοστίσει την ευημερία και ίσως επιφέρει μέχρι και θάνατο μέσω ασθενειών όπως το bloat. Μία από τις γνωστότερες ασθένειες στις φυτοφάγες κιχλίδες. Μια εξαίρεση ίσως μπορεί να γίνει σε συνδυασμό μιας παμφάγας κιχλίδας με μια κιχλίδα άλλης κατηγορίας, όμως θα πρέπει να μελετήσουμε πολύ προσεκτικά το διατροφικό πλάνο. Υβριδισμός: Ένας παράγοντας που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν μας είναι η πιθανή διασταύρωση δύο διαφορετικών ειδών. Θα πρέπει να αποφευχθεί για πολλούς λόγους. Ηθικούς αλλά και βιολογικούς. Διαγράφει την ιστορία της εξέλιξης χιλιάδων ετών του κάθε είδους, συν οτι ο βασικός στόχος του χόμπι μας είναι η αντιγραφή της φύσης. Η καθαρότητα των ειδών είναι ευθύνη μας, από την στιγμή που επιλέξαμε να τα φιλοξενούμε στα ενυδρεία μας. Για αποφυγή υβριδισμού: -Καλό θα ήταν να αποφεύγονται δύο ή περισσότερα είδη του ίδιου γένους. -Να υπάρχουν σωστά χαρέμια ή ζευγάρια ή ομάδα, ανάλογα στο πως προτείνεται να φιλοξενείται το κάθε είδος. -Καλό θα ηταν να αποφεύγονται είδη που έχουν παρόμοιους χρωματισμούς. -Και φυσικά τα λίτρα, να επαρκούν για τα αντίστοιχα ψάρια. Οι κανόνες αυτοί δεν είναι απόλυτοι(π.χ. έχουν φιλοξενηθεί είδη ιδίου γένους χωρίς υβριδισμό αλλά στα ανάλογα λίτρα), αλλά είναι ένας καλός οδηγός για το πως θα πρέπει να κινηθούμε. Ταμπεραμέντο/χαρακτήρας: Στις λίμνες της Αφρικής συναντώνται πάρα πολλά είδη κιχλίδων. Το κάθε είδος με την δική του ιδιαιτερότητα και χαρακτήρα. Αρκετά είναι λιγότερο επιθετικά με άλλα είδη και κάποια επιδεικνύουν πολύ επιθετικές συμπεριφορές απέναντι στο είδος τους και όχι μόνο. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας το ταμπεραμέντο του κάθε είδους, αφού τα λιγότερο ήρεμα ψάρια δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν με επιθετικότερους συγκατοίκους. Παράμετροι νερού: Η κάθε λίμνη της Αφρικής έχει της δικές της παραμέτρους νερού. Οπότε ένας ακόμα παράγοντας είναι οι τιμές του νερού στο ενυδρείο μας. Αν και τα περισσότερα ψάρια είναι μεγαλωμένα σε νερό βρύσης και έχουν προσαρμοστεί, καλό θα ήταν να πλησιάζουμε όσο μπορούμε τις παραμέτρους της λίμνης απ όπου προέρχονται. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε νερό παρόμοιο με τον βιότοπο του κάθε ψαριού, καλό θα ήταν να μην φιλοξενήσουμε ψάρια από δύο διαφορετικές λίμνες. Εν κατακλείδι, για να έχουμε ένα επιτυχημένο ενυδρείο που να αντέξει στο χρόνο και να το ευχαριστηθούμε εμείς και τα ψάρια μας, δεν είναι πολύ δύσκολο. Αρκεί να λάβουμε υπόψιν μας κάποιους βασικούς κανόνες που θα μας δείξουν τον δρόμο της επιτυχίας. πηγές φωτογραφιών: http://aquariumfish.net/ http://www.aquahobby.com/

Μάχες μεταξύ Κιχλίδων Όταν οι Κιχλίδες τσακώνονται αυτό συνήθως έχει να κάνει με την διεκδίκηση κάποιας περιοχής ή με την αναπαραγωγική διαδικασία. Στην πρώτη περίπτωση, η μάχη συμβαίνει όταν δυο περιοχές που έχουν καταληφθεί συναντιόνται ή επικαλύπτονται, ενώ δύο στοματοεπωάζοντα αρσενικά συχνά γίνονται αντίπαλοι όταν διεκδικούν το ίδιο θηλυκό για αναπαραγωγή. Μάχες ανάμεσα σε μια ομάδα επίσης γίνονται για ιεραρχική κυριαρχία. Το πιο αδύναμο ψάρι μπορεί να τερματίσει μια μάχη με το πιο ισχυρό, παίρνοντας μια υποτακτική στάση. Για να γίνει αυτό χαμηλώνει τα πτερύγια του για να φανεί όσο πιο μικρό γίνεται και τρέμει καθώς περνάει δίπλα από το επιτιθέμενο ψάρι και απομακρύνεται. Αν κάποιο από τα μαχόμενα ψάρια είναι φανερά ισχυρότερο, η αψιμαχία είναι συνήθως σύντομη. Αν όμως το ενυδρείο δεν προσφέρει πολλές κρυψώνες για να μπορεί το αδύναμο να ξεφύγει και να κρυφτεί, η κατάσταση μπορεί να γίνει πολύ γρήγορα επικίνδυνη. Αν το ισχυρό συνεχίζει να βλέπει το αδύναμο, το εκλαμβάνει ως πρόκληση για να συνεχιστεί η μάχη. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να επέμβουμε άμεσα για να απομακρύνουμε το αδύναμο ψάρι από το ενυδρείο. Οι φάσεις της μάχης Κάθε μάχη ξεκινάει με μια απειλή. Στην πιο αβλαβή του μορφή αυτό περιλαμβάνει απότομο και γρήγορο κολύμπι προς την κατεύθυνση του αντιπάλου και απομάκρυνση την τελευταία στιγμή.Αν αυτή η μανούβρα δεν τρέψει τον αντίπαλο σε φυγή, η επόμενη κίνηση είναι η λήψη μιας επιβλητικής θέσης μάχης. Κάθε ψάρι προσπαθεί να φανεί όσο μεγαλύτερο γίνεται, επεκτείνοντας τα πτερύγια και δείχνοντας την πλευρά του στον αντίπαλο. Αυτή η φάση κορυφώνεται με ένα ισχυρό τίναγμα της ουράς με το οποίο στέλνεται ένα κύμα νερού προς τον αντίπαλο.Αν κανένας από τους δύο αντιπάλους δεν κάνει πίσω, τότε μια μάχη στόμα με στόμα ακολουθεί. Οι κιχλίδες πιάνονται από τα χείλη (βλ. βίντεο) και αυτή η ενέργεια μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά. Στην χειρότερη περίπτωση καταλήγει στον θάνατο του νικημένου.Πρέπει να έχουμε πάντοτε στο μυαλό μας την τεράστια διαφορά που υπάρχει μεταξύ των συνθηκών στην φύση, με αυτές που τα ψάρια που φιλοξενούμε συναντούν στο ενυδρείο μας. Όσο πιο κοντά οι Κιχλίδες αναγκάζονται να ζήσουν μεταξύ τους, τόσο συχνότερα θα συμβαίνουν αψιμαχίες. Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουμε έντονες διαμάχες είναι να δώσουμε στις Κιχλίδες μας αρκετό χώρο για να ζήσουν. "The Tanganyika Cichlid Aquarium" Georg Zurlo, p.50

Μιάς και η συγκεκριμένη Κιχλίδα βρίσκεται ψηλά στις προτιμήσεις όσων θέλουν να στήσουν ένα Malawi ενυδρείο, ας την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα. Το συγκεκριμένο ψάρι αποτελεί σχετικά νέα ανακάλυψη, αφού αναγνωρίστηκε απο τον Dr Ad Konings το 1994. Ανήκει στην κατηγορία των Dwarf Mbuna και το σχετικό μέγεθος του όπως περιγράφεται απο την βιβλιογραφία είναι 8 εκατοστά για το αρσενικό και 6 εκατοστά για το θηλυκό. Οι ελάχιστές απαιτήσεις για να φιλοξενηθεί στο ενυδρείο μας είναι τα 80 εκατοστά μήκος και τα 150 λίτρα, αν και όπως συμβαίνει με όλες τις κιχλίδες του είδους Mbuna όσο μεγαλύτερο είναι το ενυδρείο τόσο το καλύτερο. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία όσον αφορά τα Pseudotropheus Demasoni είναι οτι λόγο της έντονης επιθετικότητας που τα χαρακτηρίζει, πρέπει να μπούν στο ενυδρείο σε μεγάλο αριθμό. Ένας αριθμός των 10 με 12 ψαριών θεωρείται ιδανικός και βάζει σε δεύτερη μοίρα την αναλογία θηλυκών προς τα αρσενικά. Το γεγονός αυτό κάνει επιτακτική την ανάγκη για ενυδρείο μεγαλύτερο απο τα 150 λίτρα που προτείνονται ως ελάχιστα. Καλύτερα να μπούν στο ενυδρείο μας σαν μοναδικό είδος, αλλά αν επιλεγεί και κάποιο άλλο είδος για να μπεί μαζί τους, είναι σημαντικό να μήν έχει τα ίδια χρωματικά χαρακτηριστικά. Το ζευγάρι έχει τα ίδια χρώματα και κατά την αναπαραγωγή του η θηλυκιά εναποθέτει γύρω στα 15 αυγά τα οποία θα τα γονιμοποιήσει ο αρσενικός. Μετά το θηλυκό θα πάρει τα γονιμοποιημένα αυγά στο στόμα του και θα τα επωάσει μέχρι να εκκολαφθούν. Τα Demasoni είναι χορτοφάγα και γι’αυτό στο ενυδρείο μας θα τα ταϊσουμε τροφές με φυτικά συστατικά καθώς και Spirulina. Η εν λόγω Κιχλίδα αξιολογήθηκε το 2006 απο την Διεθνή Ένωση για την Προστασία της Φύσης (IUCN) στην κόκκινη λίστα με τα απειλούμενα είδη που εκδίδει και χαρακτηρίστηκε ώς ευάλωτο είδος (Vulnerable ). Ώς σημαντικότερός κίνδυνος για το Pseudotropheus Demasoni έχει προσδιοριστεί η περιορισμένη διασπορά του στη λίμνη. Scientific Name: Pseudotropheus demasoni (Pombo Rocks) Geo. Origin: Pombo Rocks, Tanzania Habitat: Deep Rocky Habitat Diet: Herbivore Gender Differences: Monomorphic Breeding: Maternal Mouthbrooder Temperament: Aggressive Conspecific Temperament: Highly Aggressive Maximum Size: 8-6 cm Temperature: 26°C pH: 7.8 - 8.6 Water Hardness: Hard Difficulty: 4 Πηγή: Back to Nature, Guide to Malawi Cichlids by Ad Konings (2nd edition) www.cichlid-forum.com www.iucnredlist.org

Συμβατότητα Mbuna ανά μήκος ενυδρείου Ομάδα 1η. Είδη τα οποία θα συμπεριφερθούν επιθετικά απέναντι σε άλλα ψάρια σε ενυδρεία άνω των 180cm μήκος και πιθανόν να σκοτώσουν ή να τραυματίσουν συγκάτοικους τους σε μικρότερα ενυδρεία : Genyochromis mento, Melanochromis chipoke, M.Ioriae, M.Melanopterus , M.simulans , M.lepidophage, όλα τα είδη petrotilapia , Pseudoteorpheus brevis, Ps. Crabro complex , Ps.elongatus complex , Ps. Hajomaylandi, Ps.lucerna , Ps.tursiops ,Ps.williamsi complex. Ομάδα 2η. Είδη τα οποία συνήθως δεν παρουσιάζουν σοβαρή επιθετικότητα σε ενυδρεία άνω των 180cm μήκος , τα μεγάλα σε μέγεθος είδη πιθανόν να τραυματίσουν ή και να σκοτώσουν άλλα ψάρια σε ενυδρεία μικρότερα των 150 cm μήκος : Labeotropheus fuelleborni , Melanochromis auratus , M.parallelus , M.vermivorus, Pseudotropheus aurora , Ps.greshakei, Ps.heteropictus, Ps. cf.livingstoni , Ps. lombardoi , Ps. zebra complex. Ομάδα 3η. Είδη τα οποία συνήθως δεν παρουσιάζουν σοβαρή επιθετικότητα σε ενυδρεία άνω των 150 cm μήκος .Τα μεγάλα σε μέγεθος είδη μπορεί να αποτελέσουν κάποια απειλή στους συγκάτοικους τους σε ενυδρεία μικρότερα των 120 cm μήκος : Cyathochromis obliquidens. Όλα τα Gephyrochromis spp. Labeotropheus trewavasae Melanochromis interruptus , M.johanni complex, Pseudotropheus barlowi , Ps. elegans , Ps. gracilior, Ps. lanisticola, Ps. macrophthalmus complex, Ps.cf.microstoma , Ps. minutus, Ps.socolofi complex , Ps.tropheops complex. Ομάδα 4η. Είδη τα οποία συνήθως δεν παρουσιάζουν σοβαρή επιθετικότητα σε ενυδρεία άνω των 120 cm μήκος : Όλα τα είδη cynotilapia , Iodotropheus sprengerae , όλα τα είδη labidochromis. Οι Αφρικάνοι Πηγή : Guide to Tropical Cichlids , εκδόσεις Interpet , 1999 , επανατύπωση 2005, Συγγραφέας του συγκεκριμένου κεφαλαίου του βιβλίου είναι ο Δρ Paul V Loiselle .