Φάρμα ΚΟΙ στην Κύπρο!

[yiannossavva]

Πριν λίγες μέρες ενημερώθηκα ότι έχουμε στην Κύπρο φάρμα ΚΟΙ απαλλαγμένη από την ασθένεια KHV. Η ιστοσελίδα της φόρμας βρίσκεται εδώ.

http://www.medkoi.com/frame.html

Λεπτομέρειες για την ασθένεια δεν γνωρίζω ακόμα αλλά από ότι άκουσα έχει κτυπήσει πολλές φάρμες και ότι στα προσεχή χρόνια θα έχουμε ελλείψεις από ΚΟΙ.

Η φάρμα αυτή πάντως είναι υπερσύγχρονη και θα την επισκεφτώ σύντομα.

Όσο για την ποιότητα τον ΚΟΙ θα το διαπιστώσετε όταν επισκεφτείτε την ιστοσελίδα.

Αν γνωρίζει κάποιος λεπτομέρειες για την ασθένεια ας μας ενημερώσει.

[orestis82]

Βρίκα κατι αλλα δυστηχως ειναι στα αγγλικα και δεν βρηκα καποιο προγραμμα για να το μεταφρασω.

Koi Herpesvirus (KHV) Disease1

Introduction

Koi herpesvirus (KHV) is a highly contagious viral disease that may cause significant morbidity and mortality in common carp (Cyprinus carpio) (Hedrick et al. 2000; OATA 2001). Common carp is raised as a foodfish in many countries and has also been selectively bred for the ornamental fish industry where it is known as koi. The first recognized case of KHV occurred in England in 1996. Since then other cases have been confirmed in almost all countries that culture koi and/or common carp with the exception of Australia (Hedrick et al. 2000; OATA 2001; Anonymous 2003; Pokorova et al. 2005). This information sheet is intended to inform veterinarians, biologists, fish producers and hobbyists about KHV disease.

What Is KHV?

Koi herpesvirus (also known as cyprinid herpesvirus-3 or CyHV-3) is classified as a DNA virus belonging to the virus family Herpesviridae (i.e., a herpes virus). Although there has been some scientific discussion regarding the accuracy of this classification (Ronen et al. 2003), recent work (Waltzek et al. 2005) shows strong evidence that KHV is indeed a herpes virus, based on morphology and genetics, and is closely related to carp pox virus (cyprinid herpesvirus-1 or CyHV-1) and hematopoietic necrosis herpesvirus of goldfish (cyprinid herpesvirus-2 or CyHV-2). Koi herpesvirus disease has been diagnosed in koi and common carp (Hedrick et al. 2000; OATA 2001). Other related cyprinid species such as the common goldfish (Carassius auratus) and grass carp (Ctenopharyngodon idella) appear to be clinically unaffected by KHV although KHV DNA has been identified in tissue of goldfish and other fish species using polymerase chain reaction (PCR) (Bergmann et al. 2006) testing methods. Hybrid goldfish (male goldfish C. auratus x female common carp C. carpio) were moderately resistant to mortality following experimental infection with KHV (Hedrick et al. 2006). As with other herpes viral infections, KHV is believed to remain in the infected fish for life; therefore, exposed or recovered fish should be considered as carriers of the virus (OATA 2001; Petty and Fraser 2005).

Koi herpesvirus disease may cause between 80-100% mortality in susceptible populations, with clinical signs of disease most commonly being expressed when water temperatures are between 72° and 81°F (22° and 27 °C) (OATA 2001). This viral disease affects fish of various ages, but cohabitation studies show that fry have a greater susceptibility than mature fish (Perelberg et al. 2003). However, larger koi are commonly diagnosed with KHV disease in clinical cases submitted to laboratories.

What Are the Signs of KHV?

Clinical signs of KHV are often non-specific. Mortality may begin very rapidly in infected populations, with deaths starting within 24 to 48 hours after the initial onset of clinical signs. In experimental studies, 82% of fish exposed to the virus at a water temperature of 72°F (22°C) died within the first 15 days (Ronen et al. 2003). KHV infection may produce severe gill lesions which exhibit as gill mottling with red and white patches (Figure 1) (may be similar to columnaris disease signs). The white patches are due to necrosis (death) of the gill tissue. Gill lesions caused by KHV disease are the most common clinical signs in affected koi. Other external signs of KHV may include bleeding gills, sunken eyes, pale patches or blisters on the skin. Some KHV infected koi may have a notched nose (A. Goodwin, University of Arkansas at Pine Bluff, personal communication). In some cases, secondary bacterial and parasitic infections may be the most obvious problem, masking the damage caused by the primary viral infection. Microscopic examination of gill biopsies often reveals high numbers of bacteria and various parasites (Hedrick et al. 2000; OATA 2001; Goodwin 2003).

Internal signs of KHV are variable and non-specific but may include greater than normal adhesions in the body cavity and a mottled appearance of internal organs (Hedrick et al. 2000; Goodwin 2003).

Behaviorally, affected fish often remain near the surface, swim lethargically and may exhibit respiratory distress and uncoordinated swimming.

Figure 1. Koi with mottled gills and sunken eyes due to koi herpesvirus disease.

How Do Fish Get Infected With KHV?

Methods of spreading (transmission) of KHV include direct contact with infected fish, fluids from infected fish and water, mud or other fomites/vectors that have come into contact with contaminated systems. The infective virus enters susceptible fish through the gills and possibly through the gut (Dishon et al. 2005). Depending upon water temperature, susceptible fish that are exposed to KHV may either become infected, develop disease, and die or may survive the initial outbreak of the disease and become carriers of the virus (OATA 2001). It is believed that carriers of KHV disease will never again show clinical signs of KHV disease although they are still infected and spread disease to susceptible fish.

Bergman et al. (2006) detected KHV DNA in clinically healthy goldfish and other ornamental fish species, indicating that these species may also carry the virus and may possibly shed virus and cause KHV disease in susceptible carp. Goldfish carrying KHV do not show signs of KHV disease.

How Does Water Temperature Affect KHV Disease?

The virus appears to have an incubation period of 14 days following the mixing of infected fish or carriers with naïve fish (fish that have not been infected with KHV before) (OATA 2001; Ronen et al. 2003). However, incubation may be longer, indicating that temperature and possibly a second trigger may be necessary for outbreaks to occur. Mortality related to KHV disease typically occurs between 72° and 78°F (22° and 25.5°C). Almost no mortalities occur below this range, and there is virtually no occurrence of the disease at or above 86°F (30°C) (OATA 2001; Goodwin 2003).

How Do I Know if My Fish Have KHV?

Positive diagnosis of KHV requires the assistance of a veterinarian or fish health specialist and a fish disease diagnostic laboratory. Diagnostic identification of KHV may be accomplished by several direct and indirect methods. Direct methods are procedures that detect actual virus or “pieces” of virus. Indirect methods are procedures that quantitate the immune response by measuring antibody levels (Hedrick et al. 2000; OATA 2001; Goodwin 2003).

Direct methods used to identify KHV include: 1) virus isolation and identification (i.e., growing the virus) using a susceptible cell line such as Koi Fin (KF) cell lines {optimal growth observed at temperatures between 59° and 77°F (15° and 25°C)} and 2) PCR techniques (i.e., testing for the presence of KHV DNA material). For these direct diagnostic tests, tissues are removed from fish that are collected alive then euthanized. Isolation and detection of the virus in tissues from fish dead longer than a few hours may be unreliable. Non-lethal direct diagnostic tests are available on samples such as blood, fecal material, mucus and gill clips (i.e., biopsies), but these tests may yield less definitive or less accurate results. A positive cell culture test indicates an active, ongoing infection with KHV. Positive detection of KHV DNA using PCR indicates that the virus is present, so it identifies koi sick with KHV and may detect some KHV carriers.

Indirect tests for KHV include enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) and virus neutralization (VN) testing. These tests may be performed on a blood sample and, therefore, are non-lethal diagnostic tools. ELISA or VN can provide evidence that a fish has or at one time did have an immune response (i.e., production of antibodies) against KHV. A positive ELISA or VN test for KHV indicates that the fish has produced antibodies against KHV and is either experiencing an outbreak or is a carrier. However, antibody-producing immune cells take time to become activated, and over time, if a fish is no longer sick, KHV-specific-antibody production may slow down or stop. Therefore, ELISA or VN may not be able to detect antibodies to KHV if the infection occurred years before or if the fish has not yet had time to produce antibodies.

Negative results by either direct or indirect tests do not necessarily mean fish are not carriers. There is no test that definitively detects all carriers or survivors.

Is There Treatment for KHV?

There is no treatment for KHV. Antiviral drugs are not available to treat KHV or any other viral diseases of cultured fish. Studies have shown that koi may survive an outbreak of KHV if water temperatures are increased to 86°F (30°C) during the outbreak (Ronen et al. 2003). However, this technique only marginally increases survival rates, and artificially raising water temperatures above 80°F in holding facilities may result in an increased occurrence of other more common bacterial and parasitic diseases. High water temperatures are not generally recommended for routine husbandry and management of koi and common carp. In addition, and more importantly, koi which survive a KHV outbreak or those exposed at high water temperatures will become carriers of the virus. These carrier koi are a source of the disease to susceptible fish when conditions are appropriate for viral shedding and infection. Carrier fish will typically not succumb to KHV disease or show signs of clinical infection.

Currently there is no approved vaccine in the U.S. for KHV. However, preliminary experimental vaccine studies using a live attenuated virus for vaccine by intracoelomic injection demonstrated that fish developed high antibody titers and were immune to the disease and survived a KHV disease challenge (Ronen et al. 2003). However, there is the potential that these fish may be carriers of the virus and may infect naïve fish with which they come into contact, and indirect testing (for antibodies) may be confusing if vaccination status is uncertain.

Because KHV outbreaks have caused large losses at koi and common carp facilities and because there is concern that survivors are carriers, anyone with koi that have been diagnosed with KHV should consider depopulation (eliminating the entire population) as a logical option. All materials and systems that the infected fish have contacted should be cleaned and disinfected.

Viral particles in water may be active in water up to three days (Yoshimizu et al. 2006). However, common disinfection protocols (see below) may be used to eliminate the virus from water systems and equipment [see UF/IFAS fact sheet “Sanitation Practices for Aquaculture Facilities” (VM-87)]. Biofilters and biofilter media exposed to the virus should also be thoroughly cleaned and disinfected. Prior to disinfection, equipment should be cleaned of debris or organic build-up, as these may reduce the effectiveness of the disinfectant. Chlorine solutions (e.g., household bleach) may be used to disinfect large equipment or systems without fish. The recommended protocol for chlorine is 200 ppm (200 mg/L) for one hour (Noga 1996). Proper dosing of this active ingredient depends upon the type of chlorine used. For household bleach, which is 5.25% sodium hypochlorite per liter, 35 milliliters per gallon of water will give 200 mg/L final concentration.

Quaternary ammonium compounds (QACs) may also be used for systems and equipment. Quaternary ammonium compounds are gentler on nets than chlorine solutions. The recommended QAC concentration for disinfection is 500 ppm (500 mg/L) for one hour (Noga 1996). Proper dosing of QACs depends upon the type/concentration in the mixture used because concentrations will vary depending upon the product used. Different QAC products may range from 10% to 50% active ingredient. For example, Roccal-D Plus® (Pharmacia &Upjohn Company, Pfizer) is approximately 24% active ingredient; therefore, a final treatment concentration of 500 mg/L would require about 7.9 mL of Roccal-D Plus® per gallon of water. Rinse thoroughly after use of any type of disinfectant to eliminate residual disinfectant which may kill fish.

How Can KHV Be Prevented?

Prior to obtaining any fish, first ask the supplier if there have been any major unexplained losses in the population. Monitoring and testing for KHV may be done by laboratory tests, so ask suppliers if any testing for KHV has been done and request a copy of lab result documentation. The best way to prevent KHV is to know your fish suppliers and to have a good working relationship with them.

Quarantine is the most dependable method to avoid the introduction of pathogens into a pond or facility. To implement an effective quarantine procedure, all new fish must be kept in a separate system, ideally in a different building or area from the resident fish. Resident fish should be fed, handled, and maintained before the new fish. The quarantined fish require dedicated equipment such as nets, buckets, and siphon hoses that are used only for them. In addition, foot baths and hand washes should be used by anyone entering and leaving the quarantine area. Fish should be quarantined for a minimum of 30 days. Specifically for KHV, new koi should be quarantined in water that is 75°F (24°C) for at least 30 days. At the conclusion of the quarantine period, any sick fish should be examined by a veterinarian and/or diagnostic lab to rule out KHV or other diseases. If all fish appear healthy, blood samples should be collected from these quarantined fish and submitted for antibody detection using either ELISA or VN methods.

Koi hobbyists are encouraged to promote the use of English-style koi shows, which keep different sources (owners) of koi separated during the show and judging. Additionally, separate nets and equipment should be used by all show participants for their own fish. The Japanese-style of show, in which koi from different owners are placed together in the same tank, may result in spread of disease among susceptible fish. Regardless of the show style, fish returning from shows should be quarantined (that is, separated from other koi) for a minimum of 30 days and held at 75°F prior to being placed back into the general population. For added security, blood sampling may be helpful. Survivors, known carriers, or fish previously exposed to KHV disease should never be used for show.

At the end of the quarantine period and before placing all fish together, place several new koi with several koi from the established population in a separate area away from the rest of the established population and watch them for signs of disease. This "test" can help determine with a smaller number of fish whether placing the two populations together following quarantine could cause problems. Unfortunately, there are no guarantees.

[Andreas301]

Η πηγή του παραπάνω κειμένου ?

[yiannossavva]

Αν μπορούσε κάποιος να μεταφράσει αυτά που θεωρεί σημαντικά θα ήταν πολύ χρήσιμο.

[HIV]

Βρίκα κατι αλλα δυστηχως ειναι στα αγγλικα και δεν βρηκα καποιο προγραμμα για να το μεταφρασω.

Koi Herpesvirus (KHV) Disease1

Introduction

Koi herpesvirus (KHV) is a highly contagious viral disease that may cause significant morbidity and mortality in common carp (Cyprinus carpio) (Hedrick et al. 2000; OATA 2001). Common carp is raised as a foodfish in many countries and has also been selectively bred for the ornamental fish industry where it is known as koi. The first recognized case of KHV occurred in England in 1996. Since then other cases have been confirmed in almost all countries that culture koi and/or common carp with the exception of Australia (Hedrick et al. 2000; OATA 2001; Anonymous 2003; Pokorova et al. 2005). This information sheet is intended to inform veterinarians, biologists, fish producers and hobbyists about KHV disease.

What Is KHV?

Koi herpesvirus (also known as cyprinid herpesvirus-3 or CyHV-3) is classified as a DNA virus belonging to the virus family Herpesviridae (i.e., a herpes virus). Although there has been some scientific discussion regarding the accuracy of this classification (Ronen et al. 2003), recent work (Waltzek et al. 2005) shows strong evidence that KHV is indeed a herpes virus, based on morphology and genetics, and is closely related to carp pox virus (cyprinid herpesvirus-1 or CyHV-1) and hematopoietic necrosis herpesvirus of goldfish (cyprinid herpesvirus-2 or CyHV-2). Koi herpesvirus disease has been diagnosed in koi and common carp (Hedrick et al. 2000; OATA 2001). Other related cyprinid species such as the common goldfish (Carassius auratus) and grass carp (Ctenopharyngodon idella) appear to be clinically unaffected by KHV although KHV DNA has been identified in tissue of goldfish and other fish species using polymerase chain reaction (PCR) (Bergmann et al. 2006) testing methods. Hybrid goldfish (male goldfish C. auratus x female common carp C. carpio) were moderately resistant to mortality following experimental infection with KHV (Hedrick et al. 2006). As with other herpes viral infections, KHV is believed to remain in the infected fish for life; therefore, exposed or recovered fish should be considered as carriers of the virus (OATA 2001; Petty and Fraser 2005).

Koi herpesvirus disease may cause between 80-100% mortality in susceptible populations, with clinical signs of disease most commonly being expressed when water temperatures are between 72° and 81°F (22° and 27 °C) (OATA 2001). This viral disease affects fish of various ages, but cohabitation studies show that fry have a greater susceptibility than mature fish (Perelberg et al. 2003). However, larger koi are commonly diagnosed with KHV disease in clinical cases submitted to laboratories.

What Are the Signs of KHV?

Clinical signs of KHV are often non-specific. Mortality may begin very rapidly in infected populations, with deaths starting within 24 to 48 hours after the initial onset of clinical signs. In experimental studies, 82% of fish exposed to the virus at a water temperature of 72°F (22°C) died within the first 15 days (Ronen et al. 2003). KHV infection may produce severe gill lesions which exhibit as gill mottling with red and white patches (Figure 1) (may be similar to columnaris disease signs). The white patches are due to necrosis (death) of the gill tissue. Gill lesions caused by KHV disease are the most common clinical signs in affected koi. Other external signs of KHV may include bleeding gills, sunken eyes, pale patches or blisters on the skin. Some KHV infected koi may have a notched nose (A. Goodwin, University of Arkansas at Pine Bluff, personal communication). In some cases, secondary bacterial and parasitic infections may be the most obvious problem, masking the damage caused by the primary viral infection. Microscopic examination of gill biopsies often reveals high numbers of bacteria and various parasites (Hedrick et al. 2000; OATA 2001; Goodwin 2003).

Internal signs of KHV are variable and non-specific but may include greater than normal adhesions in the body cavity and a mottled appearance of internal organs (Hedrick et al. 2000; Goodwin 2003).

Behaviorally, affected fish often remain near the surface, swim lethargically and may exhibit respiratory distress and uncoordinated swimming.

Figure 1. Koi with mottled gills and sunken eyes due to koi herpesvirus disease.

How Do Fish Get Infected With KHV?

Methods of spreading (transmission) of KHV include direct contact with infected fish, fluids from infected fish and water, mud or other fomites/vectors that have come into contact with contaminated systems. The infective virus enters susceptible fish through the gills and possibly through the gut (Dishon et al. 2005). Depending upon water temperature, susceptible fish that are exposed to KHV may either become infected, develop disease, and die or may survive the initial outbreak of the disease and become carriers of the virus (OATA 2001). It is believed that carriers of KHV disease will never again show clinical signs of KHV disease although they are still infected and spread disease to susceptible fish.

Bergman et al. (2006) detected KHV DNA in clinically healthy goldfish and other ornamental fish species, indicating that these species may also carry the virus and may possibly shed virus and cause KHV disease in susceptible carp. Goldfish carrying KHV do not show signs of KHV disease.

How Does Water Temperature Affect KHV Disease?

The virus appears to have an incubation period of 14 days following the mixing of infected fish or carriers with naïve fish (fish that have not been infected with KHV before) (OATA 2001; Ronen et al. 2003). However, incubation may be longer, indicating that temperature and possibly a second trigger may be necessary for outbreaks to occur. Mortality related to KHV disease typically occurs between 72° and 78°F (22° and 25.5°C). Almost no mortalities occur below this range, and there is virtually no occurrence of the disease at or above 86°F (30°C) (OATA 2001; Goodwin 2003).

How Do I Know if My Fish Have KHV?

Positive diagnosis of KHV requires the assistance of a veterinarian or fish health specialist and a fish disease diagnostic laboratory. Diagnostic identification of KHV may be accomplished by several direct and indirect methods. Direct methods are procedures that detect actual virus or “pieces” of virus. Indirect methods are procedures that quantitate the immune response by measuring antibody levels (Hedrick et al. 2000; OATA 2001; Goodwin 2003).

Direct methods used to identify KHV include: 1) virus isolation and identification (i.e., growing the virus) using a susceptible cell line such as Koi Fin (KF) cell lines {optimal growth observed at temperatures between 59° and 77°F (15° and 25°C)} and 2) PCR techniques (i.e., testing for the presence of KHV DNA material). For these direct diagnostic tests, tissues are removed from fish that are collected alive then euthanized. Isolation and detection of the virus in tissues from fish dead longer than a few hours may be unreliable. Non-lethal direct diagnostic tests are available on samples such as blood, fecal material, mucus and gill clips (i.e., biopsies), but these tests may yield less definitive or less accurate results. A positive cell culture test indicates an active, ongoing infection with KHV. Positive detection of KHV DNA using PCR indicates that the virus is present, so it identifies koi sick with KHV and may detect some KHV carriers.

Indirect tests for KHV include enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) and virus neutralization (VN) testing. These tests may be performed on a blood sample and, therefore, are non-lethal diagnostic tools. ELISA or VN can provide evidence that a fish has or at one time did have an immune response (i.e., production of antibodies) against KHV. A positive ELISA or VN test for KHV indicates that the fish has produced antibodies against KHV and is either experiencing an outbreak or is a carrier. However, antibody-producing immune cells take time to become activated, and over time, if a fish is no longer sick, KHV-specific-antibody production may slow down or stop. Therefore, ELISA or VN may not be able to detect antibodies to KHV if the infection occurred years before or if the fish has not yet had time to produce antibodies.

Negative results by either direct or indirect tests do not necessarily mean fish are not carriers. There is no test that definitively detects all carriers or survivors.

Is There Treatment for KHV?

There is no treatment for KHV. Antiviral drugs are not available to treat KHV or any other viral diseases of cultured fish. Studies have shown that koi may survive an outbreak of KHV if water temperatures are increased to 86°F (30°C) during the outbreak (Ronen et al. 2003). However, this technique only marginally increases survival rates, and artificially raising water temperatures above 80°F in holding facilities may result in an increased occurrence of other more common bacterial and parasitic diseases. High water temperatures are not generally recommended for routine husbandry and management of koi and common carp. In addition, and more importantly, koi which survive a KHV outbreak or those exposed at high water temperatures will become carriers of the virus. These carrier koi are a source of the disease to susceptible fish when conditions are appropriate for viral shedding and infection. Carrier fish will typically not succumb to KHV disease or show signs of clinical infection.

Currently there is no approved vaccine in the U.S. for KHV. However, preliminary experimental vaccine studies using a live attenuated virus for vaccine by intracoelomic injection demonstrated that fish developed high antibody titers and were immune to the disease and survived a KHV disease challenge (Ronen et al. 2003). However, there is the potential that these fish may be carriers of the virus and may infect naïve fish with which they come into contact, and indirect testing (for antibodies) may be confusing if vaccination status is uncertain.

Because KHV outbreaks have caused large losses at koi and common carp facilities and because there is concern that survivors are carriers, anyone with koi that have been diagnosed with KHV should consider depopulation (eliminating the entire population) as a logical option. All materials and systems that the infected fish have contacted should be cleaned and disinfected.

Viral particles in water may be active in water up to three days (Yoshimizu et al. 2006). However, common disinfection protocols (see below) may be used to eliminate the virus from water systems and equipment [see UF/IFAS fact sheet “Sanitation Practices for Aquaculture Facilities” (VM-87)]. Biofilters and biofilter media exposed to the virus should also be thoroughly cleaned and disinfected. Prior to disinfection, equipment should be cleaned of debris or organic build-up, as these may reduce the effectiveness of the disinfectant. Chlorine solutions (e.g., household bleach) may be used to disinfect large equipment or systems without fish. The recommended protocol for chlorine is 200 ppm (200 mg/L) for one hour (Noga 1996). Proper dosing of this active ingredient depends upon the type of chlorine used. For household bleach, which is 5.25% sodium hypochlorite per liter, 35 milliliters per gallon of water will give 200 mg/L final concentration.

Quaternary ammonium compounds (QACs) may also be used for systems and equipment. Quaternary ammonium compounds are gentler on nets than chlorine solutions. The recommended QAC concentration for disinfection is 500 ppm (500 mg/L) for one hour (Noga 1996). Proper dosing of QACs depends upon the type/concentration in the mixture used because concentrations will vary depending upon the product used. Different QAC products may range from 10% to 50% active ingredient. For example, Roccal-D Plus® (Pharmacia &Upjohn Company, Pfizer) is approximately 24% active ingredient; therefore, a final treatment concentration of 500 mg/L would require about 7.9 mL of Roccal-D Plus® per gallon of water. Rinse thoroughly after use of any type of disinfectant to eliminate residual disinfectant which may kill fish.

How Can KHV Be Prevented?

Prior to obtaining any fish, first ask the supplier if there have been any major unexplained losses in the population. Monitoring and testing for KHV may be done by laboratory tests, so ask suppliers if any testing for KHV has been done and request a copy of lab result documentation. The best way to prevent KHV is to know your fish suppliers and to have a good working relationship with them.

Quarantine is the most dependable method to avoid the introduction of pathogens into a pond or facility. To implement an effective quarantine procedure, all new fish must be kept in a separate system, ideally in a different building or area from the resident fish. Resident fish should be fed, handled, and maintained before the new fish. The quarantined fish require dedicated equipment such as nets, buckets, and siphon hoses that are used only for them. In addition, foot baths and hand washes should be used by anyone entering and leaving the quarantine area. Fish should be quarantined for a minimum of 30 days. Specifically for KHV, new koi should be quarantined in water that is 75°F (24°C) for at least 30 days. At the conclusion of the quarantine period, any sick fish should be examined by a veterinarian and/or diagnostic lab to rule out KHV or other diseases. If all fish appear healthy, blood samples should be collected from these quarantined fish and submitted for antibody detection using either ELISA or VN methods.

Koi hobbyists are encouraged to promote the use of English-style koi shows, which keep different sources (owners) of koi separated during the show and judging. Additionally, separate nets and equipment should be used by all show participants for their own fish. The Japanese-style of show, in which koi from different owners are placed together in the same tank, may result in spread of disease among susceptible fish. Regardless of the show style, fish returning from shows should be quarantined (that is, separated from other koi) for a minimum of 30 days and held at 75°F prior to being placed back into the general population. For added security, blood sampling may be helpful. Survivors, known carriers, or fish previously exposed to KHV disease should never be used for show.

At the end of the quarantine period and before placing all fish together, place several new koi with several koi from the established population in a separate area away from the rest of the established population and watch them for signs of disease. This "test" can help determine with a smaller number of fish whether placing the two populations together following quarantine could cause problems. Unfortunately, there are no guarantees.

Δεν ειναι και οτι καλυτερο παιδες

Koi ερπητοϊός (KHV) Disease1

Εισαγωγή

Koi ερπητοϊό (KHV) είναι μια ιδιαίτερα μεταδοτική ιογενής νόσος που μπορεί να προκαλέσουν σημαντική νοσηρότητα και θνησιμότητα σε κοινός κυπρίνος (Cyprinus carpio) (Hedrick et al. 2000? OATA 2001). Κυπρίνος υψώνεται ως foodfish σε πολλές χώρες και έχει επίσης επιλεκτικά εκτρέφονται για την βιομηχανία διακοσμητικών ψαριών όταν είναι γνωστό το koi. Η πρώτη αναγνωρισμένη περίπτωση KHV εμφανίστηκε στην Αγγλία το 1996. Από τότε οι άλλες περιπτώσεις έχουν επιβεβαιωθεί σε όλες σχεδόν τις χώρες που koi πολιτισμού και / ή ο κυπρίνος με εξαίρεση την Αυστραλία (Hedrick et al. 2000? OATA 2001? Ανώνυμος 2003? Pokorova et al. 2005). Αυτό το πληροφοριακό φυλλάδιο έχει ως στόχο να ενημερώσει τους κτηνιάτρους, βιολόγους, οι παραγωγοί των ψαριών και χομπίστες για τη νόσο KHV.

Τι είναι KHV;

Koi ερπητοϊό (επίσης γνωστή ως κυπρινιδών ερπητοϊό-3 ή CyHV-3) έχει χαρακτηριστεί ως ένας ιός DNA που ανήκει στην οικογένεια του ιού Herpesviridae (δηλαδή, ένας ιός του έρπητα). Αν και έχει σημειωθεί κάποια επιστημονική συζήτηση σχετικά με την ακρίβεια της ταξινόμησης (Ronen et al. 2003), οι πρόσφατες εργασίες (Waltzek et al. 2005) δείχνει ότι υπάρχει ισχυρή απόδειξη ότι KHV είναι πράγματι ένας ιός έρπητα, με βάση την μορφολογία και την γενετική, και είναι στενά που σχετίζονται με κυπρίνου του ιού της ευλογιάς (κυπρινιδών ερπητοϊό-1 ή CyHV-1) και αιμοποιητική νέκρωση ερπητοϊό των χρυσόψαρο (κυπρινιδών ερπητοϊό-2 ή CyHV-2). Koi ερπητοϊός νόσος έχει διαγνωστεί σε koi και ο κυπρίνος (Hedrick et al. 2000? OATA 2001). Άλλες σχετικές κυπρινιδών είδη όπως ο κοινός χρυσόψαρο (Carassius auratus) και χορτοφάγος κυπρίνος (Ctenopharyngodon idella) φαίνεται να είναι κλινικά επηρεάζεται από KHV παρόλο KHV DNA έχει εντοπιστεί σε ιστό χρυσόψαρο και άλλα είδη ψαριών που χρησιμοποιούν αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR) (Bergmann et al. 2006) μέθοδοι δοκιμής. Hybrid χρυσόψαρο (αρσενικό auratus χρυσόψαρο Γ. x θηλυκό κυπρίνο Γ. carpio) ήταν μετρίως ανθεκτικά στη θνησιμότητα από πειραματική μόλυνση με KHV (Hedrick et al. 2006). Όπως και με άλλες ιογενείς λοιμώξεις του έρπητα, KHV πιστεύεται ότι παραμένουν στα προσβεβλημένα ψάρια για τη ζωή? Ως εκ τούτου, εκτίθεται ή να ανακτηθούν τα ψάρια θα πρέπει να θεωρούνται ως φορείς του ιού (OATA 2001? Petty και Fraser 2005).

Koi ερπητοϊός νόσος μπορεί να προκαλέσει θνησιμότητα μεταξύ 80-100% σε ευαίσθητα πληθυσμούς, με κλινικά συμπτώματα της νόσου συνήθως εκφράζεται όταν η θερμοκρασία του νερού είναι μεταξύ 72 ° και 81 ° F (22 ° και 27 ° C) (OATA 2001). Αυτή η ιογενής νόσος που επηρεάζει τα ψάρια διαφόρων ηλικιών, αλλά οι μελέτες δείχνουν ότι η συγκατοίκηση fry έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία από ό, τι ώριμων ψαριών (Perelberg et al. 2003). Ωστόσο, οι μεγαλύτερες koi συνήθως διαγνωστεί με νόσο KHV σε κλινικές περιπτώσεις που υποβάλλονται σε εργαστήρια.

Ποια είναι τα σημάδια της KHV;

Κλινικά συμπτώματα της KHV είναι συχνά μη ειδικά. Θνησιμότητα μπορεί να αρχίσει πολύ γρήγορα σε μολυσμένα πληθυσμούς, με τους θανάτους που αρχίζει μέσα σε 24 με 48 ώρες μετά την αρχική εμφάνιση των κλινικών συμπτωμάτων. Σε πειραματικές μελέτες, το 82% των ψαριών που εκτίθενται στον ιό σε θερμοκρασία νερού 72 ° F (22 ° C), πέθανε μέσα στις πρώτες 15 ημέρες (Ronen et al. 2003). KHV λοίμωξη μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες που εμφανίζουν τα απλάδια ως απλάδια ποικιλία αποχρώσεων με κόκκινες και λευκές κηλίδες (Εικόνα 1) (μπορεί να είναι παρόμοια με columnaris σημεία της νόσου). Το άσπρα μπαλώματα οφείλονται σε νέκρωση (θάνατος) του στάσιμων ιστού. Gill βλάβες που προκαλούνται από ασθένειες KHV είναι τα πιο κοινά κλινικά συμπτώματα στις πληγείσες koi. Άλλες εξωτερικές ενδείξεις KHV μπορεί να περιλαμβάνουν αιμορραγία βράγχια, βυθισμένα μάτια, χλωμό μπαλώματα ή φουσκάλες στο δέρμα. Ορισμένοι KHV μολυνθεί koi μπορεί να έχει μια οδοντωτή μύτη (Α. Goodwin, Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας στο Pine Bluff, προσωπική επικοινωνία). Σε ορισμένες περιπτώσεις, δευτεροβάθμια βακτηριακών και παρασιτικών λοιμώξεων μπορεί να είναι το πιο προφανές πρόβλημα, συγκαλύπτοντας τις ζημίες που προκλήθηκαν από την πρωταρχική ιογενή λοίμωξη. Μικροσκοπική εξέταση των βιοψιών απλαδιών αποκαλύπτει συχνά μεγάλο αριθμό των βακτηρίων και διάφορα παράσιτα (Hedrick et al. 2000? OATA 2001? Goodwin 2003).

Εσωτερική σημάδια KHV είναι μεταβλητά και μη ειδικά, αλλά μπορεί να περιλαμβάνει υψηλότερο από τον συνήθη συμφύσεις στην κοιλότητα του σώματος και μια διάστικτη εμφάνιση των εσωτερικών οργάνων (Hedrick et al. 2000? Goodwin 2003).

Behaviorally, πλήττονται τα ψάρια συχνά παραμένουν κοντά στην επιφάνεια, να κολυμπήσετε ληθαργικώς και μπορεί να παρουσιάσουν αναπνευστική δυσχέρεια και ασυντόνιστη κολύμβηση.

Σχήμα 1. Koi με στίγματα βράγχια και βυθισμένα μάτια οφείλονται σε ερπητοϊό koi νόσου.

Πώς Ψάρια πάρουν μολυσμένοι με KHV;

Μεθόδων διάδοσης (μετάδοση) του KHV περιλαμβάνει την άμεση επαφή με μολυσμένα ψάρια, τα υγρά από τα μολυσμένα ψάρια και το νερό, λάσπη ή άλλη φομιτών / φορείς που έχουν έρθει σε επαφή με τα μολυσμένα συστήματα. Ο μολυσματικός ιός εισέρχεται ευαίσθητα ψάρια μέσα από τα βράγχια και, ενδεχομένως, μέσω του εντέρου (Dishon et al. 2005). Ανάλογα με την θερμοκρασία του νερού, τα ευπαθή τα ψάρια που είναι εκτεθειμένες σε KHV μπορεί είτε να μολυνθεί, να αναπτύξουν νόσο, και να πεθάνουν ή να επιβιώσει την αρχική εκδήλωση της νόσου και να γίνουν φορείς του ιού (OATA 2001). Πιστεύεται ότι οι μεταφορείς από τη νόσο KHV ποτέ δεν θα δείξουν και πάλι τα κλινικά συμπτώματα της νόσου KHV παρότι εξακολουθούν να έχουν μολυνθεί και η εξάπλωση της νόσου σε ευαίσθητα ψάρια.

Bergman et al. (2006) ανιχνεύθηκε KHV DNA σε κλινικά υγιείς χρυσόψαρα και άλλα διακοσμητικά είδη ψαριών, αναφέροντας ότι τα είδη αυτά μπορούν επίσης να φέρουν τον ιό και μπορεί να ρίξει πιθανώς ιού και να προκαλέσουν KHV τη νόσο στα ευπαθή κυπρίνου. Χρυσόψαρο που μεταφέρουν KHV δεν παρουσιάζουν συμπτώματα της νόσου KHV.

Πώς θερμοκρασία του νερού επηρεάζει Νόσων KHV;

Ο ιός φαίνεται να έχει μία περίοδο επώασης 14 ημέρες μετά την ανάμειξη των μολυσμένων ψαριών ή αερομεταφορείς με αφελή ψαριών (ψάρια που δεν έχουν μολυνθεί με KHV πριν) (OATA 2001? Ronen et al. 2003). Ωστόσο, η επώαση μπορεί να είναι μεγαλύτερη, υποδεικνύοντας ότι η θερμοκρασία και, ενδεχομένως, ένα δεύτερο ενεργοποίησης μπορεί να είναι απαραίτητη για τα κρούσματα να συμβεί. Θνησιμότητας που σχετίζονται με τη νόσο KHV συνήθως λαμβάνει χώρα μεταξύ 72 ° και 78 ° F (22 ° και 25,5 ° C). Σχεδόν δεν σημειωθούν θάνατοι κάτω από αυτό το φάσμα, και ουσιαστικά δεν υπάρχει εκδήλωση της ασθένειας σε 86 ° ή άνω F (30 ° C) (OATA 2001? Goodwin 2003).

Πώς ξέρω αν Ψάρια μου KHV;

Θετική διάγνωση του KHV απαιτεί τη βοήθεια ενός κτηνιάτρου ή ψάρι ειδικό σε θέματα υγείας και ασθένειας των ψαριών διαγνωστικό εργαστήριο. Διαγνωστική ταυτοποίηση των KHV μπορεί να επιτυγχάνεται με διάφορες άμεσες και έμμεσες μεθόδους. Άμεσες μέθοδοι οι διαδικασίες που ανιχνεύουν πραγματικό ιό ή «κομμάτια» του ιού. Έμμεσες μέθοδοι αποτελούν διαδικασίες που ποσοτικοποίηση την ανοσολογική απόκριση με τη μέτρηση των επιπέδων αντισωμάτων (Hedrick et al. 2000? OATA 2001? Goodwin 2003).

Άμεσες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό KHV περιλαμβάνουν: 1) την απομόνωση του ιού και ταυτοποίησης (δηλαδή, αυξάνεται ο ιός) χρησιμοποιώντας έναν ευαίσθητο γραμμή κυττάρων, όπως Koi Fin (KF) κυτταρικές σειρές (βέλτιστη ανάπτυξη παρατηρείται σε θερμοκρασίες μεταξύ 59 ° και 77 ° F (15 ° και 25 ° C)) και 2) PCR τεχνικές (π.χ., έλεγχος για την παρουσία του υλικού KHV DNA). Για τις εν λόγω άμεσες διαγνωστικές εξετάσεις, οι ιστοί αφαιρούνται από τα ψάρια και τα οποία συλλέγονται ζωντανός έπειτα ευθανασία. Απομόνωση και την ανίχνευση του ιού στους ιστούς από ψάρια νεκρά περισσότερο από μερικές ώρες μπορεί να είναι αναξιόπιστες. Μη θανατηφόρο άμεσες διαγνωστικές δοκιμασίες είναι διαθέσιμες σε δείγματα όπως αίμα, περιττωματικό υλικό, βλέννα και απλάδια κλιπ (δηλαδή, βιοψίες), αλλά οι δοκιμές αυτές μπορεί να δώσει λιγότερο οριστικό ή λιγότερο ακριβή αποτελέσματα. Μια θετική δοκιμή κυτταρικής καλλιέργειας υποδηλώνει ενεργή, η συνεχής μόλυνση με KHV. Θετική ανίχνευση KHV DNA με PCR δείχνει ότι ο ιός είναι παρών, έτσι ώστε να εντοπίζει koi άρρωστοι με KHV και ενδέχεται να εντοπίσει ορισμένους αερομεταφορείς KHV.

Έμμεσες δοκιμές για KHV περιλαμβάνουν ένζυμο-συνδεμένη immunosorbent δοκιμή (ELISA) και εξουδετέρωσης του ιού (VN) δοκιμές. Αυτές οι δοκιμές μπορούν να εκτελούνται σε δείγμα αίματος και, ως εκ τούτου, οι μη θανατηφόρες διαγνωστικά εργαλεία. ELISA ή VN μπορεί να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία ότι το ψάρι έχει είτε σε ένα χρόνο είχε την ανοσολογική απάντηση (π.χ., παραγωγή αντισωμάτων) έναντι KHV. Ένα θετικό ELISA ή δοκιμή VN για KHV αναφέρει ότι το ψάρι έχει παραγάγει αντισώματα ενάντια KHV και βιώνει είτε την εκδήλωση κρούσματος ή είναι φορέας. Ωστόσο, αντισώματα που παράγουν κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος χρειάζονται χρόνο για να γίνει ενεργοποίηση και την πάροδο του χρόνου, αν ένα ψάρι δεν είναι πλέον άρρωστος, KHV-ειδικά-αντισώματος παραγωγής μπορεί να επιβραδύνει ή να σταματήσει. Ως εκ τούτου, ELISA ή VN μπορεί να μην είναι σε θέση να ανιχνεύουν αντισώματα KHV εάν η λοίμωξη εμφανίστηκε έτη πριν ή εάν τα ψάρια δεν είχε ακόμη χρόνο για να παραγάγει αντισώματα.

Αρνητικά αποτελέσματα με άμεσες ή έμμεσες δοκιμές δεν σημαίνουν κατ 'ανάγκη τα ψάρια δεν είναι φορείς. Δεν υπάρχει καμία δοκιμή που ανιχνεύει οριστικά όλοι οι μεταφορείς ή τους επιζώντες.

Είναι θεραπεία για KHV υπάρχει;

Δεν υπάρχει θεραπεία για KHV. Αντι-ιικά φάρμακα δεν είναι διαθέσιμα για την αντιμετώπιση KHV ή οποιαδήποτε άλλη ιογενών ασθενειών καλλιεργούμενων ψαριών. Μελέτες έχουν δείξει ότι μπορούν να επιβιώσουν koi εστίας KHV, εάν οι θερμοκρασίες του νερού αυξάνονται σε 86 ° F (30 ° C) κατά την εκδήλωση (Ronen et al. 2003). Ωστόσο, αυτή η τεχνική οριακή μόνο αύξηση των ποσοστών επιβίωσης, και τεχνητή αύξηση θερμοκρασίας του νερού πάνω από 80 ° F στην εκμετάλλευση εγκαταστάσεων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη εμφάνιση άλλων πιο κοινών βακτηριακών και παρασιτικών νόσων. Οι υψηλές θερμοκρασίες του νερού δεν είναι γενικώς συνιστώνται για τη συνήθη εκτροφής και τη διαχείριση των koi και ο κυπρίνος. Επιπλέον, και το πιο σημαντικό, koi που σώζονται εστίας KHV ή τα άτομα που εκτίθενται σε υψηλές θερμοκρασίες του νερού θα γίνουν φορείς του ιού. Αυτά τα koi μεταφορέας αποτελούν πηγή της ασθένειας σε ευαίσθητα ψάρια όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες για ιογενή λοίμωξη και απόπτωση. Μεταφορέας των ψαριών κατά κανόνα δεν υποκύψει στη νόσο KHV ή εμφανίζουν σημάδια κλινική μόλυνση.

Επί του παρόντος δεν υπάρχει εμβόλιο εγκριθεί στις ΗΠΑ για KHV. Ωστόσο, η προκαταρκτική πειραματικές μελέτες του εμβολίου με ζωντανό εξασθενημένο ιό για το εμβόλιο με ένεση intracoelomic έδειξε ότι τα ψάρια αναπτύσσονται υψηλοί τίτλοι αντισωμάτων και ήταν άνοσα στην ασθένεια και να επιβιώσει μια πρόκληση νόσο KHV (Ronen et al. 2003). Ωστόσο, υπάρχει η δυνατότητα ότι αυτά τα ψάρια μπορεί να είναι φορείς του ιού και μπορεί να μολύνουν τον αφελή ψάρια με τα οποία έρχονται σε επαφή, και των έμμεσων δοκιμών (για αντισώματα) μπορεί να προκαλέσει σύγχυση εάν κατάσταση εμβολιασμού είναι αβέβαιη.

Επειδή KHV εστίες αυτές προκάλεσαν μεγάλες απώλειες σε koi και κοινές εγκαταστάσεις κυπρίνου και επειδή υπάρχει ανησυχία ότι οι επιζώντες είναι μεταφορείς, καθένας με koi που έχουν διαγνωστεί με KHV θα πρέπει να εξετάσει μείωση του πληθυσμού (εξαλείφοντας το σύνολο του πληθυσμού), ως λογική επιλογή. Όλα τα υλικά και τα συστήματα που τα μολυσμένα ψάρια έχουν έρθει σε επαφή πρέπει να καθαρίζονται και να απολυμαίνονται.

Ιικά σωματίδια σε νερό, ενδέχεται να δραστηριοποιούνται σε νερό έως και τρεις ημέρες (Yoshimizu et al. 2006). Ωστόσο, κοινών πρωτοκόλλων απολύμανσης (βλ. κατωτέρω) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εξάλειψη του ιού από τα συστήματα ύδρευσης και εξοπλισμό [βλ. UF / δελτίο IFAS "Υγιεινή πρακτικές για την Υδατοκαλλιέργεια εγκαταστάσεις" (VM-87)]. Βιολογικά φίλτρα και τα μέσα ενημέρωσης βιολογικό εκτεθεί στον ιό, πρέπει να καθαρίζονται και να απολυμαίνονται. Πριν από την απολύμανση, ο εξοπλισμός πρέπει να καθαρίζονται από υπολείμματα ή βιολογικής συσσώρευσης, καθώς αυτές μπορεί να μειώσει την αποτελεσματικότητα του απολυμαντικού. Χλώριο λύσεις (π.χ. χλωρίνη νοικοκυριό) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την απολύμανση του μεγάλου εξοπλισμού ή συστημάτων χωρίς ψάρια. Το συνιστώμενο πρωτόκολλο για το χλώριο είναι 200 ppm (200 mg / L) για μία ώρα (Noga 1996). Η σωστή δοσολογία της δραστικής αυτής ουσίας εξαρτάται από τον τύπο του χλωρίου. Για λευκαντικό οικιακής χρήσης, το οποίο είναι 5,25% υποχλωριώδους νατρίου ανά λίτρο, 35 ml ανά γαλόνι του νερού θα δώσει 200 mg / L τελική συγκέντρωση.

Τεταρτοταγείς ενώσεις του αμμωνίου (QACs) μπορεί επίσης να χρησιμοποιείται για τα συστήματα και τον εξοπλισμό. Τεταρτοταγείς ενώσεις του αμμωνίου είναι gentler για τα δίχτυα σε σχέση με διαλύματα χλωρίου. Η συνιστώμενη συγκέντρωση QAC απολύμανσης είναι 500 ppm (500 mg / L) για μία ώρα (Noga 1996). Η σωστή δοσολογία QACs εξαρτάται από τον τύπο / συγκέντρωση στο μείγμα που χρησιμοποιείται, διότι οι συγκεντρώσεις θα ποικίλει ανάλογα με το προϊόν που χρησιμοποιείται. Διάφορα προϊόντα QAC μπορεί να κυμαίνεται από 10% έως 50% δραστικό συστατικό. Για παράδειγμα, Roccal-D Plus ® (Pharmacia & Upjohn Company, η Pfizer) είναι περίπου 24% ενεργό συστατικό? Ως εκ τούτου, η τελική συγκέντρωση μεταχείριση των 500 mg / L, θα απαιτήσει περίπου 7,9 mL του Roccal-D Plus ® ανά γαλόνι του ύδατος. Ξεπλύνετε καλά μετά τη χρήση οποιουδήποτε είδους απολυμαντικού για την εξάλειψη των καταλοίπων απολυμαντικό που μπορεί να σκοτώσει τα ψάρια.

Πώς μπορεί KHV να προληφθεί;

Πριν από τη λήψη των ψαριών, κατ 'αρχάς να ζητήσει από τον προμηθευτή, εάν υπήρξαν σημαντικές ανεξήγητες απώλειες στον πληθυσμό. Παρακολούθηση και τις δοκιμές για KHV μπορεί να γίνεται με εργαστηριακές δοκιμές, προκειμένου να ζητήσει προμηθευτές τυχόν δοκιμές για KHV έχει γίνει και να ζητήσει αντίγραφο της τεκμηρίωσης αποτέλεσμα εργαστηρίου. Ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί KHV είναι να γνωρίζει τους προμηθευτές τα ψάρια σας και να έχουμε μια καλή σχέση εργασίας μαζί τους.

Καραντίνα είναι η πιο αξιόπιστη μέθοδος για να αποφευχθεί η εισαγωγή παθογόνων παραγόντων σε μια λίμνη ή εγκατάσταση. Να εφαρμόσει μια αποτελεσματική διαδικασία καραντίνας, όλα τα νέα ψάρια πρέπει να διατηρούνται σε χωριστό σύστημα, ιδανικά σε ένα άλλο κτίριο ή την περιοχή από το ψάρι κάτοικος. Κάτοικος τα ψάρια πρέπει να τρέφονται, ο χειρισμός και υποστήριξε ενώπιον των νέων ψαριών. Η καραντίνα ψάρια χρειάζονται ειδικό εξοπλισμό, όπως δίχτυα, κουβάδες, και εύκαμπτοι σωλήνες σιφόνι που χρησιμοποιούνται μόνο για αυτούς. Επιπλέον, τα πόδια λουτρά και πλύσεις χέρι θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν από οποιονδήποτε που εισέρχονται και εξέρχονται από την καραντίνα περιοχή. Τα ψάρια θα πρέπει να είναι σε καραντίνα για ελάχιστη περίοδο 30 ημερών. Ειδικά για τα KHV, νέα koi θα πρέπει να είναι σε καραντίνα στο νερό που είναι 75 ° F (24 ° C) για τουλάχιστον 30 ημέρες. Μετά το πέρας της περιόδου απομόνωσης, κάθε άρρωστος ψάρια θα πρέπει να εξεταστεί από κτηνίατρο και / ή διαγνωστικών εργαστηρίων για να αποκλείσει KHV ή άλλες ασθένειες. Εάν όλα τα ψάρια φαίνονται υγιή, τα δείγματα αίματος πρέπει να συλλέγονται από αυτά τα ψάρια σε καραντίνα και να υποβάλλονται για την ανίχνευση αντισωμάτων που χρησιμοποιούν είτε ELISA ή VN μεθόδους.

Οι Koi hobbyists ενθαρρύνονται να προωθήσουν την χρήση του αγγλικού στιλ koi δείχνει, που κρατούν διαφορετικές πηγές (ιδιοκτήτες) του koi διαχωρίζονται κατά τη διάρκεια της παράστασης και κρίση. Επιπλέον, χωριστά δίχτυα και ο εξοπλισμός θα πρέπει να χρησιμοποιούνται από όλους τους συμμετέχοντες να αναφέρουν για τη δική τους τα ψάρια. Το ιαπωνικό στυλ της show, στο οποίο koi από διαφορετικούς ιδιοκτήτες τοποθετούνται μαζί στην ίδια δεξαμενή, μπορεί να οδηγήσει σε εξάπλωση της ασθένειας μεταξύ των ευπαθών ψάρια. Ανεξάρτητα από το στυλ εμφάνισης, των ψαριών που επιστρέφουν από τις παραστάσεις θα πρέπει να είναι σε καραντίνα (δηλαδή, διαχωρίζονται από τα άλλα koi) για 30 τουλάχιστον ημέρες και πραγματοποιήθηκε σε 75 ° F πριν από την κυκλοφορία πίσω στο γενικό πληθυσμό. Για πρόσθετη ασφάλεια, η δειγματοληψία αίματος μπορεί να είναι χρήσιμη. Επιζώντες, γνωστοί φορείς, ή τα ψάρια προηγουμένως εκτεθεί στη νόσο KHV δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείται για το θεαθήναι.

Στο τέλος της περιόδου απομόνωσης και πριν από τη διάθεση όλων των ψαριών μαζί, έχουν περάσει αρκετά νέα koi koi με αρκετές από τις καθιερωμένες πληθυσμού σε ξεχωριστό χώρο μακριά από το υπόλοιπο των καθιερωμένων πληθυσμού και τους προσέξει για τα σημάδια της νόσου. Αυτό το "test" μπορεί να σας βοηθήσει να προσδιορίσετε με ένα μικρότερο αριθμό ψαριών αν διάθεση των δύο λαών μαζί μετά απομόνωσης θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν εγγυήσεις.

[Astra]

Eρπητοϊος των Koi (KHV) Disease1

Εισαγωγή

O Eρπητοϊος των Koi (KHV) είναι μια ιδιαίτερα μεταδοτική ιογενής νόσος που μπορεί να προκαλέσει σημαντική νοσηρότητα και θνησιμότητα στους κοινούς κυπρίνους (Cyprinus carpio) (Hedrick et al. 2000? OATA 2001). Ο κοινός κυπρίνος ανατρέφεται για ανθρώπινη κατανάλωση σε πολλές χώρες και επίσης επιλεκτικά εκτρέφονται για την βιομηχανία διακοσμητικών ψαριών όπου είναι γνωστό σαν koi. Η πρώτη αναγνωρισμένη περίπτωση KHV εμφανίστηκε στην Αγγλία το 1996. Από τότε οι άλλες περιπτώσεις έχουν επιβεβαιωθεί σε όλες σχεδόν τις χώρες με καλλιέργεις koi/κυπρίνου με εξαίρεση την Αυστραλία (Hedrick et al. 2000? OATA 2001? Ανώνυμος 2003? Pokorova et al. 2005). Αυτό το πληροφοριακό φυλλάδιο έχει ως στόχο να ενημερώσει τους κτηνιάτρους, βιολόγους, τους παραγωγους των ψαριών και χομπίστες για τη νόσο KHV.

Τι είναι ο KHV;

O Eρπητοϊος των Koi (επίσης γνωστός ως κυπρινιδών ερπητοϊός-3 ή CyHV-3) έχει χαρακτηριστεί ως ένας ιός DNA που ανήκει στην οικογένεια του ιού Herpesviridae (δηλαδή, ένας ιός του έρπητα). Αν και εχουν γίνει ορσμένες επιστημονικές συζήτησεις σχετικά με την ακρίβεια της ταξινόμησης (Ronen et al. 2003), οι πρόσφατες εργασίες (Waltzek et al. 2005) δείχνουν ότι υπάρχει ισχυρή απόδειξη ότι ο KHV είναι πράγματι ένας ιός έρπητα, με βάση την μορφολογία και την γενετική, και είναι στενά συνδεδεμένος με την νόσο του του ιού της ευλογιάς του κυπρίνου (κυπρινιδών ερπητοϊός-1 ή CyHV-1) και τον ερπητοϊο της αιμοποιητικής νέκρωσης των χρυσόψαρων (κυπρινιδών ερπητοϊός-2 ή CyHV-2).

Ο ερπητοϊος των Κόι έχει διαγνωστεί σε koi και κυπρίνους (Hedrick et al. 2000? OATA 2001). Άλλα σχετικά είδη κυπρινίδων όπως το κοινό χρυσόψαρο (Carassius auratus) και ο χορτοφάγος κυπρίνος (Ctenopharyngodon idella) φαίνεται να είναι μην επηρεάζονται από KHV παρόλο που DNA του KHV έχει εντοπιστεί σε ιστό χρυσόψαρου και άλλα είδη ψαριών χρησιμοποιώντας την μέθοδο της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) (Bergmann et al. 2006). Τα υβρίδια των χρυσόψαρων (αρσενικό C. auratus x C. carpio θυληκό) ήταν μετρίως ανθεκτικά στην θνησιμότητα μετά απο πειραματική τους έκθεση στον KHV. Όπως και οι υπόλοιπες ερπητοϊδείς μολύνσεις, πιστεύεται οτι ο KHV παραμένει μέσα στο σώμα του ψαριού καθ όλη την διάρκεια της ζωής του, γιαυτό ψάρια που έχουν εκτεθεί σε αυτόν ή έχουν αναρώσει από τον ιό πρέπει να θεωρούνται φορείς.

Ο KHV μπορεί να προκαλέσει θνησιμότητα μεταξύ 80-100% σε ευαίσθητους πληθυσμούς, με τα κλινικά συμπτώματα της νόσου συνήθως να εκφράζονται όταν η θερμοκρασία του νερού είναι μεταξύ 72 ° και 81 ° F (22 ° και 27 ° C) (OATA 2001). Αυτή η ιογενής νόσος επηρεάζει τα ψάρια διαφόρων ηλικιών, αλλά οι μελέτες δείχνουν ότι τα νεογνά έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία από ό, τι τα ώριμα ψαρια (Perelberg et al. 2003). Ωστόσο,και μεγάλα koi έχουν διαγνωστεί με νόσο KHV σε κλινικές μελέτες σε εργαστήρια.

Ποια είναι τα σημάδια του KHV;

Τα Κλινικά συμπτώματα του KHV δεν είναι συγκεκριμένα. Οι θάνατοι μπορούν να αρχίσουν πολύ γρήγορα σε μολυσμένους πληθυσμούς, περίπου μέσα σε 24 με 48 ώρες μετά την αρχική εμφάνιση των κλινικών συμπτωμάτων. Σε πειραματικές μελέτες, το 82% των ψαριών που εκτίθενται στον ιό σε θερμοκρασία νερού 72 ° F (22 ° C), πέθανε μέσα στις πρώτες 15 ημέρες (Ronen et al. 2003). Η KHV λοίμωξη μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες που εμφανίζουν τα λέπια, σαν σήψη λεπιών με κόκκινες και λευκές κηλίδες (Εικόνα 1) Το άσπρα μπαλώματα οφείλονται σε νέκρωση (θάνατος) του στάσιμου ιστού. Οι βλάβες που προκαλούνται στα λέπια από τον KHV είναι τα πιο κοινά κλινικά συμπτώματα στα μολυσμένα koi. Άλλες εξωτερικές ενδείξεις KHV μπορεί να περιλαμβάνουν αιμορραγία στα βράγχια, βυθισμένα μάτια, χλωμά μπαλώματα ή φουσκάλες στο δέρμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις δευτεροβάθμιας λίμωξης βακτηριακών και παρασιτικών οργανισμών μπορεί να είναι πιο προφανές το πρόβλημα, συγκαλύπτοντας τις ζημίες που προκλήθηκαν από την πρωταρχική ιογενή λοίμωξη.

Τα ψάρια που έχουν πληγεί συχνά παραμένουν κοντά στην επιφάνεια, κολυμπούν ληθαργικώς και μπορεί να παρουσιάσουν αναπνευστική δυσχέρεια και ασυντόνιστη κολύμβηση.

Πώς τα ψάρια μολύνονται με KHV?

Οι Μεθόδοι διάδοσης (μετάδοσης) του KHV περιλαμβάνουν την άμεση επαφή με μολυσμένα ψάρια, τα υγρά από τα μολυσμένα ψάρια και το νερό, λάσπη ή άλλους φορείς που έχουν έρθει σε επαφή με τα μολυσμένα συστήματα. Ο μολυσματικός ιός εισέρχεται στα ευαίσθητα ψάρια μέσα από τα βράγχια και, ενδεχομένως, μέσω του εντέρου (Dishon et al. 2005). Ανάλογα με την θερμοκρασία του νερού, τα ευπαθή τα ψάρια που είναι εκτεθειμένα σε KHV μπορούν είτε να μολυνθουν, να αναπτύξουν νόσο, και να πεθάνουν ή να επιβιώσουν με την αρχική εκδήλωση της νόσου και να γίνουν φορείς του ιού (OATA 2001). Πιστεύεται ότι οι μεταφορείς από τη νόσο KHV ποτέ δεν θα δείξουν και πάλι τα κλινικά συμπτώματα της νόσου KHV παρότι εξακολουθούν να έχουν μολυνθεί και να εξαπλώνουν την νόσο σε ευαίσθητα ψάρια.

Ο δ. Bergman (2006) Ανιχνεύσε KHV DNA σε κλινικά υγιή χρυσόψαρα και άλλα διακοσμητικά είδη ψαριών, αναφέροντας ότι τα είδη αυτά μπορούν επίσης να φέρουν τον ιό και μπορούν πιθανως να εξαπλώσουν τον ιο και να προκαλέσουν την KHV νόσο στα ευπαθή είδη κυπρίνου. Χρυσόψαρα που μεταφέρουν KHV δεν παρουσιάζουν συμπτώματα της νόσου KHV.

Αυτά και σε λιγάκι τα υπόλοιπα

[Astra]

Πώς η θερμοκρασία του νερού επηρεάζει τη νόσο KHV;

Ο ιός φαίνεται να έχει μία περίοδο επώασης 14 ημέρες μετά την ανάμειξη των μολυσμένων ψαριών ή φορέων με ευαίσθητα ψαριών (ψάρια που δεν έχουν μολυνθεί με KHV πριν) (OATA 2001? Ronen et al. 2003). Ωστόσο, η επώαση μπορεί να είναι μεγαλύτερη, υποδεικνύοντας ότι η θερμοκρασία και, ενδεχομένως, ένα δεύτερο μεσο ενεργοποίησης μπορεί να είναι απαραίτητη για να συμβούν τα κρούσματα. Οι θάνατοι που σχετίζονται με τη νόσο KHV συνήθως λαμβάνουν χώρα μεταξύ 72 ° και 78 ° F (22 ° και 25,5 ° C). Σχεδόν δεν σημειώνονται θάνατοι κάτω από αυτό το φάσμα, και ουσιαστικά δεν υπάρχει εκδήλωση της ασθένειας σε 86 °F ή άνω (30 ° C) (OATA 2001? Goodwin 2003).

Πώς ξέρω αν Ψάρια μου έχουν KHV;

Η Θετική διάγνωση του KHV απαιτεί τη βοήθεια ενός κτηνιάτρου ή ειδικό σε θέματα υγείας και ασθένειας των ψαριών διαγνωστικό εργαστήριο. Διαγνωστική ταυτοποίηση του KHV μπορεί να επιτυγχάνεται με διάφορες άμεσες και έμμεσες μεθόδους. Άμεσες μέθοδοι είναι οι διαδικασίες που ανιχνεύουν πραγματικό ιό ή «κομμάτια» του ιού. Έμμεσες μέθοδοι αποτελούν οι διαδικασίες που μετρούν την ανοσολογική ανταπόκριση με τη μέτρηση των επιπέδων αντισωμάτων (Hedrick et al. 2000? OATA 2001? Goodwin 2003).

Οι Άμεσες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό KHV περιλαμβάνουν: 1) την απομόνωση του ιού και ταυτοποίησης (με καλλιέργεια του ιού) χρησιμοποιώντας ευαίσθητα κύτταρα, όπως πτεύγια απο κόι και κυτταρικές σειρές (βέλτιστη ανάπτυξη παρατηρείται σε θερμοκρασίες μεταξύ 59 ° και 77 ° F (15 ° και 25 ° C)) και 2) PCR τεχνικές (π.χ., έλεγχος για την παρουσία του υλικού KHV DNA). Για τις εν λόγω άμεσες διαγνωστικές εξετάσεις, οι ιστοί αφαιρούνται από τα ψάρια, τα οποία συλλέγονται ζωντανά έπειτα από ευθανασία. Προσπάθεις για απομόνωση και ανίχνευση του ιού στους ιστούς από ψάρια νεκρά περισσότερο από μερικές ώρες μπορεί να είναι αναξιόπιστες. Μη θανατηφόρες άμεσες διαγνωστικές δοκιμασίες είναι διαθέσιμες σε δείγματα όπως αίμα, περιττωματικό υλικό, βλέννα και λέπια (δηλαδή, βιοψίες), αλλά οι δοκιμές αυτές μπορούν να δώσουν λιγότερο οριστικά ή λιγότερο ακριβή αποτελέσματα. Μια θετική δοκιμή κυτταρικής καλλιέργειας υποδηλώνει ενεργή και εξελισσόμενη μόλυνση με KHV. Θετική ανίχνευση KHV DNA με PCR δείχνει ότι ο ιός είναι παρών, έτσι ώστε να εντοπίζει koi άρρωστα με KHV και ενδέχεται να εντοπίσουν και φορείς KHV.

[orestis82]

Η πηγη του κειμενου :http://edis.ifas.ufl.edu/vm113