Έγκλημα στις ελληνικές θάλασσες!

[salamander]

Ένα ακόμα βίντεο για το ψάρεμα της μηχανότρατας.

http://www.greenpeace.org/greece/el/news/2...ilverpopMailing

[Aiolos]

Παλιότερα βλέποντας τη ταινία ΜΑΤΡΙΧ είχα "ενοχληθεί" από μια ατάκα του Smith, ότι ο άνθρωπος είναι σαν τον υιό....

...τελικά μέρα με τη μέρα αναθεωρώ την ενόχληση μου !!!

[theodor72]

Η φύση σιγά σιγά μας ανταποδίδει και μας πληρώνει με το ίδιο νόμισμα! Αλλά εμείς κάνουμε πως δε βλέπουμε...

Η ώρα του αδιεξόδου (δυστυχώς) πλησιάζει!

Ορέστη, κάπου είχες σχολιάσει όχι ιδιαίτερα θετικά την δημιουργία θαλάσσιων καταφυγίων. Πες μας λίγο την άποψη σου.

[stelios77m]

Η φύση σιγά σιγά μας ανταποδίδει και μας πληρώνει με το ίδιο νόμισμα! Αλλά εμείς κάνουμε πως δε βλέπουμε...

Η ώρα του αδιεξόδου (δυστυχώς) πλησιάζει!

[Frangisk]

Παλιότερα βλέποντας τη ταινία ΜΑΤΡΙΧ είχα "ενοχληθεί" από μια ατάκα του Smith, ότι ο άνθρωπος είναι σαν τον υιό....

...τελικά μέρα με τη μέρα αναθεωρώ την ενόχληση μου !!!

Η ταινία κατά κύριο λόγω μου άρεσε για αυτή την ατάκα. πάντα πίστευα ότι είναι 100% αληθινή...

[salamander]

Παρακάτω θα πω την γνώμη μου για τα θαλάσσια πάρκα.Παρακαλώ όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά να μάθει ας κάτσει να το διαβάσει και ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Τα Θαλάσσια Πάρκα (που στο άμεσο μέλλον θα ξεφυτρώνουν και θα πολλαπλασιάζονται σαν τα μανιτάρια) είναι ο Δούρειος Ίππος για την ιδιωτικοποίηση της θάλασσας, αρχικά με την απαγόρευση του ψαροντούφεκου και, αμέσως μετά, με τη δολοκτονία του ελεύθερου μικρομεσαίου ψαρά, ο οποίος θα αντικρίσει την πόρτα της εξόδου από την παραγωγή όπως ήδη την αντίκρισαν πριν από αυτόν οι ανεξάρτητοι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι.

H Κοινή Αλιευτική Πολιτική (Κ.Αλ.Π) της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποχρεώνει τα κράτη - μέλη στη δημιουργία θαλάσσιων πάρκων για την προστασία της ποσειδωνίας (κανονισμός 1967/2006). Και, καθώς η ποσειδωνία αποτελεί την πιο αποδοτική πρώτη ύλη για την παραγωγή βιοκαυσίμων, η ιδιωτικοποίηση ενός κοινού αγαθού όπως η θάλασσα (στην παράκτια ζώνη της, εκεί όπου φύεται η ποσειδωνία μέχρι τα -50 μ. βάθος) αποτελεί μια προτεραιότητα για τα μονοπώλια της ενέργειας. Παράλληλα, η αξιοποίηση της ελληνικής ακτογραμμής από τα μονοπώλια του τουρισμού, που πλέον στοχεύουν στα «υψηλά βαλάντια», οδηγεί στην άρση των νομικών περιορισμών για την οικοδόμηση σύνθετων τουριστικών επιχειρήσεων, η βιωσιμότητα των οποίων εξαρτάται κυρίως από την ύπαρξη γηπέδου γκολφ και τη δυνατότητα υποβρύχιας περιήγησης σε Θαλάσσιο Πάρκο.

Η ανεξάρτητη παράκτια επαγγελματική αλιεία, επειδή λειτουργεί έξω από τα μεγάλα κυκλώματα εμπορίας ιχθύων, βρίσκεται εδώ και χρόνια υπό διωγμό στην Ε.Ε. Ήδη έχουν κοπεί μαχαίρι οι φοροαπαλλαγές και οι ενισχύσεις του παρελθόντος στους παράκτιους επαγγελματίες αλιείς, ενώ έχουν περιοριστεί νομοθετικά τα αλιευτικά τους εργαλεία, τα είδη και τα μεγέθη των αλιευμάτων. Κι ενώ κάποτε είχαν το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής μέσα απ' όλα τα επιτρεπόμενα εργαλεία (ακόμη και ψαροντούφεκο, και πυροφάνι) τώρα πλέον, ακόμη και για τον κιούρτο, όπως και για το ψάρεμα των μεγάλων πελαγίσιων απαιτείται ειδική άδεια που αποκλείει δίχτυα και συμβατικά παραγάδια (με προοπτική να επεκταθεί η αποκλειστική κατ' επιλογήν χρήση και σε αυτά). Τα μόνα χρήματα που με πλασιέ την οικολογία έδωσε απλόχερα η Ε.Ε. ήταν για την καταστροφή των καϊκιών (κονδύλια απόσυρσης που απορροφήθηκαν κατά 90%!). Αντίθετα πριμοδοτήθηκαν νομοθετικά (ιδιωτικοποίηση της θάλασσας) και οικονομικά (επιχορηγήσεις) τα μονοπώλια της θαλασσοκαλλιέργειας και της εμπορίας (εισαγωγές ψαριών) σε βάρος της ανανέωσης σκαφών και εξοπλισμού της παράκτιας επαγγελματικής αλιείας.

Η ιδιωτικοποίηση της θαλάσσιας παράκτιας ζώνης ξεκίνησε με την ίδρυση Θαλασσοκαλλιεργειών και προχωρά πλέον γοργά με τη δημιουργία Θαλάσσιων Πάρκων. Με το δόλωμα της «πράσινης» τουριστικής ανάπτυξης και τη δημιουργία Αλιευτικού Καταφύγιου γύρω από το Θαλάσσιο Πάρκο αποφεύγονται οι αντιδράσεις του ντόπιου (απομονωμένου από το πολιτικό - συνδικαλιστικό κίνημα των πόλεων) πληθυσμού στο ξεπούλημα του τόπου του.

Αρχικά για να σας βάλω σε σκέψεις ,δανείζομαι το παρακάτω κείμενο του Βασίλη Βασιλικού

«Η Δολοκτονία»

Νομικά, το έδαφος για τη δημιουργία Θ. Πάρκων έχει προετοιμαστεί πολλά χρόνια πριν στην Γερμανία (τότε Δ. Γερμανία). Εκεί στην πρώην πρωτεύουσα, τη Βόννη, διατηρεί την έδρα της η νομική υπηρεσία της International Union for the Conservation of the Nature (Διεθνής Ενωση για τη Διατήρηση της Φύσης) που καθορίζει το πλαίσιο διαχείρισης στα Θαλάσσια (και γενικά, Φυσικά) Πάρκα. Η IUCN ιδρύθηκε μετά το τέλος της αποικιοκρατίας το 1948 με πρωτοβουλία του Foreign Office (Υπουργείο Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας). Οι πρώην ευρωπαίοι αποικιοκράτες, σε συνεργασία με τα υπόλοιπα Δυτικά κράτη, επιδιώκουν μέσω της ΙUCN που λειτουργεί στα πλαίσια του ΟΗΕ (στον οποίο οι πρώην αποικίες συμμετέχουν σαν ανεξάρτητα κράτη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) να συνεχίσουν να διαχειρίζονται τους πόρους των εδαφών που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επιδιώκουν να συνεχίσουν και την παράδοση των αποικιοκρατικών «επιστημονικών αποστολών» εξαπλώνοντας τη δράση τους παντού επί γης με σκοπό την εύρεση νέων πόρων, αλλά και καινούργιων μεθόδων εκμετάλλευσης των ήδη γνωστών, προς όφελος όχι, βέβαια, των τοπικών πληθυσμών αλλά των μονοπωλίων. Μέλη της IUCN είναι η ελληνική κυβέρνηση, η MOm (φώκιες - Αλόννησος) η WWF. Η ίδια η IUCN δεν είναι γνωστή στους έλληνες, αλλά πολλοί έχουν ακουστά την «κόκκινη λίστα» με τα είδη που αυτή η οργάνωση θεωρεί ότι απειλούνται από εξαφάνιση. Χρηματοδότες αυτής της «red list» είναι, βεβαίως, τα μεγάλα μονοπώλια της ενέργειας (shell, statoil κ.λπ). Η IUCN επικαλείται την «καθαρή» ακομμάτιστη( επιστήμη, η οποία υποτίθεται ότι λειτουργεί έξω από πολιτικοοικονομικά δόγματα, για να την καθοδηγήσει στον καθορισμό του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τη διαχείριση των Θαλάσσιων Πάρκων. Δηλαδή, εμφανίζεται ότι πρεσβεύει την απολιτίκ νομική επιστήμη(!) και την απολιτίκ οικονομική ανάπτυξη(!). Έτσι, η επιστήμη της οικολογίας είναι εκείνη που σύμφωνα με την IUCN επιβάλλει την ιδιωτικοποίηση της θάλασσας, με την απαγόρευση του ψαροντούφεκου, κι όχι τα μονοπώλια του τουρισμού και της ενέργειας.

Ήδη, δύο πρόσφατοι νόμοι, αυτοί της Αειφόρου Ανάπτυξης της Αλιείας και της δημιουργίας των Περιοχών Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (Π.Ο.Τ.Α) έχουν προετοιμάσει το έδαφος, ώστε με τη θεσμοθέτηση των Θαλάσσιων Πάρκων να «κλειδώσει» η εμπορευματοποίηση ενός ακόμα δημόσιου αγαθού, της θάλασσας. Κι αυτό, γιατί σε μια βαθιά ανταγωνιστική οικονομία ό,τι είναι ελεύθερο δεν έχει καμιά αξία.

Οι ιδιαίτερες ομορφιές της ελληνικής φύσης αποτελούν πλέον αντικείμενο εκμετάλλευσης από το μεγάλο κεφάλαιο, πολύ περισσότερο τώρα που το παραδοσιακό μοντέλο του μαζικού τουρισμού κατά το ελληνικό πρότυπο έχει αποδώσει τα μέγιστα κέρδη και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες έχουν παραδώσει τα όπλα.

Έτσι, τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει η υλοποίηση των Π.Ο.Τ.Α., ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για τα «τουριστικά» κεφάλαια. Σύμφωνα με τη σχετική νομοθετική ρύθμιση, οι τεράστιες αυτές τουριστικές επιχειρήσεις (ιδιωτικές μεν, αλλά επιχορηγούμενες κατά 45% από το ελληνικό δημόσιο!) πρέπει να κατασκευαστούν εκτός σχεδίου πόλεως, σε περιοχή ιδιαιτέρου κάλλους, με ιδιωτική μαρίνα και αλιευτικό καταφύγιο, καθώς και άλλες πολλές εγκαταστάσεις παροχής υπηρεσιών διάθεσης του ελεύθερου χρόνου των τουριστών (ώστε τα κέρδη να μη διασκορπίζονται στην τοπική κοινωνία). Τα Θαλάσσια Πάρκα της περιοχής είναι φανερό ότι θα αναδειχτούν στην κύρια ατραξιόν των Π.Ο.Τ.Α., καθώς η μόνη δραστηριότητα που επιτρέπεται μέσα σε αυτό το φυσικό ενυδρείο (όπου θα καταφύγουν τα ψάρια της ευρύτερης περιοχής) είναι η οργανωμένη αυτόνομη κατάδυση από τα μονοπώλια του καταδυτικού τουρισμού. Δηλαδή, εκτός από τον ψαρά (ερασιτέχνη και επαγγελματία) πλήττονται από τα Θαλάσσια Πάρκα και οι ανεξάρτητοι αυτοδύτες. Φυσικά, τα κέρδη των Π.Ο.Τ.Α. θα μένουν στο εξωτερικό, ενώ το ελληνικό κράτος δεν θα εισπράττει φόρους για τη βελτίωση της ζωής της τοπικής κοινωνίας, μέλη της οποίας είναι και οι ψαράδες (επαγγελματίες και ερασιτέχνες). Η καπιταλιστική επιχείρηση έχει πλέον εξελιχτεί έτσι, ώστε από αλλού να μαζεύει τα υπερκέρδη της και αλλού να αποδίδει τους όποιους φόρους.

Απέναντι σε αυτή την παγκοσμιοποιημένη οικονομία είναι πρακτικά αδύνατο να φέρουν αποτέλεσμα οι τοπικές αντιδράσεις. Ακόμη και στην περίπτωση που ένας ψαράς διαθέτει ένα παραθαλάσσιο κομμάτι γης εκεί όπου δημιουργείται Π.Ο.Τ.Α., και αρνείται να το πουλήσει, έρχεται «ο νόμος» να το απαλλοτριώσει υπέρ της ιδιωτικής επιχείρησης (με λεφτά όμως, κατά 45% του δημοσίου)! Μάλιστα προβλέπεται από το σχετικό νόμο, ότι το 20% της έκτασης Π.Ο.Τ.Α. γίνεται οικόπεδα με κατοικίες που εκ νέου μεταβιβάζονται κατά πλήρη κυριότητα σε ιδιώτες. Έτσι, αυτός ο ψαράς όχι μόνο θα δει «να του παίρνουν το καλύβι» και να το μεταπωλούν σε κάποιον Βορειοευρωπαίο με οικολογικές ευαισθησίες, αλλά θα βρεθεί να εκτελεί και χρέη υπηρέτη - θα μεταβληθεί σε «σερβιτόρος». Πράγματι, με το νόμο για την αειφορία της αλιείας δίνεται το «δικαίωμα» στους επαγγελματίες αλιείς να χρησιμοποιούν τα σκάφη τους για να εξυπηρετούν τουρίστες για ψάρεμα επιφανείας, αυτόνομη κατάδυση κ.λπ. Σίγουρα, η πλειοψηφία των ψαράδων στην περιοχή όπου δημιουργείται Θαλάσσιο Πάρκο, θα πιστέψουν ότι ο τουρισμός είναι κάτι καλό. Τουρισμός όμως για ποιον; Και με ποιο τίμημα; Γιατί, κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι αυτό που σου δίνει με το ζόρι η εξουσία σαν αντάλλαγμα δεν είναι ποτέ καλύτερο από αυτό που ήδη είχες δικό σου.

Τέλος να προσθέσω μιας και το ξέρω από πρώτο χέρι αφού ασχολούμαι με το ψαροντούφεκο.Είναι από τα πιο αστεία μέτρα που θα μπορούσαν να παρθούν(Αφού δεν μπορούμε να χτυπήσουμε το Γάιδαρο τουλάχιστον ας χτυπήσουμε το σαμάρι)!Ναι η μόνη λογική που μπορώ να σκεφτώ .Είναι ηλίου φαεινότερον λοιπόν, ότι η εκδίωξη των ελεύθερων δυτών που ψαρεύουν με ψαροντούφεκο, αλλά και των ανεξάρτητων αυτοδυτών (που μας θυμίζει το διωγμό των ελεύθερων κατασκηνωτών που προηγήθηκε της ιδιωτικοποίησης της παράλιας ζώνης, και πάλι με το πρόσχημα του τουρισμού, και πάλι με τη συγκατάθεση της τοπικής κοινωνίας που άγεται και φέρεται από τους κομματάρχες) αποτελεί το δόλωμα του μεγάλου κεφαλαίου προς τους παράκτιους επαγγελματίες ψαράδες για να αρχίσουν οι ιδιωτικοποιήσεις.

Αυτά Θοδωρή από εμένα, μπορώ να γράψω πολλά ακόμα αλλά ίσως γίνω κουραστικός.Η αλήθεια είναι αυτή κατά την γνώμη μου για το θέμα ''θαλάσσια πάρκα'' και βλέπεις ότι είναι περισσότερο ένοχη απ'ότι αθώα.Επίσης θέλω να προσέξετε το σημείο που αναφέρομαι σε κάποιος ''οικολογικές οργανώσεις'' και να σκεφτείτε περισσότερο που δίνεται τα λεφτά σας.

Έγινε επεξεργασία 10 Οκτωβρίου 2011 - salamander

[Δίας]

Εχω ακουσει και διαβασει πολλα για την <<μητερα>> ιδιαιτερα των οικολογικων οργανωσεων.........

Με αυτο που εγραψες αρχισα να προβληματιζομαι ιδιαιτερα

[Vaggef]

Αν δεν κάνω λάθος.

Στην Ιταλία εδώ και κάποια χρόνια δεν δίδοντα νέες άδειες για τράτες και από όσες υπάρχουν οι μισές δουλεύουν καθώς οι άλλες μισές αποζημιώνονται σύμφωνα με τις τελευταίες τους φορολογικές αιτήσεις τους και κάθονται στην στεριά.

Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά (λένε….)

Γιατί δεν γίνεται και στο Ελλαδισταν αυτό?

ΥΓ

Αυτά έχει να πει ένας παράκτιος ψαράς που απελευθερώνει κάθε μικρό ψάρι και στόχος του είναι να πίνει ένα καφεδάκι στην θάλασσα με καλούς φίλους ψαράδες…

[Geosid]

Αν δεν κάνω λάθος.

Στην Ιταλία εδώ και κάποια χρόνια δεν δίδοντα νέες άδειες για τράτες και από όσες υπάρχουν οι μισές δουλεύουν καθώς οι άλλες μισές αποζημιώνονται σύμφωνα με τις τελευταίες τους φορολογικές αιτήσεις τους και κάθονται στην στεριά.

Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά (λένε….)

Γιατί δεν γίνεται και στο Ελλαδισταν αυτό?

ΥΓ

Αυτά έχει να πει ένας παράκτιος ψαράς που απελευθερώνει κάθε μικρό ψάρι και στόχος του είναι να πίνει ένα καφεδάκι στην θάλασσα με καλούς φίλους ψαράδες…

Αυτη ειναι η λυση .....

Το θεμα ειναι γιατι κυνηγας εμενα που κανω ψαροτουφεκο που ειναι απο επιλεκτικο ψαρεμα και δεν κυνηγας τη τρατα Η τον καθε επαγγελματια που ειναι στα 50-100 απο την ακτη και μου ριχνει διχτυα και κανει συρτη.....

Αλλα η μιζα παει συννεφο !!!!!!