Τα «αιμοδιψή» πιράνχα είναι στην πραγματικότητα δειλά

[Discos]

Δεν μπορω να πω οτι στους γνωστες ηταν αγνωστο αυτο... Αλλα εχει το επιστημονικο ενδιαφερων του.

http://tech.pathfinder.gr/tech/290823.html

Λονδίνο: Πρόκειται για παρεξήγηση: τα πιράνχας δεν σχηματίζουν μεγάλα κοπάδια επειδή καταλαμβάνονται από φονική φρενίτιδα, αλλά επειδή φοβούνται τους θηρευτές, αποκαλύπτει νέα έρευνα.

Τα πιράνχα, που ζουν στον Αμαζόνιο και άλλα ποτάμια της Νοτίου Αμερικής, υποτίθεται ότι επιτίθενται σε οτιδήποτε ζωντανό έχει την ατυχία να βρεθεί στο δρόμο τους. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για παμφάγα ψάρια, που τρέφονται κυρίως με φυτά, έντομα και μικρά ψάρια.

«Μέχρι σήμερα νομίζαμε ότι τα πιράνχα ενώνονται κοπάδια για να σχηματίσουν ομάδες συνεργατικού κυνηγιού. Διαπιστώσαμε, ωστόσο, ότι πρόκειται για κυρίως αμυντική συμπεριφορά», εξήγησε στο Reuters η Αν Μάρουγκαν του Πανεπιστημίου Σαν Αντριους στη Σκοτία. «Η επιφυλακτική τους συμπεριφορά είναι κρίσιμη για να μην φαγωθούν».

Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Μαμιράουα της Βραζιλίας, έδειξε ότι, όσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος από τους θηρευτές, τόσο μεγαλύτερα είναι τα κοπάδια των πιράνχας. Ο αριθμός των ψαριών σε κάθε κοπάδι είναι ιδιαίτερα υψηλός όταν η στάθμη του νερού είναι χαμηλή και δεν υπάρχει αρκετός χώρος για απόδραση.

Τα πιράνχα δέχονται συνεχείς επιθέσεις μεγαλύτερα ψάρια, όπως το γιγάντιο πιρακούκου, από τα ποταμίσια δελφίνια του Αμαζονίου, καθώς και από τους καϊμάν, συγγενείς του κροκόδιλου.

Η μελέτη παρουσιάστηκε στη θερινή έκθεση Επιστήμης της Βασιλικής Εταιρείας στο Λονδίνο.

[Husky_Jim]

Εν μέρη η μελέτη αυτή με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο ,έχοντας υπόψιν όλες τις παραμέτρους που αφορούν τα πιράνια (όπως είναι η σωστή τους προφορά), την βιοποικιλότητα της Αμαζονίας αλλά και τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής κατά την διάρκεια ενός έτους.

Συγκεκριμένα θα πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν 2 βασικές κατηγορίες πιράνια οι οποίες είναι οι εξείς:

Το γένος Pygocentrus ή 'True Piranha' και τα Pirambeba τα οποία χωρίζονται στα γένη Serrasalmus,Pristobrycon και Pygopristis.

Τα Pygocentrus είναι και τα λεγόμενα 'επικίνδυνα προς τον άνθρωπο' καθώς είναι ώς επί το πλείστον κρεατοφάγα (κρέας κυρίως από ψάρι και σπανιότερα από θηλαστικά).Είναι αυτά που σχηματίζουν μεγάλα κοπάδια και γίνονται επικίνδυνα κατά την περίοδο της ξηρασίας όταν εγκλωβίζονται σε μικρές λίμνες που εξαντλούνται σύντομα τα αποθέματα τροφής.

Το γένος αυτό περιέχει 3 γνωστά είδη.

Τα Pygocentrus Nattereri,τα Pygocentrus Caribe και τα Pygocentrus Piraya.

Στην φωτογραφία απεικονίζονται τα Pygocentrus Caribe (κόκκινα με μαύρη βούλα) και τα Pygocentrus Nattereri 'Ternezi' (με την κίτρινη κοιλιά).

Το γένος των Serrasalmus περιέχει και τα περισσότερα είδη τα οποία όμως είναι μοναχικά και είναι θηρευτές ενέδρας που τρώνε και αρκετούς καρπούς και φρούτα.

Στο σύνολο τους και από τα τέσσερα γένη υπάρχουν περισσότερα από 35 διαφορετικά είδη.

Όπως πολύ σωστά αναφέρει η έρευνα η περιοχή της Αμαζονίας είναι ένας αρκετά αφιλόξενος τόπος που η κάθε ύπαρξη ζωής δίνει καθημερινή μάχη για επιβίωση έτσι λοιπόν και τα πιράνια πρέπει να προστατεύσουν το είδος τους όπως μπορούν και η λύση του μεγάλου κοπαδιού είναι η καλύτερη.

Τέλος θα πρέπει να πώ ότι ιστορικά η κακή φήμη των πιράνια ξεκίνησε από τις εμπειρίες του Θ.Ρούζβελτ ο οποίος εξερεύνησε ένα κομμάτι της Αμαζονίας.

Συγκεκριμένα οι αυτόχθονες ινδιάνοι θέλοντας να τρομάξουν τον Ρούσβελτ για να δείξουν ότι ο τόπος τους είναι αφιλόξενος και ότι είναι δύσκολο να εποικιθεί λίγο καιρό πρίν φτάσει ο Ρούσβελτ έφραξαν ένα μεγάλο κομμάτι ποταμού στο οποίο έριξαν χιλιάδες ψαρεμένα πιράνια,και τα άφησαν να λιμοκτονήσουν.Μόλις έκαναν ξενάγηση στον Ρούσβελτ του μίλησαν για κάτι τρομερά ψάρια που κατασπαράζουν οτιδήποτε μπεί μέσα στα ποτάμια της Αμαζονίας.Θέλοντας να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στο γεγονός έριξαν μία αγελάδα μέσα στο ποτάμι (τη οποία την είχαν τραυματίσει επίτηδες) και τα πεινασμένα πιράνια μέσα σε ελάχιστα λεπτά άφησαν μόνο κόκκαλα.

Ο ποταμός αυτός μέχρι και σήμερα ονομάζετε Rio Theodore Rousvelt .

Έτσι λοιπόν ο μύθος ξεκίνησε από ένα καλά οργανωμένο σχέδιο των ινδιάνων που ευτυχώς τους βγήκε σε καλό.